HAARNETJES

Roos’ en Pips ondervacht wordt uitgeborsteld onder het uitlaten. Een stukje wandelen, geborsteld worden terwijl je wordt afgeleid door van alles en nog wat, weer wat kuieren, enzovoorts. Het bevalt de twee Newfoundlanders uitstekend. Beter dan urenlang achter elkaar stilstaan in een krappe binnenruimte. Een zomerse föhn blaast dotten haar de lucht in. Onderweg vinden ze heesters om aan te blijven hangen. Een kraai aast op de berg haren die op de grond terechtkomt – matching colours voor het opleuken van zijn alledaagse nest dat bestaat uit een gevlochten platform van dunne twijgen en dikkere takken. Mooi zwart is niet lelijk.

De kapster die zich van geen kwaad bewust is, wordt druk doende met het uitdunnen, belaagd door een furieus burgermannetje in keurig jasje-dasje. Ze heeft hem tegen de haren ingestreken door de zwarte bossen rond te laten dwarrelen. Welnu, ik stoor me net zo goed aan die achtergelaten halve honden - wat plukjes oké - maar om daar nou voor uit je vel te springen. Bovendien lost het probleem zichzelf op: meegevoerd door de wind of opgepikt door de vogels. Goddank krijgt ze bijval van de aanwezige landmeter. Want je staat echt perplex wanneer iemand zo tekeergaat. Het frustrerende is, eenmaal thuis denk je: ik had dit of dat moeten zeggen. (Raadzaam is om zo iemand uit te laten razen en zelf beschaafd blijven. Overtuigen of tegenspreken is zinloos op zulke momenten.) Enfin, het overschot gaat mee in een plastic zak naar huis. Daar gaan de haren in de lege netjes van de vetbollen. Voor de opgehangen haarnetjes zijn onder andere de koolmezen haar zeer erkentelijk.

HALSBAND OMHOUDEN?

Blijhartige pup Tess, begiftigd met steenkolenzwarte pels, een kapitale witte T op de borst en bijpassende witte kaplaarsjes, en niet te vergeten een suprême lange staart, is van de schrandere soort. Ze krabt zich suf in haar nek. Desondanks begrijpt haar baas de boodschap niet. Hij veronderstelt net als de geconsulteerde dierenarts vlooien, maar ook deze treft geen poepjes op het babyhuidje aan.

Waarvan krijgt Tess soms de kriebels? Is het overspronggedrag? Heeft ze occasioneel een stressmomentje en lost ze dit op door krabben? Omdat ze het telkens doet als er iemand in de buurt is, meen ik te weten wat er schort. Tess mankeert niets. Ik informeer of ze het halsbandje continu draagt. Dat is zo. ‘Waarom eigenlijk? Lijkt me toch prettiger zonder?’ informeer ik. ‘Gewoon omdat we het niet afdoen’, is de logische conclusie van haar baas. ‘Ook niet na het zwemmen als het rode leren bandje met de traditionele boerenzakdoek eraan vast, nat is? Want dan blijft de huid daaronder klam.’ ‘Nee’, aldus haar baas. Tien tegen één dat we de krabkwestie hebben nagevlooid: Tess is een soevereine hond die duidelijk wil maken dat ze a) niet van onnodige halsversiering houdt en b) het bandje haar irriteert. Haar eigenaar was nooit op dat idee gekomen. Hij gaat het uitproberen door haar thuis van het bandje te ontdoen. Wedden dat?

WACHTEN TOT HET DROOG IS

 

Ga je mee wandelen Pop? Nuh, ik lig lekker zo. 

GESTRIKT

 

Er is er een jarig, hoera hoera,

dat kun je wel zien, dat is zij.

Gefeliciteerd Byker en baasjes!

AANHOUDENDE NEERSLAG

Miss Sunshine kan de heftige regenval niet meer aanzien.

Ik ben zelfs al klaar met de aanstaande winter;-)

ONDER DE PARASOL

 

Het is weer voorbij die mooie zomer. Ze lag eronder, ze lag ernaast, ze lag ervoor, ze lag erachter. Nu hangt-ie voor een half jaar opgeborgen in de hoes in het tuinhuisje. Benieuwd welke insecten zich tussen de plooien nestelen.

TIGERFEET

 

De littekens op haar neus zijn amper geheeld wanneer we nietsvermoedend van het zandpad langs het suikerbietenperceel naar een bosvak overschakelen. Krakende takjes, geritsel. Ik denk: te zwaar voor eekhoornvoetjes en te licht voor een ree. Een seconde en ik ben al te laat om haar aan te lijnen. Pops opwinding is naar alarmfase 8: tigerfeet! Sinds ze gemept is door een verwilderde kat zijn we verwilderde katten tijgers gaan noemen. Dit om het verschil aan te geven met huispoezen die ze tolereert of negeert, en vooral haar te leren dat tijgers gevaarlijke dieren zijn waar ze bij uit de buurt moet blijven.

Maar Pop heeft nog een appeltje te schillen met de zwarte boskat die haar mooie neusje beschadigde. Door het lint sprint ze het gortdroge oerwoud. De stofwolken zijn nog niet opgetrokken als we haar op 150 meter afstand horen blafbriesen: ik ga je terugpakken! IJselijk gegil! O nee! Ze zal toch niet weer bekrast zijn, een hond verliest het immers altijd van de kat(tenklauwen).

We dringen de dichte jungle binnen met gevaar voor eigen huid. We zien een tijgerkatje (echt waar) op de laagste tak van een boom hangen, klaar om haar klauwen naar de giftige Pop uit te slaan. Baasje schept Pop op en de tijger springt op de grond en vlucht gelukkig. Terug op het stoffige zandpad nemen we de schade op: schrammen op onze blote benen en armen. Pop is ongedeerd maar zo vol adrenaline dat ze pas een paar kilometer verderop bij een vennetje los van de lijn kan. Na zo'n avontuur is het de keel smeren en op tijgersloffen naar de auto. Thuis ligt ze zowat de rest van de snikhete dag voor pampus.

Aanvulling: de volgende morgen komen we op straat een huiskat tegen. Pop maakt zich met grote ogen direct uit de voeten. Ze snapt het verschil!

LOSVAST

 

Sinds Hanneke Reitsma per 2022 hoofdredacteur is geworden van LosVast zou het verplichte kost moeten zijn voor elke hondeneigenaar. Nu, hoor ik je zeggen: het zijn dure tijden. Ons voedsel, gas en elektra worden onbetaalbaar. Desalniettemin wil je je hond(en) niet tekort doen. Toch?

Het vakblad voor hondeninstructeurs en -opvoeders LosVast verschijnt viermaal per jaar. Het is een uitgave van de vereniging O & O. Je neemt geen abonnement, je wordt lid met alle voordelen die daarbij horen zoals online lezingen, korting op van alles en nog wat, plus het blad LosVast. LosVast is specifiek voor instructeurs en trainers bedoeld, maar als (gevorderde) opvoeder van je eigen hond valt er aan de hand van de artikelen zoveel winst te behalen. Elke uitgave, met de nieuwste wetenschappelijke inzichten, is goud waard, dus wat is 27,50 euro per jaar? Nu lid worden: www.hondenopvoeding.nl

GRAND PRIX

Grand Prix op NPO1. Tussen al dat vet geraas en geronk horen we onmiskenbaar het geluid van een geagiteerd insect dat de uitgang niet kan vinden. Pop had de bromvlieg allang geschoten. De gevleugelde coureur scheurt door de serre, maakt rondjes, vliegt uit de bocht en belandt onder de bank. Pop kruipt naar voren op de bank, laat haar koppie hangen en wacht af. Wanneer de bromvlieg uit de 'tunnel' opstijgt, belandt hij rechtstreeks in de opengesperde muil. De minuscule vangst doet haar kaken klappen. Ze kijkt naar ons met een ziezo-gezicht. 'Superslim van je. Heerlijk die rust hè', zeg ik tegen haar. Ze kijkt naar de tv waar live de wedstrijd op het circuit van Zandvoort is te volgen. Met de afstandsbediening verlaag ik de decibellen.

Soms knip je onbedoeld grappige foto's. 

Pop haalt haar neus op: hier zit een luchtje aan.

AAPJES KIJKEN

 

Aapjes kijken is een schertsende aanduiding voor het nauwgezet bestuderen van iemands doen en laten, zoals men het gedrag van apen achter tralies kan (hopelijk verleden tijd) volgen in de dierentuin. Mensen pikken graag een terrasje om gezellig samen te keuvelen maar ook om te zien en gezien worden. Pop mag graag in het park naar de konijnenburcht kijken waar ze ooit een konijn uit heeft zien komen. Uren kan ze dat volhouden, maar nu niet. Ondanks dat de meteorologische herfst is begonnen, meet de buitenthermometer 28 graden. 

De burcht met zo'n negen ingangen vangt volop zon. Met mijn lijf probeer ik de hitte voor haar te blokkeren, maar omdat ze telkens van ingang verwisselt is haar schaduwen ingewikkeld. Door de vijf-meter-lijn kan ik net in het koelere lommer van de acacia's staan. Tegen Pop met schuddend lijfje en tongetje uit de bek: 'Je kan hier bij mij van een afstandje af posten, dan zie je alle ingangen tegelijk.' Pop kijkt me aan: goed idee daar had ik niet aan gedacht. Dankbaar gaat ze naast me in de schaduw liggen. 

Na een uurtje vind ik het welletjes. Pop niet, de schaduw valt nu over de onderste ingangen van de heuvel. Ze ligt op haar gemak bij wat volgens haar de hoofdingang is om niet meer weg te gaan. Ze krijgt verlenging omdat ik een kort babbeltje kan maken met een kennis van wie het voormalige zwerfhondje aan de scharrel is. Na een kwartiertje vraag ik vriendelijk aan Pop: 'Wat dunkt je?' Schnuckiputzi staat op en hervat blijmoedig de weg terug naar huis, zoveel mogelijk in de slagschaduw van struiken lopend. Na zich aan water te hebben gelaafd, doet ze aapjes kijken (vlinders en insecten) op een van de heuveltjes in de eigen tuin dunnetjes over. Loom van de hitte en mentaal voldaan dommelen we allebei in.

POTEN VEGEN

 

Wij zagen niets bijzonders. Zij zag iets om de poten te vegen. Ze maakte aanstalten om eropaf te gaan, keek naar ons, stak haar neus in de lucht en besloot dat, wat het ook was, niet de moeite waard was om zich druk over te maken.