Miss Sunshine's ochtendritueel
Honden geven ons het goede voorbeeld. Na de nachtrust is gapen en je armen uitrekken een goed begin van de dag. Met Vijf-minuten-yoga tussendoortjes blijf je de hele dag zen. Let maar eens op hoe jouw eigen hond zich zonder yoga geleerd te hebben regelmatig ontspant.
Rijpe kersen of pruimen plukken door de stam te schudden. Een soortgelijke actie moet je je voorstellen wanneer Pop haart zinnen heeft gezet op bijen boven op de bonsaibuxus. Vooraf bepaalt ze met de neus waar de bij zich exact bevindt, vervolgens gaat ze er zo dicht mogelijk bij staan. Ze springt omhoog, leunt met haar voorpoten op de dwarse stam en wiegt als een dolle de alternatieve wipkip. Heel ingenieus gevonden van haar en ze doet het ook nog eens stiekem omdat ze dondersgoed weet dat ze (steek)insecten met rust moet laten.
Voor onze honden geldt al eeuwen: de keuken is tijdens het koken verboden toegang. Logeetjes die ervan uitgaan dat er een workshop aangeboden wordt, vormen daarop een uitzondering. (Kijk Pop eens braaf en verwonderd zitten)
Zazzi was Pops ultieme speelkameraadje. Ze zagen elkaar eigenlijk te weinig, maar als ze mekaar troffen was het als vanouds een groot speelfestijn. Ze pakten de draad weer op waar ze het laatst gebleven waren. Net als bij mensen is niet de frequentie een pijler om de vriendschap te onderhouden, maar de vertrouwdheid en de binding die je met elkaar voelt. Met ons was dat idem dito. Zazzi gaf ons elk weerzien het gevoel dat we tot haar (uitgebreide) roedel hoorden. Intens knuffelen, op haar gemak bij ons en zich gesteund voelen door Pop tijdens deze laatste zomermaanden waarop W. zo nu en dan op haar en big sis Payka paste.
