Het weer speelt mooi. Op de heide
treffen we kennissen met twee Whippets. Onder de wandeling ontspint zich een genoeglijke
dialoog. Skip vaart keurig in
ons kielzog. De prachtige pup die last van haar tandjes heeft, is wat bijterig
waardoor Skip liever enige distantie houdt. Door het intense gesprek ontsnapt hij
aan mijn surveillance. Hij is afgedwaald, maar blijft op een meter of 50 in het
verlengde van ons. Omdat er genoeg overzicht is - de heide is kaalgevreten door de
kudde schapen- laat ik hem
gaan. Keurig vergezelt hij ons op parallelle afstand. ‘Goed Skippy, loop maar
evenwijdig aan ons mee.’ Bij elke afslag fluit ik even. Hij houdt ons in het
vizier en ik hem. Skip fladdert als een vrijgevochten vogel rond en geniet. Na
anderhalf uur zijn we weer bij start aanbeland. Aan de plat naar achteren
gerichte oren zie ik dat Skip er op het laatste nippertje toch nog tussenuit
wil piepen. Net op tijd roep ik hem tot de orde: ‘Deze kant op. Koekje.’ Hij
twijfelt, neemt de omweg, maar blijft staan als hij ziet dat het menens is. Ik
beloon de kleine misstap door hem te vertrouwen. We nemen de door hem gekozen
omweg (die 5 minuten kunnen er ook nog wel bij) en hij mag los meelopen. Braaf
volgt hij ons tot aan de poort. Ik ben meer dan tevreden over hem: ‘Zie je wel
dat het kan.’
.JPG)
www.kluifje.com - de originele hondensite met
kunst, cultuur & vermaak
mydogskipdoesthetrick.blogspot.com-
playful dog entertrainment