De dolle dagen zijn voorbij. Veel rode
duivels, Vikingen, geel geschminkte Hop Sing-Chinezen en top of the bill: een oliesjeik die zijn als knalroze varken
verklede vriendin kuste. Limburg slaapt zijn roes uit. Het is zo stil dat we de
halve ochtend verslapen.
Van bonte boel naar grijze mist. Skip en ik
hebben het rijk alleen. Onder de ontbladerde bomen regent het dikke druppels
die van de takken afrollen. Ze petsen in het water van de Maas. Uptempo. In de
uiterwaarden maakt Skip muizensprongen. De muizen liggen niet meer in hun nest,
net zoals een vos die likkebaardend achter een doorzichtig gordijn van
bramenlianen tuurt. Skip is meteen in alle staten.
Hoesten. Een slingerend fietsende zwarte neger op de dijk trekt Skips aandacht. Mazzel! Skip zet er vraagtekens bij: is het een slijtvast kleurtje of is het nep? Ik vraag me af of hij een late gast is of een vroege vogel op weg naar meneer pastoor voor een askruisje. Hoe dan ook: de vos is vergeten.
Hoesten. Een slingerend fietsende zwarte neger op de dijk trekt Skips aandacht. Mazzel! Skip zet er vraagtekens bij: is het een slijtvast kleurtje of is het nep? Ik vraag me af of hij een late gast is of een vroege vogel op weg naar meneer pastoor voor een askruisje. Hoe dan ook: de vos is vergeten.