donderdag 30 april 2015

DOE MIJ NA


Mijn honden leer ik woorden en hun betekenis te begrijpen om zo onze communicatie te optimaliseren. Billijk dat ik als dank voor hun inzet, naast het correct interpreteren van hondentaal, ook de spreekvaardigheid onder de knie ga krijgen. Waar hondenvriendin Cruzer de baasjes de oren van het hoofd babbelt (inclusief bijbehorende pootgebaren), zwijgt Silencio Skip in alle toonaarden.

Tijdens ons knuffelkwartiertje in bed maak ik aanmoedigende geluidjes. Ik plaag Skip een beetje om ‘m aan de praat te krijgen. Hij knotert zacht; ik kan geen betere woord vinden dat de mopperklank omschrijft. Ik boots het na door er een fonetisch abc op los te laten. Skip doet de overtreffende trap. Om mij te verbeteren of het zwijgen op te leggen? Tijdens een robbertje, sputter ik speels. Skip begrijpt dat het spel is en gromt ijverig mee. Leuk! Voor het eerst blaft Skip een korte blaf voor de gesloten tuindeur om binnen gelaten te worden (voorheen bleef hij geduldig liggen wachten). ‘Dat is nou net niet de bedoeling, Skip. We focussen op alle uitingen behalve blaffen.’

Als inspiratie gebruik ik Scooby Doo en filmpjes van zich verbaal uitende honden. Dog talk: smeekbedes om meer eten te krijgen, vocale uitnodigingen tot spel, en uitlatingen die nagesynchroniseerd zijn zoals de Ultimate Dog Tease. Zo goed mogelijk probeer ik de onomatopeeën zoals snnah, rrrr, uuuuhme, yumyum, jaujaaiw uit te vergroten. Geen weerklank. Een spreekverbod opleggen, daar zal bij Skip nooit sprake van zijn.