Vochtig weer en de tocht door de struiken laat z'n sporen na. Pop is groen uitgeslagen en ze vindt het nog hip ook zo'n door de natuur geverfde bontjas.
Vochtig weer en de tocht door de struiken laat z'n sporen na. Pop is groen uitgeslagen en ze vindt het nog hip ook zo'n door de natuur geverfde bontjas.
Pop en ik zijn samen in de tuin. Ik zit en zij ligt en verplaatst zich telkens. Zo leuk dat ze de tuin optimaal benut. Ik schrok wakker uit mijn sluimerslaapje door de kerkklok die sinds kort weer slaat. Maar waar is Pop: op haar heuveltje, in de rolkuil, achter de bamboe, tussen de pescaria, in een van de nestkuilen ...? Ik roep, geen Pop, en loop naar binnen. Het hele huis rond, geen Pop. Weer de tuin in. Geen Pop. Ze kan niet weg zijn, maar waar is ze dan? Of ze zich binnen ook verplaatst had tijdens mijn 'zoektocht'? Hoe dan ook, lag ze op haar gemak in de wintertuin. Wie denkt daar nu aan in de zomer!
Als je een onweersvliegje op je dikbehaarde pootje kan voelen, ben je wel heel sensitief.
Om 6 uur groeten Pop en ik de zon. We zijn allebei nog niet helemaal wakker. Pop gaat na een plasje terug naar bed en ik mag aan het werk. Zonnige dag allemaal!
Vriendjes ontmoeten, samen spelen of snuffelen. Voor sociale honden is altijd een feestje in het hondenbos. Tijdelijk is er zelfs feestverlichting* Heel sfeervol.
Pup is de constante factor. Haar rustige houding heeft ook effect op de aanwezige honden. Allemaal verblijven ze graag in haar nabijheid.
Pop heeft nieuwe kruip-door-, sluip-door-paadjes, nieuwe kuilen en verstopplaatsen in de tuin. Ze wist dat ik ze nog niet allemaal had gezien en gaf geen kik toen ik haar riep. Het was even zoeken voor ik haar gevonden had. Pop tussen de pescaria. Leuk dat ze er bewust een hondenzoekspelletje van maakt.
Het was een tropische week. In de vroege avond van de afsluitende dag gaf de thermometer nog 27 graden aan. Pop dacht ze er even uit wilde. Op het eerste kruispunt stond ze er midden op al in dubio welke afslag te nemen. Ze aarzelde een moment. Liggen of lopen? Ze koos de weg terug naar huis: veel te warm om je in te spannen.
Op het gazon naast het station zit een wilde mannetjeseend zo alleen. Wacht hij op een vrouwtje uit een andere stad? Pop en ik wandelen over het pad erlangs. Pop toont geen interesse in hem. Op rustige toon vertel ik de eend dat hij kan blijven zitten. Pop snuffelt wat in het gras, ze treuzelt omdat er een hondje achteropkomt dat ze denkt leuk te vinden. Ze toont nog steeds geen interesse voor de woerd die toch opstaat. Ik zei nog: 'Blijf nou zitten.' Ondanks dat ze aangelijnd was moest Pop wel een schijnactie ondernemen om geen gezichtsverlies te lijden.
Een van de ooien staat al op scherp: kom niet aan mijn kind. Van Pop hebben ze niets te vrezen. Die kijkt niet naar rechts. Zij heeft interesse in lentegeurtjes links en houdt haar snuit aan de grond. Nu kan dat nog, als de kudde over de paden gaan trekken, ligt het erna vol keutels en ruikt het naar schapenshit.
Het zomert al dagen, het groen schiet omhoog. Heerlijk vinden de honden het om straks weer kiekeboe te kunnen spelen. Nu zijn Pup en Pop helemaal zen.