maandag 28 december 2015

NOOIT MEER ZWAAISTAARTJE


Onverwacht en véél te vroeg hebben we afscheid moeten nemen van mijn allessie: Skip, Bubeer, Skipman, Skipperrrr, Fjelldalgard, Zwaaistaartje, Skippy, Boeboef, Blonde Knuffel, Skippert, Viking, SuperSkip, lieve jongen, Woefie, Mr. Skips, de Skipster, Snoefeltje, Skippedidoeda, Skippetje, Skipperdepip, Beste Bu. Hij was lief, vrolijk, bescheiden, sportief, zachtaardig en avontuurlijk: een hond om van te houden. We hadden ons zwaaistaartje nog zoveel mooie jaren gegund. Hij betekende alles voor mij en ik mis hem vreselijk.


RIP SKIP


Sudden and much too soon I had say goodbye to my dearly beloved Skip. He was gentle, witty, kind, adventurous and a cheerful handsome boy. He meant the whole world to me. I miss him very much.

maandag 21 december 2015

ONZE HOND



Deze maand besteedt het blad Onze Hond in de rubriek snuffelen aan hondenopvoeding, gedrag en training, aandacht aan mijn laatste boek 'Bezige Bu'. Kluifjefan Judith zou Judith* niet zijn als ze er geen leuke draai aan had gegeven. 
*Judith Lissenberg: hondenmoeder/journalist/auteur/tekstschrijver/creatief multi getalenteerd trainer.

dinsdag 15 december 2015

MONKEY BUSINESS



Team Kluifje wenst jou een gezellige decembermaand 
en een gelukkig en gezond nieuw jaar toe.

Have yourself a merry little xmas and a pawesome new year!

xxx Cela & Skip

dinsdag 1 december 2015

BEZIGE BIJ BOEK




De bundel 'Bezig Bu' met maar liefst 169 bladzijden(!) boordevol lekker-tussendoor-leesverhalen is uitverkocht. 

Een inkijkje in het verrassend afwisselende leven van de beroemdste Noorse Buhund. Sterke staaltjes van Skip, de hond van de 1001 originele hondenspelletjes op Kluifje en in het tijdschrift Hondenmanieren. 

UITVERKOCHT!

Cela den Biesen is auteur, en redacteur bij het tijdschrift Hondenmanieren. Eerder verschenen boektitels: Tweedehonds (2009) - Hij doet niks (2010) - IJstijd (2011) - Kluifjes (2012) - De IJslandse Hond (2012) coauteur - Kluif (2013) - De rebellen maken er een bende van (2014) - Bezige Bu (2015) - De rebellen maken een bende (2015)

zondag 15 november 2015

CADEAUTIP


December cadeautip: De bundel 'Bezig Bu' met maar liefst 169 bladzijden(!) boordevol lekker-tussendoor-leesverhalen. 

Een inkijkje in het verrassend afwisselende leven van de beroemdste Noorse Buhund. Sterke staaltjes van Skip, de hond van de 1001 originele hondenspelletjes op Kluifje en in het tijdschrift Hondenmanieren. 

Met 224 titels waaronder bekende zoals: Far and away, Kom van dat dak af!, Jungle fever, Gejaagd door de Wind, Nipplegate, Terug naar de kust en Rock the boat, levert Cela den Biesen in deze bundel met wegleesverhalen wederom beeldend en aansprekend geschreven ‘kluifjes’ af.

Info: formaat 15,5 x 23,5 cm - 169 pagina's - 224 korte verhalen. 
Prijs: 12,50 euro. Gratis verzending binnen NL en België.


Cela den Biesen is auteur, en redacteur bij het tijdschrift Hondenmanieren. Eerder verschenen boektitels: Tweedehonds (2009) - Hij doet niks (2010) - IJstijd (2011) - Kluifjes (2012) - De IJslandse Hond (2012) coauteur - Kluif (2013) - De rebellen maken er een bende van (2014) - Bezige Bu (2015) - De rebellen maken een bende (2015)


vrijdag 13 november 2015

SUPERVISOR


Skip als  supervisor bij graafwerkzaamheden in onze wintertuin. De jongens zijn harde werkers, dus Skip kan een oogje dichtknijpen.

donderdag 12 november 2015

RIDDERPAARD


De witte camper staat langs de bosrand geparkeerd. Hiep hoi, de meiden zijn er ook. Onwetend van het feit dat ze alle drie hetzelfde uitlaatgebied bezoeken, vinden ze elkaar ogenblikkelijk. Cruzer vraagt Skip mee de vossendriehoek in. Hij waagt zich niet in het kreupelhout en loopt langs ons op het zandpad. Byker kiest voor de greppel langs de wei. Cruzer schiet langszij en doorkruist de hoek van de paardenwei. Voor even waant  ze zich een jonkvrouw op een toernooi in de riddertijd. Ze brengt de hoofden van de paarden met fleurig wapperende jurken op hol. Hola, bijten en schoppen is niet toegestaan. Zij is niet de hoofdprijs!


dinsdag 10 november 2015

ZONDER MET


Half november en het is lauw buiten. Een vestje volstaat. Skip heeft er zin in. Hem kan het wel bekoren dat we in plaats van naar het hondenbos de weg te voet naar de rivier kiezen. We treffen oude bekenden - dat wordt de bekende spraakwaterval - waaronder sommigen op zwaaibasis. Met J. (godmother van Katur en lievelingstante van Skip) schuifelen we richting brug; hondenkind Saartje en Skip samen snoepend en in hun nopjes.

Twee werelden raken elkaar vluchtig op de weg terug. Cruzer en Byker snellen Skip tegemoet: zien de hartsvriendjes elkaar toch nog. Skip en Cruzer foeteren blaffend van rarigheid. De setting wijkt af en waarom zijn zij niet samen? Wij gaan naar huis en de meiden moeten nog de helft van de acht. Cruzer hinkt op twee gedachten. Met hun vrouwtje M. (Skips tweede moeder) mee of met haar linkerhelft? Skip die moe is, trekt naar de ruif. Cruzer heeft danig overredingskracht nodig om naar M. te waggelen. ‘Morgenvroeg staat Skip weer volledig tot jouw beschikking, liefie’, leg ik haar uit. Echt overtuigd is ze niet, toch gaat ze uiteindelijk.

maandag 9 november 2015

ODAPARK


Samen met opa een herfstwandeling maken. Een blakerende barbecue, picknickende jeugd, opa die met zijn stok in gevallen blad piert. Zondagmiddag: uitlaatklep voor de uitlaatclub. Skip die kennismaakt met een onderdanige Kangal en uitgelaten Golden Retriever. Een oud bokje dat nog achter een radiografisch modelauto racet. 


Jonge honden en stokoudjes in het Opapark ... eh Odapark. Heerlijk los. De speciaal voor honden aangelegde waterpomp (dat willen wij ook in het hondenbos) is ideaal.


zaterdag 7 november 2015

OMDENKEN


Ergens achteraan jagen vinden veel honden leuk. Daarom is het ongewenst het te stimuleren. Voor je het weet, overdrijft je hond en wordt alles wat voorbij rent of langs scheurt, of overvliegt achterna gezeten en/of uitgeblaft. Met alle gevaarlijke gevolgen zoals een drukbereden weg overschieten, van dien. Met senior Skip kan het wat leien. Sterker nog, ik gaf hem vanmorgen zelfs de opdracht om agressieve schreeuwende meeuwen boven onze hoofden weg te wuiven. Skip dreef ze vol vuur richting rivier, repeteerde zijn schelle blafarsenaal en keerde onmiddellijk terug voor een schouderklopje, nadat de meeuwen gedresseerd en stilletjes op de paal waren gaan zitten. Het plezierde Skip enorm dat ik hem beloonde voor zijn goed gedrag. Het is een kwestie van omdenken. Geef ik hem deze taak dan is het beheersbaar te houden, maar vooral ook een dankbaar en gewaardeerd klusje voor Skip. Zou hij op eigen houtje opereren, dan moet ik hem vermanend toespreken, omdat hij iets doet wat niet is toegestaan. Zo kan een hond doen waar hij goed in is zonder op zijn kop te krijgen.

vrijdag 6 november 2015

STADSE FRATSEN XV

Frans Ankone met hond Delphi en Martjn Nekoui
VM 4 juli 2015 eindelijk weekend Leon de Winter: Dik geluk. Tekst: Eva Hoeke
[…] Zoon Moos komt alleen nog thuis om voor de tweede te eten, en met hond Senta is het lastig dansen, ofschoon hij een volwaardig gezinslid is, volgens Jessica zelfs een met de ‘emotionele intelligentie van Desmond Tutu’. Leon: ‘Die staat niet te wachten tot er iets op de grond valt, schat.’ Ja, want op zondagmorgen worden er pannenkoeken gebakken […]

VPRO gids 26 oktober 2015 Winterse Wim door Hugo Hoes: in gesprek met Annemie van Hove producer/eindredacteur
Net voor het slapen gaan, praat Wim Helsen in Winteruur met zijn gasten over teksten die een belangrijke rol in hun leven spelen. […] Er is ook een belangrijke rol weggelegd voor ene Boris? Dat is een familiehond van kennissen van mij. Die zal een beetje tegen Wim aan liggen schurken en zijn eigen ding doen. Nee, hij blaft niet.[…]

VPRO gids nummer 32 8 – 14 augustus Duizel in het park door Hugo Hoes
Duizel is een grote culturele picknick waar samen wordt gezocht naar ‘stadsgeluk’. […] Minpuntje. Bezoekers die een hond hebben, wordt nadrukkelijk verzocht om die mee te nemen naar Duizel.[…]

VM 17 oktober 2015 De correspondent tekst: Mirjam Bosgraaf
De beste plekken in New York […] ‘Wanneer ik het gelukkigst was in NY? Als mijn vrouw en ik op zaterdagochtend om zeven uur met de hond langs de East River wandelden. Onder de Brooklyn Bridge door Brooklyn Heights voor koffie in Iris Café. […]

donderdag 5 november 2015

KWARTETSPEL


Oprukkende rebellen in optrekkende mist. De konijnen in het hondenbos warmen de rebellen op, niet veel later doet een korte zonnegroet bij ons hetzelfde. Kraaien tollen en dollen met een jonge buizerd boven onze hoofden: spel of menens? De hondentroep geïnjecteerd met enthousiasme trekt voorwaarts. Konijnen wisselen elkaar stelselmatig af: mag ik van jou de rebellen naar het eekhoorntjesbos? Prima, dan stuur ik ze door naar fun forest. Oké, dan verruilen we ze daar weer tegen de paardenbocht. Een soort van kwartetten eigenlijk. Afwisselende en gedoseerde beweging. Als wat ze moesten doen, is voltooid, melden ze zich onverdeeld. 

woensdag 4 november 2015

STREPENTREKKERS


Als vanouds sleuren de konijnen onze rebellen de vakken van het hondenbos door. Bij fluiten, vertonen de luidruchtige drie weinig urgentie om naar ons toe te komen. De strepentrekkers zijn nog veel te druk. Wat een snelheid, wat een souplesse. Skip struikelt in de haast. Cruzer gaat in de overdrive, haar achterpoten halen de voorpoten in. Konijnen knallen vooruit. Byker laat zich als eerste vangen. Tja, we gunnen ze hun verzetje, maar voor de tweede keer de afspraak bij de fysiotherapeut afbellen vanwege hondenpret daar komt M. niet mee weg. Net als alle honden aan de lijn zitten, komt de schaapskudde om de hoek kijken. Mooi meegenomen!

zondag 1 november 2015

BESTE MANIER OM AF TE VALLEN

veel beweging (meisjes waar zijn jullie?)
rebellen in optima forma - ze zijn er wel, je ziet ze niet
wachten tot je een ons weegt of

weinig eten (weer niks gevangen)
resultaat: slanke hongerlijers

woensdag 28 oktober 2015

AAIHOND


Opa verblijft tijdelijk elders. In het zorgcentrum zien we dat Skip, zelf senior, een carrière als aaihond best had geambieerd. Iedereen, ouderen en begeleiding, valt voor de blonde knuffel die bij bijna allemaal een spontane glimlach op het gezicht tovert. Skip geniet van de belangstelling en het geaai. Maar bloeit ook een mens niet op van een beetje aandacht of even een liefdevolle arm om hem heen?

zaterdag 24 oktober 2015

ARBEIDSETHOS


Potdichte mist. De schapen herkauwen liggend in het afgegraasde en vol gepoepte weiland. Sommige zijn achterop blauw, andere geel; gemerkt door bedrijvige rammen. De gekleurden weten het niet, maar bezwangerd mogen zij door naar de volgende ronde. De ingehuurde herder rijdt met zijn ute over het zompige voetpad naar de kudde toe, diepe groeven achterlatend. Fluks komen alle dames eensgezind overeind en rijten dun gezaaid verlept zuringblad aan flarden of doen alsof. Ze grazen alsof hun leven ervan af hangt. Linken zij de schandvlekken aan de arbeidsvoorwaarden: wie niet hard genoeg doorvreet, vliegt eruit?

vrijdag 23 oktober 2015

VERSLAVEND


Met spade en hark werk ik de grond om. Skip, die graag buiten is, slaat mijn geploeter genoeglijk met de voorpoten over elkaar gade. Hij weet hoe verslavend en ontspannend wroeten in de tuin is, hij is immers ook verslingerd aan graven. Het vlot goed. Mist verandert in miezer. Mijn haren worden vochtig, die van Skip houden het droog onder de bamboe. Tegen wandeltijd moet ik nog een vierkante meter. Skip wacht genereus tot de groencontainer afgevuld is. Het karwei is gedaan. Ik houd de modderlaarzen aan omdat we besloten hebben om ouderwets door de uiterwaarden te ploegen. Daar neemt Skip de tijd om overal zijn neus in te steken. Geleidelijk verandert de miezer in dikke druppels. Ik laat me tot op het bot natregenen, Skip zou hetzelfde voor mij doen.

donderdag 22 oktober 2015

CARPE DIEM

carpe diem
Er is een spreuk die 100% bij honden past: carpe diem (geniet nu). De rebellen hebben energie voor tien. Waren we pas geleden nog van plan om konijnen in te huren, nu breek je er bijkans de nek over. Het herfstbos is in ontbindende staat. Aanjagers en doordouwers (ons drietal), gangmakers en overlopers (de konijnen) tussen verlept groen en een overvloed aan kabouterhuisjes met rood-met-witte-stippendaken. Opgehokte schapen met distelbollen in de vuile vacht kijken geamuseerd toe.

Skip volgt het spoor en rent als vanouds voorop. Vette konijnen schieten alle kanten op. De meiden nemen de afslag naar de ondertunneling. Skip raakt de weg kwijt. Hij dwaalt af en wordt na heel wat (voor ons koddig om te zien) heen en weer geren, opgehaald door Cruzer. Drie-op-een-rij gaat weer volop aan de gang. Wanneer Byker bemerkt dat Skips gehoor vandaag niet van ‘constanse’ kwaliteit is, herhaalt ze scheller geyip. Na anderhalf uur drinken Byker en Skip het laatste restje poel leeg. Bij het koekjes uitdelen voegt Cruzer zich bij hen. Terwijl het geyip in het bos nog na-ebt, is iedereen van het toneel verdwenen. De konijnen zijn afgedaald om bij te komen van de massasprint. En ook aan de honden hebben we na deze ochtendgymnastiek geen kind meer aan.

zondag 18 oktober 2015

STADSE FRATSEN XIIII


VPRO gids column Paarden Tekst: Esther Gerritsen
Zelden kan ik me inleven in de gedachtewereld van Esther Gerritsen. De column 'Paarden' ging  over honden. We zaten op een lijn. 
Klik op de foto om haar verhaal te lezen.

VM september 2015 Mac eet uit bij Podium onder de Dom Utrecht. Tekst: Mac van Dinther
[...] Hoe is de bediening? Net een stel jonge honden: opgewonden, kwispelend, soms vertederend in hun jeugdig enthousiasme. Af en toe kleunen ze ernaast, maar je vergeeft ze. [...]

VM 19-9-2015 Over Matthijs van Nieuwkerk tekst: John Schoorl
[...] Na twee seizoenen DWDD is hij tussen de koeien gaan wonen. Weg van de gekte. In de Achterhoek vond hij een helse stilte.Hij heeft de eerste maanden niet kunnen slapen van de vossen die om het huis slopen. In elk geritsel vermoedde hij een bende boeven. Hij dacht: we moeten een hond nemen. Maar hij is doodsbang voor honden, dus dat kwam er ook niet van. [...]

dinsdag 13 oktober 2015

MOOI PLAATJE


Olieverfschilderij van McKenzie Fisk


zondag 4 oktober 2015

WERELDDIERENDAG 2015


donderdag 24 september 2015

OPGEKNAPT

Hoeven we hier niet meer terug?
vervolg op 17-7-2015 bijwerkingen prednisolon.
Leverwaarden schoten (door de Prednisolon) omhoog, zover als het apparaat kon meten (1500) - de normale waarde is 70. De somber gestemde dierenarts vreesde voor de ziekte van Cushing die spontaan kan ontstaan na het gebruik van Prednisolon. Skip overleeft en redt het op eigen kracht. Maar we merken dat hij doof is geworden en eenzijdig blind is. Ook met rechts ziet hij slecht in het donker.

We gaan voor controle terug naar oogspecialist Sylvia Djajadiningrat omdat we vrezen dat de chronische ontsteking van de speekselklier in plaats van geslonken, gegroeid is. Uit de echo blijkt dat de ontsteking achter zijn oogkas 1 cm geslonken is naar 2.9 bij 1.5 cm. Wel ziet oogspecialist Sylvia Djajadiningrat 'suikerspinnen'  rond de lenzen. Dit kan duiden op hoge bloeddruk. We kunnen direct door naar de cardioloog die via Skips slagaders de bloeddruk meet. Deze is alarmerend hoog: 185 terwijl dat normaal rond de 133 moet zijn (met 160 als bovengrens).

Skip krijgt bloeddrukverlagers. De eerste twee dagen keldert Skips bloeddruk (een teken dat ze meteen hun werk doen). En het wonder geschiedt. Na enkele dagen hoort hij weer (voor Skip is elk geluid nieuw!) en is het zicht rechts verbeterd. Skip maakt uit eigen beweging een ererondje op het hondenveld: ik ben er weer! Een endocrinoloog kan ophelderen waar de verhoogde bloeddruk vandaan komt (het is weer een van de vervelende neveneffecten van Prednisolon). Daarnaast moet de bloeddruk de eerste weken telkens opnieuw gemeten worden voor de optimale dosering. Omdat een dagje Utrecht nogal belastend is voor Skip en zijn baasjes probeert onze dierenarts Irene Moors eerst of zij de correcte bloeddruk met een mouwband of via de Doppler Methode kan meten, en wordt er bloed afgetapt om te kijken hoe de orgaanwaarden zijn.

Skip vond de meest vervelende onderzoeken prima te doen, maar een bloeddrukmeting met mouw en een prik voor een buisje bloed voor de endocrinoloog vond hij ver-schrik-ke-lijk. Erg overstuur en toch een bloeddrukdaling van 143 naar rond de 100. We bouwen het tabletje verder af naar een kwartje. Skip, die weer graaft, draaft en monter is, voelt zich ogenschijnlijk goed. De uitslagen van het bloed geven dat ook aan: alle waarden zijn perfect. Zelfs de ontsteking is inactief. Duimen dat de situatie zolang mogelijk stabiel blijft. Want een groeiende massa is een tikkende tijdbom.


Skip is opgeknapt en heeft er weer zin in. Dank aan iedereen voor het duimen en meeleven!!!


woensdag 16 september 2015

HONDENDINER



Zaterdag 10 oktober tussen 11.00 en 17.00 uur organiseert Het Nederlands Kankerfonds voor Dieren (NKFD) de eerste editie van het Nationaal Hondendiner op het strand Renesse-OOst bij Strandrestaurant Our Seaside. De baas eet wat de hond eet! De opbrengsten van het middagvullend programma (met kunstveiling) en het luxe benefietdiner komen ten bate van het NKFD. Reserveren en informatie op: www.nkfd.nl



zaterdag 12 september 2015

JONKHEER


Skip is sinds we pas geleden een lapje grond erbij hebben gekocht jonkheer van een eigen landgoed. Wij hadden verwacht dat hij meteen met eigen vlag zijn territorium zou claimen. Een beetje onwennig is het nog. Want net als een vissenkomvis die bij het schoonmaken van zijn aquariumpje in de badkuip eventjes van de weidsheid mag profiteren, blijft Skip vooralsnog op zijn ouwe vertrouwde grondstuk.


vrijdag 11 september 2015

TRANCE


Omhoog is blauw. Beneden wordt groen brandhout. Twee baasjes met gehoorbeschermers tegen het kabaal. Payka en Skip kiezen vrijwillig hun nabijheid. Monotoon geronk dat werkt als een mantra. De honden zijn zo in trance.

zaterdag 5 september 2015

NIEUWE BOEKEN



Verhalenbundels worden in de literatuur nogal eens versleten als een vingeroefening voor het echte werk: de roman. Een grove miskenning van het genre dat de lezer de kans biedt in de trein van hier naar daar een compleet boek uit te lezen. Aan de korte verhalen van Cela den Biesen die gretig aftrek vinden onder hondeneigenaars zal het niet liggen. In haar twee nieuwste boeken: spraakmakende titels, beeldende en aansprekende teksten, lekker leesbare letter in een dubbeldikke pocket.


Via deze link vind je alle informatie over inhoud en bestelwijze van de bundel Bezige Bu  http://kluifje.com/boek%20bezige%20bu.htm

Via deze link vind je alle informatie over inhoud en bestelwijze van de bundel De rebellen maken een bende http://kluifje.com/boek%20rebellenbende.htm

vrijdag 4 september 2015

IN DE WACHTKAMER


De wachtkamer, zeg maar hal, ligt vol met honden, een poes op schoot, en een konijn aan een infuus in een kunststof transportbox. De aanwezige dieren in de UKG komen niet voor ditjes en datjes, maar voor serieuze klachten. Een Chihuahua in een met leer beklede schoendoos met hengels die onder een slecht gesternte aan haar leventje is begonnen, een Labrador die meedeed aan een vrijwillig onderzoek naar koperstapeling en zelf lijder bleek te zijn, een Corgi met kap om die niet van de mijten afkomt, twee grijsaards Greyhounds met onbekende klachten, een Duitse Brak die een waterflesje inclusief dop had ingeslikt, en Skip die een inoperabele chronische ontsteking in de glandula zygomatica (speekselklier onder de oogkas) heeft, waardoor hij eenzijdig blind is geworden.

Wat opvalt is dat alle patiëntjes met uitgestreken snoet onbeweeglijk op het al dan niet van thuis meegebracht matje of dekentje liggen. Niks grootspraak zoals buiten. Niemand geeft een kik of maakt kabaal. Ergo, de zwijgende honden maken zich onzichtbaar: als ze me niet opmerken, vergeten ze me misschien. Ondanks die instelling lopen alle honden gedwee met de zuster mee als ze worden opgehaald voor een echo, MRI of operatie.

Wij worden onthaald door oogspecialist Sylvia Djajadiningrat. Ze is zo iemand die de hartelijkheid in je hand drukt. Ze heeft ‘goed’ en ‘slecht’ nieuws. Na een uitgebreid oogonderzoek, echo door de radioloog en bloeddrukmeting via katheterisatie bij de cardioloog sluiten we een lange dierenziekenhuisdag met een overdosis aan informatie en pillen af. Uitgezonderd de Chihuahua met long- en ademhalingsproblemen die opgenomen wordt, mogen alle honden tot grote opluchting met hun baasje(s) mee naar huis.

donderdag 3 september 2015

STERREN OP HET DOEK

Ria Bremer en Hanneke Groenteman


In het programma Sterren op het Doek van omroep Max was vanavond Ria Bremer de ster, die tijdens het interview met misschien wel mijn meest favoriete interviewster, geschilderd werd. Ria (Stuif-es-in en Vinger aan de Pols) Bremer is sinds vijf jaar ambassadeur voor ActieZwerfhonden. Zij stelt de opbrengst van de twee schilderijen geheel ter beschikking aan het sterilisatieproject onder de zwerfhonden van Ayvalik. Gedurende een week kun je bieden tijdens de veiling www.wiebiedtermeer.nl Dus drijf die prijs flink op, hondenliefhebbers!

Ria: 'Sinds vijf jaar probeer ik als ambassadeur iets te doen voor deze club fantastische vrijwilligers. Ik voel me vaak heel machteloos. Er is zoveel … Natuurlijk zijn er zoveel mensen die een steuntje of meer nodig hebben. Maar naast die mensenwereld is de wereld van de dieren ook zo belangrijk. Respect voor de mens begint eigenlijk bij respect voor dat andere levende wezen, voor het dier. De manier waarop ActieZwerfhonden het probleem van de zwerfhonden aanpakt spreekt mij aan. Het is geweldig hoe mensen honden redden en ze een nieuw veilig plekje bezorgen maar de kern van het probleem los je daar niet mee op en met de sterilisatieprogramma’ s doe je daar wel iets aan. En daar maakt ActieZwerfhonden zich sterk voor.'


               

zaterdag 29 augustus 2015

WAAROM LEUNT EEN HOND TEGEN JE BENEN?


Tegen je benen leunen/hangen is een normale hondse uiting: honden vertoeven nu eenmaal het liefst zo dicht mogelijk in de buurt van hun eigenaar. Net als de andere waaromvragen hangt het af van het moment, de omstandigheden, wiens hond het is, en van de intentie van de hond. Het meest voor de hondliggende antwoord is meestal het juiste.

Solidariteit: als teken van saamhorigheid. Ook bij de door hun gewaardeerde viervoetige huisgenoten.

Genegenheid tonen: blij om bij jou te zijn

Contact maken en aandacht vragen – onbewust belonen we dat met een lief woordje, vaak met een aai over de flank en onder de kin. NB honden vinden het (net als veel tweebeners) onprettig als ze over hun bol geaaid worden

Steun zoeken: de hond is verlegen of onzeker met een situatie en kalmeert zich zo

Troost zoeken als de hond stress ervaart

Bescherming zoeken door je benen als schild te gebruiken

De hond bespeurt gevaar waar jij je niet bewust van bent en probeert je zo te beveiligen

Jouw benen worden als stut gebruikt. De pup/hond/oudje is moe. Ik ken een driepoter die de baas zijn benen gebruikt om even stabiel te staan

Bezitterige affectie: de hond vraagt bevestiging dat jij het meest van hém houdt. Bijvoorbeeld wanneer de baas een andere hond aandacht schenkt

Controle uitoefenen. Door tegen de benen te leunen en/of op de voeten van een zitten persoon te staan wil de hond verhinderen dat je weggaat of opstaat

Eigendomsbevestiging zoals een gearmd stelletje elkaar zo publiekelijk claimt: wij horen bij elkaar

jeuk of dartel: de hond wil gekriebeld worden

aanhalerige honden respecteren persoonlijke reikwijdte minder dan dat mensen dat onderling doen

een hond kan tegen een ander huisdier aanleunen om dezelfde positieve reden als bij de mens: ik ben graag bij je

als teken van dominantie of om de andere hond te ‘wegen’ in een bepaalde situatie. Op die manier kan hij zich, in geval van vijandigheid, vooraf verzekeren wie de sterkste is.


vrijdag 28 augustus 2015

KRIJSKONINGIN


Skip loopt veilig in mijn schaduw. Cruzer die het kalmpjes aan moet doen, gaat op de joets. Byker is zo in Cruzers nabijheid als ze een konijn aan de haak slaat. De ‘achtergelaten’ Skip - hij hoorde de Krijskoningin niet - is ontdaan. Telt hij, eenzijdig blind en half doof, niet meer mee? Thuis is de oprichter van de rebellenbende best ontdaan. Ik leg Skip uit dat zijn vriendinnen hem echt niet in de steek hebben gelaten.

Skip zou Skip niet zijn als hij zich er niet overheen zette. Nog diezelfde middag vangt Skip in eigen tuin een muis die moederziel alleen tussen de liguster piept. Zie je wel dat hij nog niet is afgeschreven! ‘Dat beweert ook niemand’, bezweer ik Skip nogmaals.

Tijdens de ochtendwandeling van de rebellenbrigade klaart de lucht al gauw op. Ook Skip herpakt zich. Dat hij een frontvrouw nodig heeft, is helemaal niet erg, hij maakt zich door op wacht te staan verdienstelijk. Na de herverdeling beesten de rebellen in het hondenbos en zoeken ze nieuwe horizonten. 

donderdag 27 augustus 2015

TANTE BET

Foto: Petra Lenssen Page Factory
De volgende vraag wordt publiekelijk aan het lezerspanel voorgelegd: Kan ik de buren aanspreken op de drie blaffende buurhonden die ’s morgens tussen zes en zeven blaffen?

De meest uiteenlopende oplossingen worden aangedragen: van hondvriendelijk tot weinig inlevingsvermogen. De raakste reactie kwam van stadgenoot Elma van Dam. Zij schrijft dat hun hond op het zelfde tijdstip (behalve op zondag) blaft. Reden: de krantenbezorger, een schooljongen die tijdig in de klas moet zitten. Vanwege datzelfde argument hebben wij ooit de krant opgezegd. De hond die in de gang sliep, schrok zich een hoedje en wij (en waarschijnlijk de buren) werden kort doch wreed uit onze dromen gerukt. We hebben de gazet nog een tijdje los gekocht, totdat hij in de vergetelheid raakte. De enige die hem miste was onze woef die voor het aanbrengen van het dagblad een beloningskoekje ontving.

woensdag 26 augustus 2015

DROLLIG


Creatief duizendpoot Wim T. Schippers heeft wat met honden. Denk aan zijn theatervoorstelling ‘Going to the dogs’ uit 1986 waarin de acteurs herdershonden waren. Of hij er zelf een heeft: geen idee. Je zou het wel denken als je het tegenantwoord ziet: Stationnement Gênant, een vierenhalve hoge kunststof drol, al van oudsher de specialiteit van het huis, zoals Arno Kantelberg (hoofdredacteur Esquire) het humorvol omschreef. Zag Wim door het keurig oprapen van de hondendrollen de schoonheid ervan in, of ontstond er competitief gedrag: dat kan beter. De sculptuur beter bekend als ‘de drol van Wim’ staat volgens Arno voor een man om nooit de hoop op te geven. Daar kunnen de hoogwerkers, kakmadammen, en codekrakers onder de honden nog een puntje aan zuigen.

dinsdag 25 augustus 2015

SERVICEBEURT


De wijk is uitgestorven. Het lijkt wel of iedereen het Zomerparkfeest bezoekt. Skip zont in het gras. Ik smelt als ik mijn jochie, heel even onwetend dat ik hem bespied, zie liggen. Hij draait zijn koppie om. Ik doe hem een voorstel: ‘Zal ik je borstelen?’ Skip zegt geen nee. Vooraf krijgt Skip een massage, als ik die erna zou doen, raken de haren weer in de war. Vooral de strijkbeurt van de wangen en oren kan Skip bekoren. Hij kronkelt van genot. Langdurig komen rug, nek, poten, broek, buik en bef aan bod met de fijne en grove kam, de zachte en rubberen borstel. Zijwaarts gelegen kruipt en krabbelt Skip met zijn poten en rekt hij meermaals zijn rug. Nadat de grondige servicebeurt klaar is, is hij lekker loom en zijn we ongemerkt drie meter opgeschoven.

maandag 24 augustus 2015

STADSE FRATSEN XVIII


fotografie: Ester Grass Vergara
Knipsels om te laten zien dat honden er onvoorwaardelijk bij horen in onze samenleving.

PS70 13 juni 2105 MIJN IJBURG tekst Anne-Rose Bantzinger
Candy Dulfer […] Dit kan veel beter. “Meer hondenuitlaatplekken met drollenzakjes. In IJburg zijn acht miljoen honden en in het Diemerpark is één uitlaatplek van zes vierkante meter. Van mijn IJslandse Hond Didi ruim ik de poep altijd op. Soms ook van andere honden. Ja, dat mag ik de krant. Daar wil ik een medaille voor hebben. Een lintje.” 

PS62 23 mei 2015 MIJN AMSTERDAM tekst Anne-Rose Bantzinger
Edsilia Rombley […] Dit kan veel beter. “Ik word agressief van hondenpoep, vooral op lekken waar kinderen spelen. Ik hoop altijd dat ik ze zie: de baasjes, terwijl hun hond bezig is. Je traint je hond toch om bij een boom te poepen! In plaats van op een veldje, in het park of op de stoep.”

PS54 20 juni 2015 MIJN AMSTERDAM Tekst Anne-Rose Bantzinger
Mariska Wildschut-Doesburg journalist en kunsthistorica […] Mooiste park. “Het sarphatipark met de waterpartijen en het uitkijkpunt op de brug. Fijn dat het park is gesplitst voor hondenbezitters en hondenvrezers, zoals ik.

PS30 13 juni 2015 NIEMANDSLAND Tekst Marc Kruyswijk
[…] Eenzelfde weemoedig gevoel roept het aangeplempte nieuwe land ten noorden van IJburg dezer dagen op. Op Centrumeiland domineren het zand en de win. Hier heb je de stad in je rug en de natuur aan je voeten. Wandelaars, slenteraars en vrouwen met honden en praktische schoenen weten deze zandplaat te vinden.

PS23 13 juni 2015 interview Kim Feenstra tekst Gijs Groenteman
[…] Zodra we het over haar hond Micki hebben gehad, vertrekt ze om haar te halen. Even later is ze terug. Aan de lijn heeft ze een gigantische Siberische hond met een goedmoedige uitstraling en een fotogeniek hoofd. “Alle fotografen zijn dol op haar,”zegt Kim, en ze laat op haar iPhone een foto zien van een recente shoot waar zij in futuristisch pak gekleed met Micki aan de lijn.


vrijdag 21 augustus 2015

DE RATTENVANGER VAN HAMELEN


Met Frolic™ in je broekzak heb je ALLE honden aan je kont hangen. Honden doen ALLES voor die onweerstaanbare hartige rondjes, behalve uit je buurt gaan. Zelfs de rebellen blijven trouw aan mijn zij. Ik lijk de Rattenvanger van Hamelen wel!

donderdag 20 augustus 2015

ZIEKBED


Zwak schijnsel van de maan in onze geïmproviseerde slaapkamer op de begane grond. Na weken zijn hol in de tuin te hebben verkozen boven de comfortabele mand, laveerde Skip met een soepele beweging op ons bed. Van mij mag hij. Het is een teken dat hij zich weer beter voelt. De nachten erop laat hij de mand vanzelfsprekend links liggen. Hondeneigenaars weten hoe een hond zich op bed beweegt. Startpunt is het voeteneind, dan draait hij overdwars naar het midden, ligt lang af met gestrekt lijf en poten, om als sandwichbeleg tussen ons in te eindigen.

Na menige woelnacht wegens plaatsgebrek, zet ik zijn mand naast het bed. Ik strijk hem zachtjes in slaap. Ik keer me van hem af. Skip maakt van die gelegenheid gebruik (want: geen ogen in de rug) om tegen me aan te schurken. We liggen ruggelings. Mijn twee benen hebben geen uitwijkmogelijkheid. Zijn vier poten hangen over de bedrand. Langzaam schuif ik Skip uit bed. Hij verankert zijn nu ingetrokken poten op de matras. Ik zet door en duw hem zo geleidelijk op vier poten in de mand. Van zijn deken maakt hij een amorfe knoedel en al gauw ronkt Skip als een os. 
Halverwege de nacht bezoek ik zo stilletjes mogelijk de nachtspiegel. Bij mijn terugkeer ligt er een verend vleeskussentje tegen het hoofdeinde.

woensdag 19 augustus 2015

WATERAFVOER


We wijken uit naar een ander strandje verderop. Als Skip terugkeert van een duikvlucht, waarschuwen de baasjes van Witte Herder Katja mij, dat de waterkwaliteit van de Maas te wensen overlaat. Het was op de radio. Te laat. Skip heeft sloten water gedronken. Dat wordt thuis doorspoelen.

Bij de inham zuigt een ronkende tractor voorzien van zinken silo, met zijn lange slurf gulzig Skips zwembad leeg. Skip kijkt mij verwonderd aan: euh, bij die grote olifant kan het geen kwaad?

dinsdag 18 augustus 2015

ONDERGRONDSE GEHEIMEN


Uitgelekt! Jarenlang werkten de rebellen in het diepste geheim aan het ondergronds tunnelstelsel. Het was helemaal niet de bedoeling dat het in de openbaarheid zou komen. Hun levenswerk is nog niet klaar, of er is al een tentoonstelling aangekoppeld.
[…] Tijdens de tentoonstelling ‘Ondergrondse Geheimen’ duikt het Limburgs Landschap in het wonderlijke leven onder de grond. Van wortelstelsels tot bodemleven tot hoe dieren in het aardedonker (over)leven. De bodem ligt letterlijk onder onze voeten. We staan erop, graven erin.[…]
Normaal zouden we zeggen: neem een kijkje. Maar de 'mijn'werkers houden het liever voor zich, snap je?