Noorse Buhund
prequel dogtales
Het gebeurt niet zelden dat familieleden bij een erfenis ruzie
krijgen over de te verdelen nalatenschap. Er is altijd één persoon die zich
rijkelijker wil bedelen dan de rest. Skip kreeg het legaat van zijn
voorganger ongevraagd cadeau en wilde ‘m - behalve het spiksplinternieuwe kingsize kussen - niet
aanvaarden. Ondanks dat alles perfect paste, vond Skip dat hij recht had op een
gloednieuw samengestelde collectie die hij naar eigen inzicht en wensen kon opbouwen.
De praktisch in nieuwstaat verkerende halsbanden, tuigje en
riemencollectie die bewaard waren voor hergebruik, konden Skip niet bekoren. Hij
mocht zijn meegebrachte halsband omhouden, maar de rode riem werd voor wat meer
bewegingsvrijheid verruild met de nooit benutte uitrollijn. Op de première wandeling had hij na ongeveer een kwartier ongemerkt de lijn
doorgebeten. Zou het symbolisch bedoeld zijn? Net zoals mensen die wanneer ze
het ouderlijk huis verlaten of op latere leeftijd op advies van de psycholoog de
onzichtbare navelstreng moeten doorknippen? Ik besloot het een gunstig teken te vinden. Bovendien … riemen genoeg.
Al gauw bleek dat de reden een afwijkende betekenis had.
Skip wilde geen doorgevertjes en daarmee basta. In rap tempo werd de erfenis er
doorgejaagd. Riemen werden gemolesteerd en er verdwenen steeds vaker op
miraculeuze wijze tweedehonds spullen.
In een mum van tijd was er niets meer van vroeger over en was alles vervangen. De opvolger had zijn eigen felbegeerde verzameling opgebouwd. Eén relikwie heeft het
overleefd: het kingsize kussen – het ultieme relaxbed waar elke hond wel op wil
verpozen – viel zo in de smaak dat het negen jaar na dato nog in gebruik
is.