POP ON TOP

 

De jachthond in Pop vertelt haar dat er eekhoorns in de buurt zijn - wij horen het typische geluid (als een schelle kangoeroe) pas als we dichterbij komen. Vastbesloten volgt ze het zandparcours naar het berkengebied. De in- en uitheemse eekhoorns die spiraalsgewijs de boom in klimmen zijn perfecte korhoenvervangers om jagers rond een boom te laten dansen. In Finland werden namelijk vóór de invoering van muntgeld eekhoornpelzen (ah, zielig) als betaalmiddel gebruikt. Oravannahka staat anno nu nog steeds synoniem voor geld. Hoe de Finnen dat voor elkaar kregen is mij een raadsel, want hier zijn de eekhoorns (squirls voor Pop) heer en meester. Zover we kunnen zien betreft het ditmaal een dikke exoot. Doordeweeks rijden hier vrachtwagens af en aan en wordt er flink geheid. De squirls die hier leven zijn gewend aan harde decibellen en onnatuurlijke geluiden. De onschuldige blaf doet zoals haar aard verlangt en stopt als de baas symbolisch 'pang' roept. De opgetogen Pop wordt geprezen (dankjewel is tevens bedoeld als: klaar) en we vervolgen ons zonnige pad.

LOSVAST

 

goedgekeurd door Kluifje

Voor wie het nog niet wist: LosVast is het vakblad voor hondeninstructeurs, -trainers en -opvoeders die bij de tijd willen blijven. De uitgave van O&O heeft per nr. 1 2022 een nieuwe hoofdredacteur: Hanneke Reitsma. Zeg je Hanneke (en haar begiftigde team) dan hoef je LosVast eigenlijk niet meer uitbundig aan te prijzen: je weet dat de praktijkgerichte informatie breed, inspirerend, vernieuwend en up-to-date is. Ben je nog geen lid? 👉 informatie lidmaatschap

AAN DE WANDEL

 

aan de wandel

en in de versnelling

heerlijke happy hond die de vrijheid krijgt

(zouden meer baasjes moeten doen)

ZOMERZAND

 

Fotograferen waarbij Pop in de zon kijkt, vindt ze minder; het levert wel een zomerse foto op.

POLLENNIEUWS

Hatsjie

Er zijn enorm veel pollen in de lucht. Honden kunnen ook last hebben van hooikoorts. Pop heeft tranende ogen. Omdat ze nogal wat Cruzeriaanse kenmerken heeft, krijgt zij net als Jack Russell Cruzer destijds cetirizine - zie voor uitgebreide informatie de blog hond en hooikoorts. We houden je op de hoogte of het soelaas biedt. Dag 1: geen tranende ogen terwijl pollennieuws redelijk veel pollen in de lucht meldt. Dag 2: de avond ervoor geen pilletje, overdag tranende ogen. Dag 3: pilletje, geen tranende ogen. Dag 4: geen pilletje ... regen? en enkele propjes in de ooghoeken. Dag 5: geen pilletje en traanogen.

Het experiment laat zien dat Pop baat heeft bij een hooikoortstabletje op dagen dat er een hoge pollenconcentratie is.

OCHTENDWANDELING

 

Met Pop op stap. De jas kan uit.

Er is van alles te horen en te zien. Pop blijft braaf op het pad.

Contact met de begeleider is heel belangrijk. 

Pop kijkt om: zijn we nog een twee-eenheid?

Je bent van harte welkom op:

Kluifje is de originele website voor kunst, cultuur en vermaak

NEEM GEEN HOND

Honden verdienen liefde, aandacht en verzorging. Sterker nog: ze hebben er recht op! Daarnaast hebben honden een goede opvoeding nodig. Tegen mensen die vertellen dat ze een hond willen aanschaffen zeg ik altijd: ‘Doe het niet’. Waarom ik dit zeg? Mijn honden en ik beleven veel plezier aan elkaar en dat misgun ik een ander niet. Een echte hondenliefhebber die weloverwogen de keus heeft gemaakt een hond te nemen, zal zich niet laten misleiden door mijn provocerende opmerking en doen wat hij of zij toch al van plan was.

Mensen zonder hond verontschuldigen zich soms tijdens een ongedwongen gesprek omdat ze geen hond bezitten, terwijl ze heel erg van dieren houden. Maar je kunt juist van honden houden door er geen te nemen. Beter misère voorkomen dan de hond de dupe laten worden van jouw tijdgebrek om je om jouw hond te bekommeren.

Helaas zijn er mensen die minder serieus zijn over de aankoop van een hond en vaak  geen flauw benul hebben wat er allemaal bij komt kijken. Bij een ander lijkt het allemaal zo leuk en simpel, maar een hond is een tijdrovende hobby en brengt nu eenmaal (hoge) kosten met zich mee.
Vooral tijdens het coronaseizoen blijkt de verleiding groot om een hond te kopen. Nu heb je er voldoende tijd voor, maar hoe is dat straks geregeld als je weer naar je werk moet en de kinderen naar school? Een hond is geen wegwerpartikel. Tijdens je vakantie honden uit medelijden uit het buitenland meenemen kan als consequentie hebben dat je eigenlijk iets in stand houdt waar je fel tegenstander van bent. Voor de ‘geredde’ hond komt na zijn vertrek vrijwel zeker een volgend slachtoffer in de plaats.

Daarom wil ik in het belang van de hond (en zijn toekomstige bezitter) mensen bewust laten nadenken. Simpele vragen zoals ‘welke hond past het best bij mij’ en ‘wat kan ik een hond bieden?’ hebben vaak verhelderende antwoorden. Impulsief aankoopgedrag kan voor baas en hond uitlopen op een grote teleurstelling die voorkomen kan worden door grondige informatie vooraf.

Tot slot: ben jij trotse eigenaar van de liefste hond ter wereld? Laat je niks wijsmaken en neem het altijd en eeuwig voor hem op en koester hem.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen

PANNENKOEKENRESTAURANT DE BOSRAND

 

Door onder andere de coronapandemie was het er nog niet van de komen om een smakelijke traditie voort te zetten: pannenkoeken smikkelen op het terras van De hondvriendelijke Bosrand. 

Helaas was het terras nog niet geopend, maar binnen gedraagt Pop zich ook voorbeeldig. Vol verwachting klopt haart hart.

De vierde foto had de foto van een smullende Pop moeten wezen, maar het was hap slik weg. Zo lekker!

Je bent van harte welkom op mijn Kluifje: de origine website voor kunst, cultuur & vermaak

OPGEROLD VOSJE

 

We konden even proeven aan zomerse temperaturen. Lekker languit op het gras luieren. Typisch Nederlands, nu is het weer opgerold bij de verwarming. Nog twee nachtjes slapen en het voorjaar is terug Pop.

KAMERBREED TAPIJT

 

De meest geraadpleegde binnenhuisarchitect van Limburg Wim vanKnippenberg beweert dat huishonden de ontwikkeling van kamerbreed tapijt in gang hebben gezet. In de jaren zestig waren woningen voorzien van houten kierende vloeren. Bewoners legden tegen tocht en koude een vloerkleed onder de eet- en salontafel, een loper op de trap, en matjes voor de deuren; een vroege variant op de latere vloerverwarming kun je het noemen.

Honden met hun dikke vacht vonden de luchtstroom juist aangenaam en kozen er massaal voor om naast de vloerbedekking te liggen. Zorgzame eigenaars, die graag zagen dat hun honden er warmpjes bijlagen, legden overal bodembedekkers neer en kreeg de hond geen kans om ernaast te liggen. Zodoende ontstond een aaneenschakeling van kleedjes, karpetten en Persjes die men als de voorloper van kamerbreed tapijt kan beschouwen. Waar of niet waar?

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen

ZINLOOS GEWELD ZINVOL

 

De zon klimt elke dag een beetje hoger. De natuur is broeds. Het zou zomaar een mooie dag kunnen worden. In het hondenuitlaatgebied sjouwt een jeugdige Berner Sennenhond onbezorgd zij aan zij rond met haar even onschuldig Heidewachtel hartsvriendinnetje. Aan de overkant van de beek legt een vrijpostige herder die wat weg heeft van een wolf, meer dan buitengewone belangstelling aan de dag voor het Berner Sennen vrouwtje. Hij heeft alleen maar oog voor haar en zwemt in het ijskoude naar haar toe. Hij is helemaal op haar. Hij pakt haar van voren, van opzij en van achteren. Zijn lakse baas blijft aan de overzijde wachten.

De Berner Sennenteef probeert tevergeefs aan de opdringerige jongvolwassene te ontkomen. Ze gaat op haar kont zitten, rent weg, en verschuilt zich achter haar eigenaresse. Niets helpt. De voorbarige voortplantingsdrang van het hondenjong is bovendien zinloos, want de teef is helemaal niet loops. Omdat de hitsige hond hinderlijk gedrag blijft vertonen, moet de Berner Sennen bazin ingrijpen. Ze zwaait met de hondenriem richting flank. Dat helpt niet. Als de belager met de opspelende hormonen haar hond weer bestijgt, mept ze wat harder, nu tegen zijn bips. De hardleerse reu stapt af om meteen weer de teef te beklimmen. Langzamerhand kent ze het klappen van de zweep. Ze dreigt verbaal en met de riem als vervaarlijk klatschende karwats. De hond vlucht, niet op de laatste plaats omdat eindelijk zijn roepende baas komt aangesloft. Chapeau voor de adequaat reagerende eigenaresse die haar hond prima te hulp schoot: soms is geweld zinvol.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen

BIFI

 

In het park wandelen twee gezinnen, begindertigers, met hun drie goed gevulde teckels. Als de logste éminence grise van hen afdwaalt, sommeert de padre de familia: ‘Bifi, hier komen.’ Grappig gevonden naam voor de langgerekte taks: Bifi, het Duitse bierworstje dat de pretenties heeft om ooit de status van Italiaanse salami te evenaren. Teckel Bifi raakt steeds verder op drift. Het worstenbroodje toont zich allerminst ontvankelijk voor herhaaldelijke verzoeken. Hij is ouderdomsdoof en zijn jongere broertje ‘Worstje’ (dit verzin ik niet), moet hem op andere gedachten brengen. De families krijgen geen grip op de dashonden. Dochterlief komt de honden die met Skip zijn meegelopen, ophalen. W. becommentarieert de situatie snedig: ‘Had ‘m maar Wifi* genoemd, dan was er vast een betere ontvangst geweest.’ De familie die gegarandeerd alle repliek over de combinatie Bifi en Worstje al gehoord had, deed ‘m af als afgezaagd. Ik vond het briljant.

*Wifi is de afkorting van wireless fidelity. Je spreekt het uit als wai-fai. Toch rept iedereen van het hipper klinkende wie-fie.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen

NAMEN NOEMEN

Ik word er weleens over aangesproken. ‘Waarom spreek jij Huilands* tegen je hond in plaats van dialect?’ Plus over het feit dat ik in de tweede persoon praat. Het eerste komt omdat mijn ouders geen Limburgers zijn, en het Nederlands thuis onze voertaal was. De tweede kwestie is niet specifiek iets van mij of collega-hondeneigenaars. Ook ouders praten in de tweede persoon tegen hun kroost: ‘mama doet’ … in plaats van ‘ik doe’ … Gewoon omdat jij je als ‘mam mah’ aan jouw baby hebt voorgesteld. Overige familieleden noemen je tegenover je kind ook zo. Daarom weet het dat wanneer jij ‘mama’ zegt, dat jij jezelf bedoelt.

Voor Skip ben ik het hondse equivalent van mama: vrouwtje. Zou ik ‘ik’ jegens Skip gebruiken, dan is het zeer onwaarschijnlijk dat hij begrijpt over wie ik het heb: niemand benoemt mij immers met ‘ik’. De optie om mijn voornaam te gebruiken, zou duiden op een psychiatrische stoornis. Uniek is dat een hond het correct benoemen van zijn zorgvuldig uitgezochte naam helemaal geen discussiepunt vindt. Veelbelovende woorden zoals ‘koekje’ trekken net zo goed, zo niet beter, zijn aandacht. *Met ‘Huilands’ wordt ABN bedoeld.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen

HONDENNAMEN

Maanden van voorbereiding. Zoveel vragen komen op ze af. Welke hondenras zullen ze nemen? Wordt het weer de mainstream Labrador en voor welk sausje kiezen ze: chocola, karamel, of drop? Of wordt het toch een handzamer formaat; ze worden immers een dagje ouder. Met welke fokker zullen ze in zee gaan? Opteren ze voor een pup of een volwassen herplaatsing? Na lang wikken en wegen is de voor de handliggende beslissing: de klassieke zwarte Labradorpup.

Niets wordt aan het toeval overgelaten. De ongeboren pup schrijven ze alvast bij hun favoriete hondenschool in en een oppasadres wordt geregeld. Aan werkelijk alles wordt gedacht. Nu het leukste en lastigste: het verzinnen van een passende naam. Zouden ze hem heel cliché vernoemen naar zijn voorganger, of een nieuwe extravagante roepnaam bedenken? Iedereen in hun omgeving werd gevraagd een originele naam te opperen, het internet werd afgestruind en namenboekjes werden uitgepluisd. Dat alles om de ultieme naam te vinden.

De pup arriveert en het grote genieten kan beginnen. Tijdens een blokje om ontmoeten we de trotse eigenaar van een snoeperig zwarte Labby, knap Kooltje, klassiek Moriaantje, of zwarte Pietje. Ik barst van nieuwsgierigheid als ik lollig vraag: ‘En, hoe heet de kleine Blacky?’ Verliefd klinkt het: ‘Max.’ Max! Van alle denkbare namen, hebben ze de populairste hondennaam van onze wijk, wat zeg ik van heel Nederland, uitgekozen. Handig.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen

HONDENSCHOOL

Meneer Douben is een senior die er veel jonger uitziet dan hij in werkelijkheid is. De achternaam heb ik hem gegeven omdat hij de tweelingbroer van een lieve zorgmevrouw zonder familie zou kunnen zijn: identiek qua gezicht, postuur en stem. Met zijn blije boomertje wandelt meneer Douben meermaals per dag door onze wijk. Meneer is altijd opgewekt en vooral erg grappig. Bij de kiss & ride-strook voor de basisschool neemt het boomertje op zijn achterste ruim de tijd om de wereld om zich heen in zich op te nemen. Waarom niet, baas en hond hebben alle tijd van de wereld. Als het hondje mij ziet, holt hij me over het speelveld tegemoet. Moi ondertussen kroelend in de krulletjesvacht, lachend tegen meneer: 'Ik dacht dat uw hondje jonger was, maar hij zit al op school zie ik.' Meneer Douben grinnikend: 'Sterker nog, hij is al twee keer blijven zitten!'

PLOFCHIPS

 

Dit stukje heeft niets met de hondenwereld van doen. Of het moet zijn dat ik om 8.00 uur in de supermarkt belandde om een Rodi hondenworst te kopen; Skip verwacht (terecht) elke morgen voor het wandelen twee plakjes Rodi. Bij de kassa stond voor dag en dauw een niet helemaal wakkere Poolse seizoenarbeider voor mij in de rij. Met een plof kwakte hij een zak huismerkchips op de loopband. De zak scheurde in het midden open en paprikachips gulpten op het zwarte rubber. De jongen verkeerde in de veronderstelling dat hij de opengereten zak door eigen schuld, moest afrekenen. Een tevergeefse worsteling om het cellofaan bijeen te houden. Met handen als kommetjes gevouwen veegde hij onhandig een handvol plofchips van de band. Hij wist zo gauw niet waar hij die moest laten: terugdoen in de zak was vies. Lichte paniek.

Ik volgde geboeid het gedoemde bergje achtergebleven chips dat steeds dichter bij de metalen strip aan het einde kwam. Waren zij, wij, voorbereid op een apocalyps? Stopte de kassamedewerker de band op tijd, had ze een veger en blik klaarliggen voor dit soort calamiteiten of liet ze de chips verkruimelen tussen band en strip? Het slot was minder spectaculair als gedacht. Terwijl de jongen zijn handen leegde in de aangeboden prullenmand en een nieuwe zak uit het schap haalde, opende de onverstoorbare caissière gewoonweg de strip die een klepje bleek te zijn, met de koelbloedige opmerking erbij: als de berg onder mijn voeten te hoog wordt, komt een medewerker van onderhoud met de stofzuiger.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen

SPELENDERWIJS

Dichttrekkende lucht. Waarom komen klimatologische voorspellingen waarin men ons wijsmaakt dat het gaat regenen altijd uit? Gevallen dennenkegels liggen als onomstotelijk dubbel bewijs met gesloten huls op een doordrenkte bovenlaag. Het groen in het hondenbos knapt zichtbaar op van al dat nat. Dat dan weer wel. Wij zijn deze miezelmiddag gelukkig niet de enigen die hun hond uitlaten. Een eigenaresse en haar vrolijke smoushond maken er ook het beste van. Zij probeert de hond de op de cursus geleerde oefeningen te laten herhalen. Het is de bedoeling dat de hond links naast haar volgt. Telkens als ze hem met haar hand naar links dirigeert, tapdanst de hond eerst om zijn as. Pas dan stapt hij braaf met opgeheven hoofd naast haar. Complimenteert ze hem, dan spettert hij vrolijk naar de volgende regenplas. Hond en bazin krijgen er geen genoeg van.

Een hartelijke man die de hele dag met voor ons saaie zaken bezig is, ik schat van beroep accountant - het doet er ook niet doe - komt aangewandeld met zijn pup. Hij is verrukt van zijn nieuwe aanwinst. De tabakskleurige Labrador springt blij tegen mijn benen. De man verontschuldigt zich: ‘Dat heb ik ‘m nog niet af kunnen leren.’ ‘Geeft niets, mensen leren het honden zelf aan door erop te reageren met aaien en knuffels’, benadruk ik. ‘We hebben gisteren wel samen het puppydiploma gehaald’, laat hij trots weten. ‘Knap hoor’, ik feliciteer ze beiden welgemeend. ‘Nou, iedereen krijgt ter afsluiting van de cursus zo’n certificaat’, reageert hij bescheiden. Hij gooit herhaaldelijk een rubberen ring weg. De pup haalt hem zonder opdracht op, neemt zittend plaats voor zijn baas en legt de ring aan zijn voeten. ‘Kijk, da’s nou knapper dan knap’, zeggen we beiden tegelijk. We zijn het eens: spelenderwijs leren kun je lang volhouden. Zelfs als het druilt.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen

POPPENSPEL

 

Pop heeft de lente in haar lieve bolletje. Ze is speelser dan speels.

Wie niet meedoet, wordt uitgeblaft.

Wij, honden, stokken en muizen moeten eraan geloven.

DAT KAN BETER

Een coach is iemand die op zaterdagochtend op een voetbalveld staat te schreeuwen dat zijn spelers beter hun best moesten doen. Bij onze toenmalige hondentrainster ging het er op de beginnerscursus net zo aan toe.

In het park hoor ik een stem die ik uit duizenden herken. Meer dan twintig jaar heb ik ‘m niet meer gehoord. Zonder de persoon in kwestie te zien, twijfel ik geen moment dat-ie afkomstig is van de hondentrainster waarbij we slechts enkele lessen hebben gevolgd. Los van het feit dat we verschil van inzicht hadden over de omgang met honden, werd ik vooral kregel van haar dwangmatige perfectionisme in relatie tot haar eigen voorbeeldige herdershond. 

Van hem was een onberispelijk soldaat gemaakt die niet beter wist dan bevelen op te volgen. Wat had ik een compassie met hem. Het ergste was dat hij het in haar ogen nooit goed genoeg kon doen; het kon, nee het móest altijd beter. ‘Dat kan beter’ was haar vaste leus. Thuis bezigen we de term nog weleens als harlekinade jegens ons eigen hondenbeest - hij trapt daar uiteraard niet in. Nu marcheert ze met een uitzonderlijk gehoorzame pup. Tijden veranderen. Gelukkig heeft het merendeel van de hondentrainers een omslag gemaakt naar positief begeleiden. Zou zij nog steeds …

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen

EN PROFIL

 

Pop. en Skip in dezelfde eigenwijze poolhondenpose zoveel jaren eerder.

Lachen vindt Pop die ook de humor heeft overgeërfd.

POP STENBERG

Pops tanden maken gaatjes in de fluitstok

So flute

Welke melodie zou ze voortbrengen: Pop of klassiek?

POPTIMISME

 

Iedereen verlangde ernaar om weer onbekommerd buiten te kunnen zijn. We hebben er veel te lang op moeten wachten, maar eindelijk daar is-tie dan: de zonovergoten lente die, hoe toepasselijk, geopend wordt met het afschaffen van de coronamaatregelen. De weersvoorspelling blijft de komende weken poptimistisch. Pop en ik gaan het helemaal uitbuiten. Heerlijk in de tuin vertoeven daar heeft de verveelde Pop tijdens de natte moesson zolang van gedroomd. Voortdurend, net als ze languit ligt, zoemt er een bij, kwettert er een mus, kruipt er een kevertje, piept er een muisje, prikt een vroege mug in haar snuit, gilt er een kind of toetert een auto. Ja, Pop je wilde graag leven in de brouwerij. Kwestie van alles om je heen te vergeten en de zonnewarmte koesteren.

SPIEGELBEELD

 

De hond kijkt in de spiegel en ziet zichzelf. Dat veronderstel ik. Ziet de hond in de spiegel inderdaad zichzelf, ziet hij een rasgenoot, soortgenoot hond of gewoon een onbepaald wezen weerkaatst? Sommige honden weigeren hun spiegelbeeld te aanschouwen, blaffen tegen de reflectie van de onbekende, schrikken van hun evenbeeld, of zien daadwerkelijk dubbel.

Wetenschappers zijn er nog niet over uit of een hond zichzelf herkent. Dat zou namelijk op zelfbewustzijn wijzen en voor sommigen gaat dat te ver. Maar een hond die in een vijver of rivier zijn dorst lest, ziet zijn kop weerspiegelt en schrikt niet. Uit empirisch onderzoek kan ik beamen dat honden het exterieur van andere (ras)honden (op afstand) herkennen, ook als ze die bewuste hond nog nooit gezien of geroken hebben. Daarbij ontwikkelen ze zichtbaar voorkeuren en aversie.

Witte Herder logeetje Payka draait voor de spiegeldeuren van de kastenwand heen en weer. Ik vertel haar dat ze mooi is. Ze bekijkt en keurt haar lijf grondig; het is geen waarneming. Ze bewondert haar achterste net als jonge meiden doen en pronkt. Haar fiere expressie bevestigt dat ze geniet van het bekijks.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen

VOOR DE VREDE

Tijdens de vastelaovend was er opvallende bijval voor de burgers van Oekraïne. Blauwe en gele kleurcombinaties en in folklorejurken gehulde maedjes met een bloementooi in hun haar. Pop ziet blauw-geel bij haar vrouwtje en denkt dat zij voor de klederdracht van haar herkomstland: Zweden. En wat ontiegelijk leuk die twee 'haasjes' in haar hand. Maar blauw en geel zijn, zoals intussen iedereen weet, ook de kleuren van de Oekraïense vlag en de haasjes zijn een hoopvol peace-teken. Laten alle landen vooral vrienden zijn en blijven, en laat overal vrede regeren.

VERMIST

 

Regelmatig zie je ze hangen: opsporingsbiljetten met vermiste katten en sporadisch een vermiste hond. Wat de eigenaar in redelijk wat gevallen verzuimt, is wanneer het huisdier weer veilig in zijn of haar armen spint of snurkt, een teruggevonden notitie plaatsen. Dit zou verplicht gesteld moeten worden. Ten eerste weet je niet of het nog een actuele vermissing betreft. Punt twee is dat je je oprecht zorgen hebt gemaakt, mee hebt geleefd, wie weet zelfs mee hebt gezocht en de afloop onbekend blijft. Best een beetje ondankbaar, toch?

Zo bevolkt jachthond Fode nog geregeld mijn bovenkamertje. In het kort: hond en eigenaar raken elkaar in een Brabants bos kwijt. Hond keert terug naar de parkeerplaats terwijl de eigenaar net naar hem op zoek is, hond wordt door een onbekende meegenomen. De vinder meldt dit niet bij de bedoelde instanties, maar houdt de hond zelf – hoe wreed kan iemand zijn! De radeloze liefhebbende eigenaren zoeken stad en land af zonder resultaat.

Drie jaar later, onvoorstelbaar maar waar gebeurd, meldt zich een dierenarts uit een ander deel van het land zich bij hem. De gechipte Fode is bij hem op het spreekuur. De eigenaren zijn uitzinnig van vreugde dat hun hond terecht is. Het mysterie is opgelost, maar de ellende krijgt een staartje. De nieuwe baas wil Fode namelijk niet teruggeven.

Er komt een rechtszaak. De oorspronkelijke eigenaars willen hun hond terug, maar de huidige eigenaar wil de hond niet meer afstaan. Een vreselijk dilemma. Het ergste is dat twee weken nadat je hond is kwijtgeraakt de wettelijke termijn van het eigenaarschap is verstreken. De vinder mag zich vanaf dan de nieuwe eigenaar noemen. Geen eind goed, al goed. Hoe het met vondeling Fode afliep is mij onbekend. 

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen