Er is een hond vermist in niemandsland. Bij het zien van zo'n pamflet lopen me alleen al bij het idee dat je hond kwijt is, de rillingen over de rug. Horror. We drukken Pop voor het zoveelste maal op het hart dat ze altijd bij ons moet blijven.
We gaan ervan uit dat de hond weer terug is bij zijn baas, want de pamfletten zijn opgeruimd. Wat Pop opmerkelijk vond - zo zien we aan de blik op de door baasje gemaakte foto - dat de hond heel klein en wazig op de foto staat: hoe kan iemand in hemelsnaam weten hoe de vermiste er in werkelijkheid uitziet. En ...knap dat-ie gevonden is. Of wist de hond zelf de weg terug naar zijn baas?