Pop kiest de route aan de linkerkant van een meanderend stroompje in wording. Wij houden rechts aan.
Alleen op pad is daar nog leuk.
We houden elkaar in het oog als we steeds verder van elkaar verwijderd raken
Op een gegeven moment komt ze erachter dat er geen oversteekplaatsen zijn. Omdat we haar van jongs af aan afgeraden hebben om in het water te gaan*, is waden of zwemmen geen optie.
Een spontaan paniekkefje. 'Nog verder', moedig ik haar aan. Kuieren wordt rennen. Uiteindelijk vindt ze een uitweg. Het stroompje eindigt voor nu bij een smal beekje. Vermoedelijk kon ze dat overspringen en naar ons terug rennen. Ze was echt opgelucht, maar omdat alles goed gekomen was, deed ze daar een beetje stoer over.
* We wonen vlak langs de drukbevaren rivier waar veel watervogels vertoeven, dus het water in of op is gevaarlijk voor een onbezonnen (jeugdige) hond.