Vier is ze inmiddels, onze prinsessa.
Ze is precies zoals de rasstandaard voorschrijft: mooi eigenwijs, beweeglijk,
levendig en ze heeft een lijntje om te zoenen. Op het herontdekte voormalige
Floriadeterrein kan ze zich volledig uitleven in de bospercelen met aangelegde
takkenwallen, het kaarsrechte dennenwoud (squirls!)
de bult met daarin de arena, heuvels met jonge lariksen (birds!), modeltuinen (rrrabbits!),
weiland (mice!), een immense zandbak,
meertjes met drijvende uitkijkposten (o.a. watersalamanders en kreeftjes),
sloten (rrrats!), fruitboomgaarden,
het China en het Indonesië paviljoen (frogs)
die helaas binnenkort gesloopt worden, hellingen en tunnels, en een
voetgolfbaan die ’s winters buiten gebruik is dus voor ons toegankelijk. Het omheinde
terrein is in vakken verdeeld en overzichtelijk wat het voor ons prettiger
wandelen is dan bijvoorbeeld in een dicht bos. Voor Pop is het een constante
ontdekkingsreis waar ze van de hak op de tak springt. Ze blijft nooit lang
ergens hangen (zoals op de Groote Heide), omdat er telkens nieuwe horizonten
verkend moeten worden.
Wanneer ze door de bossen snelt,
voelt het voor haar als de vrijheid van de Scandinavische en Canadese natuur.
Met een brede smile op haar snoet neemt ze hobbels en hindernissen met gemak. Langs
de takkenwallen volgt ze vliegensvlug het winterkoninkje. Ze schiet van tuin
naar naastgelegen tuin achter de konijnen aan. Bij elke afdaling van de arena is
ze nog steeds verbaasd dat haar achterpoten haar voorpoten inhalen. Op de
langgerekte heuvels met lage bomen kan ze haar blafquota perfect kwijt. Langs
het meer zijn riet en waadplekken de ideale ontmoetingsplaatsen met fladderende
vleugels. Dat meerkoetjes en waterhoentjes voor haar het water op vluchten,
zodat zij er niet bij kan, vindt ze jammer. Wij zijn blij dat we haar expres geen
zwemdiploma hebben laten halen en dat het blijft bij pootje baden. Bij de grote
zandbak is het heerlijk dollen met soortgenoten waar ze door de ruimte die er
is heerlijk en divers kan spelen en draven; iedere type hond heeft immers zijn
eigen speltechniek. Op de lange paden maakt ze meters en bereikt ze
topsnelheden wanneer ze de reiger achtervolgt. De voetgolfbaan wordt gebruikt
als behendigheidsbaan en bultje-op-bultje-af. Op de weiden tussen de kassen
stikt het van de muizen, hier oefent ze elke dag haar muizensprongen en steekt
ze haar snuit in muizengaten. De Oosterse paviljoens zijn minidorpjes met
allerlei soorten trappen en muren, verstopplaatsen, een plantenvijver en een
waterval waar geklauterd kan worden. Zo’n ochtendexpeditie is puur genieten,
ondanks dat honden er niet van de lijn mogen. Maar er is geen controle en
niemand die zich eraan stoort.
Helaas wordt het voormalige
Floriadeterrein een steeds succesvollere Brightlands campus en een drukker (Greenport)
bedrijventerrein wat inhoudt dat er steeds meer wordt bebouwd. Op zonnige dagen
is het daarbij een eldorado voor voorbij sjezende hordes senioren op hun
elektrische fietsen. We vrezen de dag dat de toegangspoorten op slot gaan.
Zolang als het kan, rijden wij en plenty andere (jacht)hondeneigenaars die hun
honden de vrije uitloop waar ze recht op hebben gunnen, er daarom elke dag op de
'hondenuren' naar toe.
