Zoals de weerman voorspelde, verschuilt de zon zich achter
matglas. Skip struint de uiterwaarden af. Een kwiek roodborstje houdt hem voor
het lapje door steeds dezelfde struik in- en uit te vliegen waardoor Skip in de
volle overtuiging is dat er een onvangbaar konijn (dat zullen we nog weleens zien!)
verborgen zit. Aan de overkant van de rivier ijsbeert een rund. Telkens
staat ze bij verschillende clubjes Galloways stil om inlichtingen in te winnen
over een kwijtgeraakte kuddegenoot. Ze loeit bijna onophoudelijk. Ze doet dat
al de hele week. Echt zielig. Bij navraag blijkt dat haar kalf oud genoeg was
om op eigen benen te staan. Met andere woorden: de speenperiode is voorbij, het
kalf is bij de moeder weggehaald. Ik haal Skip uit de bosjes. Hij mag dan niet meer zo snel zijn, maar onder invloed van de huilende moeder voorkom ik deze ene keer meer dan graag dat Mama
konijn als de zon strakjes ondergaat ook tevergeefs op haar zoon of dochter moet wachten.