dinsdag 24 maart 2020

EROPUIT

eropuit

Vier is ze inmiddels, onze prinsessa. Ze is precies zoals de rasstandaard voorschrijft: mooi eigenwijs, beweeglijk, levendig en ze heeft een lijntje om te zoenen. Op het herontdekte voormalige Floriadeterrein kan ze zich volledig uitleven in de bospercelen met aangelegde takkenwallen, het kaarsrechte dennenwoud (squirls!) de bult met daarin de arena, heuvels met jonge lariksen (birds!), modeltuinen (rrrabbits!), weiland (mice!), een immense zandbak, meertjes met drijvende uitkijkposten (o.a. watersalamanders en kreeftjes), sloten (rrrats!), fruitboomgaarden, het China en het Indonesië paviljoen (frogs) die helaas binnenkort gesloopt worden, hellingen en tunnels, en een voetgolfbaan die ’s winters buiten gebruik is dus voor ons toegankelijk. Het omheinde terrein is in vakken verdeeld en overzichtelijk wat het voor ons prettiger wandelen is dan bijvoorbeeld in een dicht bos. Voor Pop is het een constante ontdekkingsreis waar ze van de hak op de tak springt. Ze blijft nooit lang ergens hangen (zoals op de Groote Heide), omdat er telkens nieuwe horizonten verkend moeten worden.

Wanneer ze door de bossen snelt, voelt het voor haar als de vrijheid van de Scandinavische en Canadese natuur. Met een brede smile op haar snoet neemt ze hobbels en hindernissen met gemak. Langs de takkenwallen volgt ze vliegensvlug het winterkoninkje. Ze schiet van tuin naar naastgelegen tuin achter de konijnen aan. Bij elke afdaling van de arena is ze nog steeds verbaasd dat haar achterpoten haar voorpoten inhalen. Op de langgerekte heuvels met lage bomen kan ze haar blafquota perfect kwijt. Langs het meer zijn riet en waadplekken de ideale ontmoetingsplaatsen met fladderende vleugels. Dat meerkoetjes en waterhoentjes voor haar het water op vluchten, zodat zij er niet bij kan, vindt ze jammer. Wij zijn blij dat we haar expres geen zwemdiploma hebben laten halen en dat het blijft bij pootje baden. Bij de grote zandbak is het heerlijk dollen met soortgenoten waar ze door de ruimte die er is heerlijk en divers kan spelen en draven; iedere type hond heeft immers zijn eigen speltechniek. Op de lange paden maakt ze meters en bereikt ze topsnelheden wanneer ze de reiger achtervolgt. De voetgolfbaan wordt gebruikt als behendigheidsbaan en bultje-op-bultje-af. Op de weiden tussen de kassen stikt het van de muizen, hier oefent ze elke dag haar muizensprongen en steekt ze haar snuit in muizengaten. De Oosterse paviljoens zijn minidorpjes met allerlei soorten trappen en muren, verstopplaatsen, een plantenvijver en een waterval waar geklauterd kan worden. Zo’n ochtendexpeditie is puur genieten, ondanks dat honden er niet van de lijn mogen. Maar er is geen controle en niemand die zich eraan stoort.

Helaas wordt het voormalige Floriadeterrein een steeds succesvollere Brightlands campus en een drukker (Greenport) bedrijventerrein wat inhoudt dat er steeds meer wordt bebouwd. Op zonnige dagen is het daarbij een eldorado voor voorbij sjezende hordes senioren op hun elektrische fietsen. We vrezen de dag dat de toegangspoorten op slot gaan. Zolang als het kan, rijden wij en plenty andere (jacht)hondeneigenaars die hun honden de vrije uitloop waar ze recht op hebben gunnen, er daarom elke dag op de 'hondenuren' naar toe.