WAAROM LEUNT EEN HOND TEGEN JE BENEN?

Tegen je benen leunen/hangen is een normale hondse uiting; honden vertoeven nu eenmaal het liefst zo dicht mogelijk in de buurt van hun eigenaar. Net als de andere waaromvragen hangt het af van het moment, de omstandigheden, wiens hond het is, en van de intentie van de hond af. Het meest voor de hondliggende antwoord is meestal het juiste.

solidariteit: als teken van saamhorigheid. Ook bij de door hun gewaarde viervoetige huisgenoten

genegenheid tonen, blij om bij je te zijn.

contact maken, aandacht vragen (onbewust belonen we dat vaak met een aai over de bol of oren strijken)    

steun zoeken. Hond is verlegen of onzeker met een situatie en weet zich zo te kalmeren

hond is gestrest en vraagt troost

zoekt bescherming door je benen als schild te gebruiken.

bespeurt gevaar waar jij je niet bewust van bent en probeert je zo te beveiligen

gebruikt de benen als stut. De pup/hond/oudje is moe. Ik ken een driepoter die de baas zijn benen gebruikt om even stabiel te staan

bezitterige affectie: de hond vraagt bevestiging dat jij het meest van hém houdt. Bijvoorbeeld als de baas een andere hond aandacht schenkt

controle uitoefenen. Tegen de benen, en op de voeten van een zittend persoon: verhinderen dat je weggaat, of opstaat

eigendomsbevestiging zoals een gearmd stelletje elkaar zo publiekelijk claimt: wij horen bij elkaar

jeuk of dartel: wil gekriebeld worden 

aanhalerige honden respecteren persoonlijke reikwijdte minder als dat mensen dat onderling doen

een hond kan tegen een ander huisdier aanleunen om dezelfde positieve reden als bij de mens: ik ben graag bij je

een hond kan tegen een andere hond aanleunen als teken van dominantie of om de andere te ‘wegen’. Op die manier kan hij zich, in geval van vijandigheid, vooraf verzekeren wie de sterkste is.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

KRIJSKONINGIN

Skip loopt veilig in mijn schaduw. Cruzer die het kalmpjes aan moet doen, gaat op de joets. Byker is zo in Cruzers nabijheid als ze een konijn aan de haak slaat. De ‘achtergelaten’ Skip - hij hoorde de Krijskoningin niet - is ontdaan. Telt hij, eenzijdig blind en half doof, niet meer mee? Thuis is de oprichter van de rebellenbende best ontdaan. Ik leg Skip uit dat zijn vriendinnen hem echt niet in de steek hebben gelaten.

Skip zou Skip niet zijn als hij zich er niet overheen zette. Nog diezelfde middag vangt Skip in eigen tuin een muis die moederziel alleen tussen de liguster piept. Zie je wel dat hij nog niet is afgeschreven! ‘Dat beweert ook niemand’, bezweer ik Skip nogmaals.

Tijdens de ochtendwandeling van de rebellenbrigade klaart de lucht al gauw op. Ook Skip herpakt zich. Dat hij een frontvrouw nodig heeft, is helemaal niet erg, hij maakt zich door op wacht te staan verdienstelijk. Na de herverdeling beesten de rebellen in het hondenbos en zoeken ze nieuwe horizonten. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

TANTE BET

Foto: Petra Lenssen Page Factory

De volgende vraag wordt publiekelijk aan het lezerspanel voorgelegd: Kan ik de buren aanspreken op de drie blaffende buurhonden die ’s morgens tussen zes en zeven blaffen?

De meest uiteenlopende oplossingen worden aangedragen: van hondvriendelijk tot weinig inlevingsvermogen. De raakste reactie kwam van stadgenoot Elma van Dam. Zij schrijft dat hun hond op het zelfde tijdstip (behalve op zondag) blaft. Reden: de krantenbezorger, een schooljongen die tijdig in de klas moet zitten. Vanwege datzelfde argument hebben wij ooit de krant opgezegd. De hond die in de gang sliep, schrok zich een hoedje en wij (en waarschijnlijk de buren) werden kort doch wreed uit onze dromen gerukt. We hebben de gazet nog een tijdje los gekocht, totdat hij in de vergetelheid raakte. De enige die hem miste was onze woef die voor het aanbrengen van het dagblad een beloningskoekje ontving.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

DROLLIG

Creatief duizendpoot Wim T. Schippers heeft wat met honden. Denk aan zijn theatervoorstelling ‘Going to the dogs’ uit 1986 waarin de acteurs herdershonden waren. Of hij er zelf een heeft: geen idee. Je zou het wel denken als je het tegenantwoord ziet: Stationnement Gênant, een vierenhalve hoge kunststof drol, al van oudsher de specialiteit van het huis, zoals Arno Kantelberg (hoofdredacteur Esquire) het humorvol omschreef. Zag Wim door het keurig oprapen van de hondendrollen de schoonheid ervan in, of ontstond er competitief gedrag: dat kan beter. De sculptuur beter bekend als ‘de drol van Wim’ staat volgens Arno voor een man om nooit de hoop op te geven. Daar kunnen de hoogwerkers, kakmadammen, en codekrakers onder de honden nog een puntje aan zuigen.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

SERVICEBEURT

De wijk is uitgestorven. Het lijkt wel of iedereen het Zomerparkfeest bezoekt. Skip zont in het gras. Ik smelt als ik mijn jochie, heel even onwetend dat ik hem bespied, zie liggen. Hij draait zijn koppie om. Ik doe hem een voorstel: ‘Zal ik je borstelen?’ Skip zegt geen nee. Vooraf krijgt Skip een massage, als ik die erna zou doen, raken de haren weer in de war. Vooral de strijkbeurt van de wangen en oren kan Skip bekoren. Hij kronkelt van genot. Langdurig komen rug, nek, poten, broek, buik en bef aan bod met de fijne en grove kam, de zachte en rubberen borstel. Zijwaarts gelegen kruipt en krabbelt Skip met zijn poten en rekt hij meermaals zijn rug. Nadat de grondige servicebeurt klaar is, is hij lekker loom en zijn we ongemerkt drie meter opgeschoven.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

STADSE FRATSEN XVIII

fotografie: Ester Grass Vergara

Knipsels om te laten zien dat honden er onvoorwaardelijk bij horen in onze samenleving.

PS70 13 juni 2105 MIJN IJBURG tekst Anne-Rose Bantzinger

Candy Dulfer […] Dit kan veel beter. “Meer hondenuitlaatplekken met drollenzakjes. In IJburg zijn acht miljoen honden en in het Diemerpark is één uitlaatplek van zes vierkante meter. Van mijn IJslandse Hond Didi ruim ik de poep altijd op. Soms ook van andere honden. Ja, dat mag ik de krant. Daar wil ik een medaille voor hebben. Een lintje.” 

PS62 23 mei 2015 MIJN AMSTERDAM tekst Anne-Rose Bantzinger

Edsilia Rombley […] Dit kan veel beter. “Ik word agressief van hondenpoep, vooral op lekken waar kinderen spelen. Ik hoop altijd dat ik ze zie: de baasjes, terwijl hun hond bezig is. Je traint je hond toch om bij een boom te poepen! In plaats van op een veldje, in het park of op de stoep.”

PS54 20 juni 2015 MIJN AMSTERDAM Tekst Anne-Rose Bantzinger

Mariska Wildschut-Doesburg journalist en kunsthistorica […] Mooiste park. “Het sarphatipark met de waterpartijen en het uitkijkpunt op de brug. Fijn dat het park is gesplitst voor hondenbezitters en hondenvrezers, zoals ik.

PS30 13 juni 2015 NIEMANDSLAND Tekst Marc Kruyswijk

[…] Eenzelfde weemoedig gevoel roept het aangeplempte nieuwe land ten noorden van IJburg dezer dagen op. Op Centrumeiland domineren het zand en de win. Hier heb je de stad in je rug en de natuur aan je voeten. Wandelaars, slenteraars en vrouwen met honden en praktische schoenen weten deze zandplaat te vinden.

PS23 13 juni 2015 interview Kim Feenstra tekst Gijs Groenteman

[…] Zodra we het over haar hond Micki hebben gehad, vertrekt ze om haar te halen. Even later is ze terug. Aan de lijn heeft ze een gigantische Siberische hond met een goedmoedige uitstraling en een fotogeniek hoofd. “Alle fotografen zijn dol op haar,”zegt Kim, en ze laat op haar iPhone een foto zien van een recente shoot waar zij in futuristisch pak gekleed met Micki aan de lijn.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

DE RATTENVANGER VAN HAMELEN

Met Frolic™ in je broekzak heb je ALLE honden aan je kont hangen. Honden doen ALLES voor die onweerstaanbare hartige rondjes, behalve uit je buurt gaan. Zelfs de rebellen blijven trouw aan mijn zij. Ik lijk de Rattenvanger van Hamelen wel!

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

ZIEKBED

Zwak schijnsel van de maan in onze geïmproviseerde slaapkamer op de begane grond. Na weken zijn hol in de tuin te hebben verkozen boven de comfortabele mand, laveerde Skip met een soepele beweging op ons bed. Van mij mag hij. Het is een teken dat hij zich weer beter voelt. De nachten erop laat hij de mand vanzelfsprekend links liggen. Hondeneigenaars weten hoe een hond zich op bed beweegt. Startpunt is het voeteneind, dan draait hij overdwars naar het midden, ligt lang af met gestrekt lijf en poten, om als sandwichbeleg tussen ons in te eindigen.

Na menige woelnacht wegens plaatsgebrek, zet ik zijn mand naast het bed. Ik strijk hem zachtjes in slaap. Ik keer me van hem af. Skip maakt van die gelegenheid gebruik (want: geen ogen in de rug) om tegen me aan te schurken. We liggen ruggelings. Mijn twee benen hebben geen uitwijkmogelijkheid. Zijn vier poten hangen over de bedrand. Langzaam schuif ik Skip uit bed. Hij verankert zijn nu ingetrokken poten op de matras. Ik zet door en duw hem zo geleidelijk op vier poten in de mand. Van zijn deken maakt hij een amorfe knoedel en al gauw ronkt Skip als een os. 
Halverwege de nacht bezoek ik zo stilletjes mogelijk de nachtspiegel. Bij mijn terugkeer ligt er een verend vleeskussentje tegen het hoofdeinde.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

WATERAFVOER

We wijken uit naar een ander strandje verderop. Als Skip terugkeert van een duikvlucht, waarschuwen de baasjes van Witte Herder Katja mij, dat de waterkwaliteit van de Maas te wensen overlaat. Het was op de radio. Te laat. Skip heeft sloten water gedronken. Dat wordt thuis doorspoelen.

Bij de inham zuigt een ronkende tractor voorzien van zinken silo, met zijn lange slurf gulzig Skips zwembad leeg. Skip kijkt mij verwonderd aan: euh, bij die grote olifant kan het geen kwaad?

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

ONDERGRONDSE GEHEIMEN

Uitgelekt! Jarenlang werkten de rebellen in het diepste geheim aan het ondergronds tunnelstelsel. Het was helemaal niet de bedoeling dat het in de openbaarheid zou komen. Hun levenswerk is nog niet klaar, of er is al een tentoonstelling aangekoppeld.
[…] Tijdens de tentoonstelling ‘Ondergrondse Geheimen’ duikt het Limburgs Landschap in het wonderlijke leven onder de grond. Van wortelstelsels tot bodemleven tot hoe dieren in het aardedonker (over)leven. De bodem ligt letterlijk onder onze voeten. We staan erop, graven erin.[…]
Normaal zouden we zeggen: neem een kijkje. Maar de 'mijn'werkers houden het liever voor zich, snap je?

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

CUPCAKE

Na het reuze gezellige Lundetreffen* is het thuis meteen: welterusten. Je droomt hardop van één grote (honden)familie, van botermalse steaks van de keurslager, het struinen over het landgoed, de vele aaitjes en lieve toegefluisterde woordjes, en je tante Tulle die er nog patent uitziet voor d'r ouwe dag. 

Maar dat je de volgende dag tot half tien van de wereld bent, je naar het kantoor versleept, daar aan vrouwtjes voeten schurkt, en pas na 20 minuten ontwaakt, terwijl er al die tijd al een cupcake voor je neus lag, is ongehoord! Zelfs het geritsel van het cellofaan en de cameraflits heb je genegeerd.

Het aller-schandaligst zijn je baasjes die je als proefkonijn misbruikten én voor een spraakmakende anekdote. Voordat jij kon toehappen, verruilden zij de cupcake voor zouteloze brokken.

* Zie blog Lundetreffen 22 augustus.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

LUNDETREFFEN 2015

paviljoens om te schuilen

Helaas viel de jubileumeditie (10 jaar) op zaterdag in het water. Aanhoudende regen zorgde ervoor dat de Lundies vooral lekker op schoot lagen bij hun baasje, of bij iemand die ook genegen was om te blijven strijken tot je week geworden, over diens benen bungelde, zoals Pippi bij Wim.

afkoelen aan de waslijn

Een blij weerzien van het Norrbottenspetsengezin. Spektakel was er van Lydia's Noorse Buhund Kai, een tiener die niet van de vrouwtjes af kon blijven (je bent 9 maanden jong en je wilt wat), en het knappe IJslandse logeetje Imzi die vreemde Lundies om op te vreten vond.

de hond des huizes Isku (rechts), met moeder Salla en zus Sami.

Lundehund Musse zorgde op de late avond nog voor consternatie: ze was kwijt. Op herhaaldelijk geroep, reageerde ze niet. De tientallen Loendehoenden die zelfs voor eigenaars moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn, vergemakkelijkten het zoeken niet: 'Is het deze?' 'Nee.' 'Deze dan?' 'Nee da's Ollie weer.' 'Ik heb 'm!' 'Da's onze Mika!' 'Oh, (grinnik van Corina) Is het echt?' Musse daagde uiteindelijk zelf op. Aan haar warme lijfje te voelen, had ze heerlijk rustig, droog en warm verstopt gelegen. 

Marjon met Pip (van Woezel)

Verder was het vooral heel gezellig met Eric en Gertie, hun goede vrienden, en (aspirant)hondeneigenaars uit alle windstreken. De terechte opmerking van Eric dat het Lundetreffen meer een hondentreffen (o.a. Jack Hussels, Finse Spitsen, Noorse Buhunden, Norrbottenspetzen, Hybriden) is geworden, doet ons niet-Lundehundeigenaars voor een volgende editie het ergste vrezen. Dus allemaal rap aan de tigtenige zwanenhals!

Grillmasters Wim (met schort) en Henri (volgend jaar in kokskostuum).

Noorse Buhund Skip maakte het niet uit waar de gelegenheid voor is. Met goedgevulde buik nagelde hij zich aan de vloer vast: ik ga pas naar huis als alles op is!

Lieve Gertie en Eric, hartelijk dank voor een geslaagd feest!

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

DAN ZWAAIT ER WAT

Het is 6 graden boven een aanvaardbare hondentemperatuur. Voor de mens aangenaam, voor honden met een bontjas zoals Skip nog te warm. We kiezen voor het meer dan welkome briesje langs de Steyler Maas. De ganzengroep, gescheiden in twee helften over het bemeste weiland, staarten met zijn vijftigen waggelend naar de oever. Skip draait zijn favoriete drie af: poedelen, kluitjes rennen, en graven, niet per se in die volgorde. Ik verleen af en toe bijstand als de mol voor de zoveelste keer ontglipt. Skip zwaait allemachtig met zijn krul, de mol geeft niet thuis. Hondenvriendjes met of zonder pluim passeren kwispelend de revue. Skip gunt zich geen tijd voor sociale contacten. Galloways die uitslapen onder de eiken bij een toegangspoortje, zwiepen bij elke voorbijganger hun staart. Geen warm onthaal, zoals ik dacht. Ze worden geteisterd door vliegen. Terugzwaaien doen ze met hun vleugels, want een staart ontbreekt. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

KIJKDUIN

Bewolkt met een briesje en 21 graden: ideaal hondenstrandweer.

Kleine kinderen moet je geen dagje Efteling in het vooruitzicht stellen, je moet gewoon gaan. Dat geldt voor honden net zo, blijkt. Skip dacht dat ik gelogen had en geloofde het pas toen hij de zilte zeelucht opsnoof door het open gedraaide autoraampje: Kijk duin! Payka was op de dag van vertrek te opgewonden en vond geen rust achterin, ondanks dat zij het voor senior Skip bestemde kussen confisqueerde. De rit duurde iets langer dan gepland. Onze chauffeur had in plaats van hondenstrandafslag 1, afslag 21 (naaktstrand) in het navigatiesysteem ingetoetst. 

opgeruimd staat netjes

Na aankomst in Kijkduin deed Skip een poepie naast de prullenbak. Het gevulde zakkie scoorde ik als een volleerd honkballer in de afvalbak. Payka spoot een voorgevormde kuil vol (L. hoefde hem slechts te dichten) en kotste op het terras van de beachclub keurig achter een loungebank. Handûg, want emmers, handveger en blik stonden daar klaar voor zeezieke honden.

ondanks de bouwvak was het allerminst druk

Om bij de branding te komen, moesten we langs een garnalenvisser die handmatig met een schepnet in de weer was. Met opgetilde rok en broek waadden we door het wad. Skip stapte dapper met zijn koppie net boven de zeespiegel, en voelde gekriebel langs zijn poten. Payka baggerde onbezorgd richting de golven.

L. had het nakijken. Payka liep natuurlijk met ons mee. 

Voor L. is Kijkduin een jeugdherinnering. Hij schakelde automatisch over op plat Haags. Er volgde een trip to memory lane die hij deels met de auto maakte. Wij gingen het stukkie te voet. Aan de kust opgegroeide Skip weet de weg! Hij leidt ons naar de mooiste plekjes in de duinûh.

Onverstoorbaar op het fietspad.

Vanuit de bunker hadden we prachtig panorama. Opvallend is dat de kraai de meeuw heeft verdrongen. 

S. wees de meest romantische duinpan aan. Zijn lief bevestigde dat. Skip rustte uit in de schaduw. Payka met lege maag, had intussen danig honger. Voedsel diende zich aan in een zwarte bermuda. De geschrokken toerist ging nog net niet huilûh. De hoogste tijd om op te breken.

Daar lagen we.

Zoals altijd werd redactiehond/spelletjesSkip van Hondenmanieren weer herkend. Na wat oponthoud door Meet & greets, namen we een afzakkertje op het gezelligste terras. Dat lag gek genoeg verscholen tussen druivenranken en passiebloem in Vlaardingen. De honden deden er een tukkie. Hé, niet inkakkûh!

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

DINER DANSANT

Mexicaanse muziek om vrolijk van te worden, als je dat al niet was. Vrienden rond de stenen tafel. Mambo Jambo. Kokki schept op en schenkt bij. De saté swingt de pan uit. Black sun. Spreeuwenballet. Een zooitje, deels voor elkaar onbekende, honden vormt, zonder enige aarzeling, een quicksteppende polonaise als voorbijgangers zich aandienen. Gewoon gezellig de vakantie inluiden op Landgoed Pieko met: de tapdansende Payka, een beetje moe gejivede Zazzi, de heupwiegende Aussi Kwik, het ietwat nurks laat-me-slapen-muurbloempje Fly, een opgemonterde foxtrottende Skip, een slijpende knuffelKess, en een overal langs walsende brave Naughty. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

NACHTDIENST

2.00 a.m. Volgens Skip liggen we onder vuur van grof geschut. Er zijn twee veiligere versies. Ik bied aan: het is een stommelige stoelendans op de burenborrel, of er is overnacht een openluchtbowlingbaan naast ons huis verrezen. De vlammend rode papillotten op mijn hoofd dragen niet bij aan mijn geloofwaardigheid: Help! De vrouw van Thor. Opdonderen!

Onze anders zo stoere Viking* spookt rond. Ik versleep mijn matras naar de gang, waar hij zich het veiligst voelt onder het denkbeeldige nooduitgangbordje. Skip gaat hijgend langs me liggen. Rond de klok van drie is het sluitingstijd. Het onweer is overgetrokken en mijn nachtdienst zit erop. Samen stappen we in het bed.

5.00 uur in de ochtend. Zetten de buren de meubels weer op hun plek? Skip vlucht de gang in, waar de voordeur met de meterkastdeur is gebarricadeerd om bliksemflitsen te weren. Vroege dienst. Met matras en al zoek ik mijn heil bij Skip. Na een halfuurtje kunnen we terug naar bed.

’s Middags schijnt de zon aan een wolkeloze hemel en is er geen vuiltje meer aan de lucht. Geradbraakt probeer ik de verloren uurtjes slaap in de bear chair in te halen. Skip is de nachtelijke escapades vergeten. Hij doet ‘rollirolli’ in het gras.

*Sinds de inslag in de kerktoren is de vriendschap tussen Skip en Thor helaas over. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

OPVLIEGERS

Vollemaan. Flaf, flaf. Nachtelijk bezoek van een vleermuis. W. zet beide ramen en deuren wagenwijd open. Samen met de vliegende insecteneter ontsnapt Skip die last heeft van opvliegers*, naar buiten. Hij heeft ook verluchtiging nodig. Net voor de wekker afloopt, stapt hij in zijn mand.

Vriendin Cruzer mag na de tiendaagse recupereerperiode weer mee naar het hondenbos. Tijdens haar absentie heb ik de overwoekerde hondenpoortjes langs de berkenvlakte gekortwiekt. Slaperige Skip zou Cruzer blindelings volgen, maar ze doet nog voorzichtig aan. Byker is meer geïnteresseerd in de etenswaar van het studentenkampement. Naar de twee goed geproportioneerde Duitse Herders, de snoetepoeterige Kelpie pup en een wellevende jonge Saarloos wordt nauwelijks omgekeken.

We nemen niet de gangbare terugweg, maar de kortere schaduwroute langs de bijenkorf. Een knol die is opgezadeld met een amazone met een flinke batterij, zorgt voor een bijna-confrontatie met de blafmonsters. We zijn wakker!

*Met dank nog aan de Prednisolon.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

WAAROM LIGGEN MESTKEVERS OP HUN RUG?

Rond elke julimaand zien we op de hei massaal gewone mestkevers (groot, zwart met felblauwe schijn, glimmend glad pantser) op hun rug liggen. Wanneer je ze tracht te ‘helpen’ door ze recht op hun pootjes te zetten, draaien ze toch weer om. Omdat Skip zich zelfs zorgen ging maken over de bergen kevers die op hun rug balanceren, ben ik op zoek gegaan naar het waarom. Wat blijkt: zelfs (mestkever)experts weten het exacte antwoord niet. Hier plausibele verklaringen van Naturalis, het Limburgs Landschap en diverse internetsites.

Mestkevers zijn voorgeprogrammeerd om  een bepaalde cyclus te volbrengen. Als hun programma is afgedraaid, zijn ze klaar. Voor de mestkever die op zijn rug ligt, is het seizoen voorbij. Hij ligt op een presenteerblaadje voor vos, zandhagedis en spitsmuis.

Mestkevers zijn bovengronds niet de meest efficiënte dieren zijn. Ze kunnen redelijk goed vliegen en uitstekend graven. Kruipen daarentegen is op die kromme poten voorzien van tarsen (stevige haakjes aan de uiteinden) niet altijd een feest. Daarom vallen ze op oneffen terrein vrij gemakkelijk om. Terugdraaien lukt niet. Het zou kunnen omdat ze moe zijn of hun lading (ze eten gulzig van poep) niet evenredig is verdeeld, waardoor ze in disbalans komen.

Actieve verdediging. De mestkever houdt zich dood, waarbij de poten en kopaanhangsels worden ingetrokken.

In de zomermaanden is de mestkever zeer actief. Met hun relatief grote en krachtige poten draaien ze balletjes mest, die ze in de bodem begraven en waarop zich de larven ontwikkelen. Ze moeten bergen verzetten. Als ze op de rug liggen, zijn ze gewoon moe van al dat zware werk.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

RODEHOND

uit: uhek

Als je rodehond hebt gehad, ben je voor de rest van je leven immuun. Ik blijk een medisch wonder. In mijn kinderjaren heb ik tweemaal de Rubella infectie doorgemaakt. Was ik besmet door mijn hevige hondenwens? Zolang mijn herinnering reikt, verlangde ik al naar een eigen hond. Poppen of zuurstokroze kleertjes konden me niet bekoren. Was de boodschap in mijn gebeden onduidelijk overgekomen? Of was een trouwe knuffel van vlees en bloed teveel gevraagd?

Kort na mijn tiende verjaardag kreeg ik mijn felbegeerde droomhond. Sinds die tijd heb ik nooit meer zonder mijn lievelingsdier gehoeven. Was het geen eigen hond, dan waren er wel uitlaatfikkies of vakantiegangers die mijn zorg en aandacht nodig hadden. Zo bekommerde ik me regelmatig over het Maltezer Leeuwtje van een hoogbejaard omaatje: een popperig beestje waar je geen kind aan had en die heerlijk met zich liet sollen.

Het was tussen de middag toen er paniekerig op het venster werd gebonsd. De grijze dame sloeg volledige wartaal uit. Het duurde even voordat ik begreep dat er niets met haar, maar met haar hondje aan de hand was. Het leek wel of zijn volledige onderkant in lichterlaaie stond. In eerste instantie vermoedde ik acute huiduitslag als gevolg van een allergische reactie. Totdat ik doorvroeg: krabde de hond zich overmatig, had hij iets anders gegeten dan normaal, zich ergens ingerold misschien?

Tijdens de zoekactie in haar woning naar mentholpoeder om de gekmakende jeuk alvast wat te verlichten, kwam de oorzaak aan het licht. Het idioot rode hondje schoof continu met platte buik en uitgestrekte pootjes over een recent aangeschaft fluwelig kleedje. Ik wreef met mijn handpalm over het rode persje van bedenkelijke kwaliteit waar de hond zo content mee was. Die kleurde rood: de boosdoener was gevonden. Dommig gaapten we elkaar aan en proestten in simultaan besmuikt gelach uit. Het tapijtje kieperden we gelijk in de container en de hond werd in de bleek gezet, totdat hij weer wit was. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak