dinsdag 30 juni 2015

NIET VERGETEN


In het hondenbos snuistert Skip tussen de oprukkende vogelkers. ‘Wat ruist er door het struikgewas’ om Toons’ beroemde zin te parafraseren. Het is een goudbruin dier met een geschatte schofthoogte 40 cm met een lichte beefy. Is het een reekalfje? Of zijn we op het verkeerde been gezet en is het een middelgrote hond die daar tegelijk met Skip ronddoolt.

Skip omsingelt de verwilderde uitstulping als strijdlustige indianen een trekkend kolonistenkamp in het Wilde Westen. Alleen kan Skip het beest niet uitroken en laat hij het joelen achterwege. ‘Laat hem maar’, smiespel ik. ‘Je hebt hem toch gevonden. Het is niet de prestatie, maar de intentie die ertoe doet.’ Skip gaat klakkeloos overstag.

De volgende ochtend zijn wij het voorval allang vergeten. Skip niet, die had gisteren direct bedacht om zijn Jackies, te vragen op onderzoek uit te gaan: succes gegarandeerd. Maar wat het ook was geweest, het is weg. Zelfs de geur. Geeft niet, de meiden hebben al een alternatief beraamd.


maandag 29 juni 2015

TUINVOGELFESTIVAL


Vogels horen erbij, maar ik smelt bij beestjes met bont. Toch genieten Skip en ik waanzinnig van het neergestreken tuinvogelfestival. Voor de fluiters is het een feest met volop fruit, wormen en nectar. Op zonnige zomerdagen is er van circa 5.00 tot 21.30 uur een doorlopend zangconcours van hemelse akkoorden. Het gevederde aanbod van voorstellingen bestaat onder andere uit buitelaars, snelheidsduivels en stuntvliegers. De tijd vliegt als je plezier hebt. Vroege vogels zijn voor de poes is een gevleugelde uitdrukking, daarom haken Skip en ik in de namiddag in.

De nog bruine merel die, koud uit het ei, al bij ons wilde wonen, stelt alles in het werk om zich te onderscheiden. Terwijl de andere hoogslapers kunst- en vliegwerkshows ten beste geven, haalt hij in de piste de gekste fratsen uit om op te vallen. We noemen hem renmerel naar zijn tegenhanger roadrunner én omdat hij vertikt te vliegen. Renmerel houdt wedstrijdjes met zichzelf op het gras, doet silly walks, test de Treibbal, en gaat met jeugdige overmoed mooi zitten voor Skip. Skip die net zo min voor veerwild valt, meent dat hij in het ootje genomen wordt. Renmerel heeft flair, maar hem als protegé onder zijn vleugels nemen om er een huishond van te maken? Dat nooit!

De renkoekoek waar roadrunner miep miep op gebaseerd is.

zondag 28 juni 2015

LUSTHOF

Deemstering
Deemstering. De wilde tuin is een lusthof voor tjilpers, wormenpikkers, pruttelende putters en imitators. Morellenmerels bezorgen ons telkens een overslaande hartslag door het serredak met pitten te bekogelen. Foeragerende zwaluwen hoog in de lucht. Twee razen als torpedojagers boven de kornoelje en flippen als een DNA streng. Aanzwellend gegons van schommels van hommels met gele en oranje korfjes aan de kromme pootjes tussen het hardhout van de veranda. Torenkraaien tokkelen op obsolete schoorsteenpijpen. Doffers kuisen hun verenpak op de nok van ons huis. Slaapverwekkende kakofonie, volgens Skip. Hij knikt welterusten. 

zaterdag 27 juni 2015

DE BROERTJES

Neuzen

Ter gelegenheid van hun verjaardag waren we met Skip naar Best getogen om aldaar met broer Kiran en zijn eigenaren een klein feestje te bouwen. We hadden een prachtige lentedag uitgekozen, zodat de honden heerlijk in de enorme tuin van de familie konden ravotten en wij, onder het genot van koffie met verse Limburgse vlaai, gezellig konden keuvelen over onze oogappels.

De broertjes zijn als twee druppels water. Op het moment dat Skip en Kiran elkaar voor het eerst zagen, keken ze in de spiegel. Ze vlogen elkaar meteen in de poten. Felicitaties gingen over en weer. Volgens een oud Noors gebruik begroetten ze elkaar met een neuskus. Urenlang hebben ze gespeeld, gerend en elkaars snuitjes gelikt. Was de herkenning vanwege de bloedband, hun identieke uiterlijk of omdat ze nestgenootjes waren geweest? Het was meteen dik aan tussen de broers. De eeneiige tweeling was zelfs voor ons baasjes nauwelijks uit elkaar te houden. Identificatie geschiedde aan de hand van de halsband.

De beide reutjes werden overvloedig door Annelita op allerlei lekkers getrakteerd. Maar honden hebben nooit genoeg. Dochter Farah probeerde stiekem boven op de trampoline van haar koek te happen. Dat hadden de slimme broertjes snel in de smiezen.

Moe gespeeld volgde het afscheid. Maar wie is wie? Met de juiste hond reden we terug naar het Zuiden. Exact op die dag werd in Best de Vijfjaarlijkse grootscheepse Rampenoefening gehouden. We troffen nogal wat obstakels aan op onze route. De terugreis duurde dubbel zolang. Dat hadden we graag over voor zo’n weergaloos feest. Kirans eigenaars vonden de beide broertjes zo spontaan met elkaar omgaan dat ze kort geleden een huisgenootje voor Kiran hebben bijbesteld: pup Ymar. Wat een feest zal het daar elke dag worden! Uit de serie: uitstapjes.

Skip, Kiran en Farah.

vrijdag 26 juni 2015

KERSENPLUK


De middagwandeling verruilden we tegen baantjes trekken. In de korte tijd dat de badhanddoek over het tuingaas in de zon hangt te drogen, beleven wij live Animal Planet in onze achtertuin. Skip likt zijn natte haren in de halfschaduw. Hij heeft een meervoud aan lievelingsstekjes in de gaard. Nu luiert hij in het hazenleger onder de bamboeluifel waar hij een 360˚ overzicht heeft. Ik maak zomerfruit in op de veranda. Mickey de zoveelste, een vadsige huismuis die niet binnen mag, wrijft met beide voorpootjes op mijn zandkleurige Gabor spinrag van zijn snuit. Met mijn wijsvinger aai ik over zijn rug - ik verzin dit niet! Hij blijft tot mijn grote verrassing zitten en krult zijn lange roze staart over mijn rechterschoen. Ik wip mijn voet op. Traag verplaatst Mickey zich naar zijn schuilplaats vlakbij waar hommels stuifmuil en nectar (hun energiebron) opslaan in voorraadcellen. Skip staart daas voor zich uit op het grasveld. Dan spektakel dat in een ogenblik voorbij is. We zijn getuige van moord met voorbedachten rade. Een torenvalk die ik hier zelden zie, grist met souplesse een donzig vogeljong uit het nest in de boerenjasmijn. Hij plukt het in de kroon van de kersenboom. Als de baas strakjes terugkomt van het golftoernooi gelooft hij nooit wat zich voor onze snufferd heeft afgespeeld.


donderdag 25 juni 2015

HEADHUNTERS

Jullie worden bedankt.
Een frisse junimorgen. De rebellen vermaken zich uitstekend in het jachtterrein van de bruine Kiekendief. Een wandelaar in een marine jopper die gerinkel hoort, vraagt of wij een kudde groensnijders hebben gezien. ‘Als je jodelt komen onze geitjes en schaap misschien te voorschijn’, overpeins ik hoorbaar. Een lollig ‘Jodelahiti’. De rebellen worden standaard opgeslokt door hun alledaagse gedoetje. Nadat Cruzer cryptische boodschappen heeft gereproduceerd, komt ze weer aan de oppervlakte. Ze voegt iconische gebaren toe die wél voor Byker en Skip klare taal zijn. Gedrieën rukken ze op naar links (voor ons rechts). Een overdwars overstekend lijzig konijn. Cruzers plan wordt gedwarsboomd. Vanuit zijn uitkijktoren neemt de Kiekendief een zweefvlucht. Met het konijn in zijn klauwen scheert hij laag tussen de loofbomen naar zijn oppeuzelplek.

woensdag 24 juni 2015

ZONNEWIEKEN

De hemelpoort geopend.

Skip muist in een stoppelig veld. Zo’n spijkerbed voelt allesbehalve prettig onder de voetzolen. We verkassen naar het eerder geschoren campingveld met door regendruppels bedekte spiertjes gras. Ik gooi kluitjes. Skip rent opgetogen in kringetjes. In de rivier spoel ik de klei van mijn handen. Het hoge water voelt warm. Skip zwemt rond het keienpiertje voor kano’s dat net onder water staat. Ik moedig hem aan vanaf de punt. Skip kijkt raar op: Jezus, kan mijn vrouwtje over water lopen?

De zon maakt contact met de aarde. Meneer pastoor maakte ons in onze kindertijd wijs dat die zonnestralen een teleportatiesluis waren voor mensen die God tot zich riep. Een stairway to heaven als het ware. Ik bleef die twee altijd met elkaar verenigen en lette goed op dat ik me niet in het gevaarlijke licht bevond. Het geloof heb ik gaandeweg verlaten en de naargeestige gedachte erbij nu ook. Een dichter van wie mij de naam  even is ontschoten, omschreef het als zonnewieken. Daar houd ik het voortaan op: neutraal, nuchter en oer-Hollands.
Gauw uit het licht, Skip!

dinsdag 23 juni 2015

INSTINKER

Wie beloven er beterschap?
Drie dagen voor aanvang van de Ramadan. Bij een uitvalshoek langs de snelweg heeft iemand een aanhangwagen vol ouwe meuk uit zijn garage in de berm geflikkerd. Ik kan het niet netter stellen. Terwijl wij onze hoofden schudden over zulk asociaal gedrag, vangt Skip een luchtje op. Op de hei wordt Skip van de lijn bevrijd. De geur is sterker dan konijn, vos of ree. Knorrepotjes komen in dit gebied niet voor. Wat maakt dat Skip meteen op dreef is? Voor de veiligheid treed ik in zijn voetsporen. Zijn neus leidt ons naar twee plakken verderop. Tollende buizerds en kraaien. Het gonzen van een vliegenvloot. Tussen plantaardig groen ligt vlees in staat van ontbinding. Een vakkundig geslacht en gevild lam gereduceerd tot drie poten, vacht, vel en onbruikbare ingewanden waar zich al bosbewoners aan te goed hebben gedaan. De romp en de kop (een delicatesse schijnt) zijn meegenomen. Amper kon ik een wenteling van Skip verijdelen.

Om te voorkomen dat er verkeerde informatie naar buiten lekt (honden zijn al eens eerder onschuldig beticht), maken we foto’s waarop duidelijk te zien is dat het hier gaat om een door mensenhanden om het leven gebracht dier. We geven het door aan een gemeentelijke zwerfvuilophaler die toevallig met zijn gele vuilniskar verdekt staat opgesteld in een doodlopend paadje; hij zal het doorgeven aan zijn baas. En we verspreiden wat we met eigen ogen gezien hebben onder zoveel mogelijk wandelaars. Mocht de herder zoals eerder* met droge ogen in de media verklaren dat zijn kudde is aangevallen door honden, dan zijn we zo hopelijk een hoax voor.

*We deden al eens eerdere gruwelijke vondsten rond de vastenmaand: een afgesneden schapenkop en niet voor menselijke consumptie geschikt afval in een grijze vuilniszak in een voormalige schuttersput, en blubberig overschot met wol van een arm schaap gedumpt bij de hangar. De berichtgeving was toen onjuist.

maandag 22 juni 2015

ANAMNESE


Voor iedereen die meeleeft met Skip en geïnteresseerd is in het complete medische dossier. De anamnese van half december 2014 tot nu (juni 2015).

Half december 2014
Een traanoog. We gaan er in eerste instantie vanuit dat het om een ordinair windoog (milde ooginfectie) gaat, en deppen met steriel water en lauwe melk (bevat lichaamseigen eiwit dat genezing bevordert). 

18 december
Geen verbetering, dat had wel gemoeten. Vitamine A zalf (opthosan) bij de dierenarts gehaald. Geen vooruitgang. Cavasan (vitamine A plus antibiotica) wordt vanwege de bijnaboycot van antibiotica moeizaam verstrekt. 

Begin januari 2015
Tranen rollen uit Skips linkeroog. Skip krijgt vanaf nu elke dag 75 mg Rimadyl ontstekingsremmer/pijnstiller.

20 januari
De dierenarts van dierenkliniek de Postwagen geconsulteerd, omdat het linkeroog zwemt in oogvocht, het derde ooglid zichtbaar is, en Skip slecht ziet. De meegekregen Oculsan druppels (hydrocortisonpreparaat) bieden geen soelaas. 

eind januari
Een doorverwijzing naar de oogspecialist. 

5 februari 
Oogspecialist A. Heijn constateert geen beschadigingen aan het oog, geen infectie, ontsteking, of aanwijzingen voor enge opkomende tumoren. De traanbuis wordt gespoeld, maar die is in orde. Het tranen is niet de oorzaak, maar een gevolg: een minuscuul zwellinkje in de ooghoek drukt waarschijnlijk de traanafvoer dicht, waardoor de tranen overlopen. Mogelijk wordt er daardoor meer traanvocht geproduceerd. Wat de bron is van dat zwellinkje dat er al twee maanden zit, blijft vooralsnog onduidelijk. De eenzijdigheid doet geen overgevoeligheid vermoeden. 

5 - 10 februari
Skips ogen worden gezalfd met Terra-cortril. We stoppen na vijf dagen omdat zijn oogleden opzwellen en de binnenhuid roder wordt in plaats van rozer. Vrij snel is de toestand weer hetzelfde als bij aanvang, plus Skip heeft een lelijke rode streep onder zijn oog, ondanks continu wegvegen. Om klaarheid te verschaffen zou een MRI scan uitkomst kunnen bieden. Dit gaat ons vooralsnog een beetje ver. Het middel moet niet erger worden dan de kwaal. Want Skip wrijft niet in zijn ogen en los van zichtverlies waardoor hij gekke-koeien-slidingen maakt op een donkere ondergrond, schijnt hij er relatief weinig hinder van te ondervinden.

maart 
Om Skip (bijna 11 jr.) te helpen en hem niet verder als proefdier te misbruiken, ontpoppen we ons als detective: wat is er sinds die tijd gebeurd, wat is er anders dan voorheen. Skip speelt een week voor stadse hond. Hij mag niet jagen en graven om uit te zonderen dat schurende grond of zand, prikkend struikgewas of striemende takken de boosdoeners zijn. Omdat ik er niet van houd om ‘nee’ te verkopen, zeg ik telkens als Skip een muizengaatje of molshoop wil inspecteren: ‘Denk aan je ogen’. Hij kijkt er verongelijkt bij, maar het is wonderbaarlijk hoe snel hij mijn verzoek oppikt. Het biedt echter geen soelaas. De volgende stap is om te stoppen met de Rimadyl om eventuele bijwerkingen uit te sluiten, hoewel oogproblemen niet vermeld staan. Het heeft geen effect.

23 maart
Dierenarts I. Moors stelt prednison voor. Ik ben daar geen voorstander van om dat zomaar op de gok te doen. Skip begint met een antibiotica kuur van 10 dagen Synolux 250 mg. Daarnaast krijgt Skip in samenspraak met de dierenarts/oogspecialist 10 dagen antihistaminica (cetirizine en levocetirine) om er zeker van de zijn dat het zwellinkje geen allergische reactie op iets is.
Skip voelt zich goed, maar het oog puilt steeds meer uit.

21 mei
Afspraak Veterinair centrum Someren met oogspecialist A. Heijn  en drs. L. Paardekoper tandheelkundig dierenarts. Er wordt een echo gedaan en tijdens een roesje (sedastart/dormicum) worden 3 bioptenen en een buisje troebel vocht afgenomen. Drukmeting: de oogdruk van de ogen is prima.

26 mei
Uitslag biopten: het is uitsluitend stug ontstekingsweefsel. De bron blijft onbekend. Het linkeroog popt nu minder naar voren, maar meer naar de zijkant. Als Skip kauwt, kluift, eet, of trekt, schiet zijn oog naar de uithoek van de oogkas. Vliegen laven zich buiten aan het overvloedige oogvocht.

9 juni
Oogspecialist Heijn maakt een driedubbele afspraak voor Skip in de UKG.

19 juni
In de UKG Utrecht wordt onder narcose een MRI gemaakt, plus een echocytologie o.l.v. oogspecialist Sylvia Djajadiningrat (en specialist radiologie dr. Susanne Boroffka). De uitslag: Een chronische ontsteking van maar liefst 6 cm doorsnede die ingekapseld zit in Skips linkerspeekselklier veroorzaakt de oogklachten. Een (simpele) ingreep als oplossing waar we op hadden gehoopt, is niet aan de orde.

23 juni
Skip start met een zware Prednisolon kuur.


Wordt vervolgd.

zondag 21 juni 2015

NAWEEEN

Van beertje Buhund tot Palomino patiënt.
De dag erna. Skip ondervindt de naweeën van zijn bezoek aan de UKG. De dosering en het middel narcose werden op ons verzoek aangepast, omdat Skip de vorige keer bijna niet wakker te krijgen was. Deze keer was hij eerder monter. Ongedurigheid heeft bezit van hem genomen. Is hij woelig van de ongebruikelijke kikkerstand waar de achterhand 45 minuten in heeft moeten liggen? Is hij uit zijn doen door de opgeschoren voorpoten, het buikluikje en het deurtje in zijn hoofd? Wat hebben die groene wezens die met naalden zijn lichaam zijn binnengedrongen nog meer weggehaald? Of heeft hij berehonger omdat hij anderhalve dag geen maagvulling mocht? Ondanks dat we moeten stoppen met de ontstekingsremmer/pijnstiller Rimadyl (die zich niet verstaat met de Prednisolon waarmee hij over enkele dagen begint) krijgt hij een tablet toegediend tegen de napijn. ‘s Middags scheurt Skip over de hei.

Voor ons is het gespeculeer voorbij. Er is een ingekapselde chronische ontsteking van maar liefst 6 cm doorsnede in Skips linkerspeekselklier geconstateerd. Waar die vandaan komt, is ontraceerbaar. Gewoon domme pech. Hoe hij ervanaf kan komen, is net zo belabberd. Een ingrijpende en voor Skip zeer pijnlijke operatie (er moet kaakbot verwijderd en teruggeplaatst worden) zou niet het gewenste resultaat op leveren. Na de verwijdering van de speekselklier met de ontsteking, blijft een leegte achter. Het oog zal daarom juist dieper komen te liggen in plaats van in de gewenste originele positie. Het zicht verbetert niet en daarbij duiken weer andere problemen op. De enige optie is de hoogste dosering van het paardenmiddel Prednisolon. Wordt vervolgd. 

Palomino pony tobiano paint
Skip wil graag iedereen bedanken voor het meeleven, de beterschapswensen, knuffels, kaartjes en cadeaus. Hij voelt zich heel geliefd.

zaterdag 20 juni 2015

VIP BEHANDELING

Skip in de hal van het UKG Utrecht
Vrijdag 19 juni 5.15 uur. We worden gewekt door dubbel gesnooz en een volière vogels. Stipt zes uur zijn we nuchter (uit piëteit met Skip laten wij het ontbijt achterwege) op weg naar de UKG naar de driedubbele door oogspecialist Ab Heijn geregelde afspraak. Top! Nadat we aan de Utrechtse Heuvelrug voorbij zijn gereden, gingen bij Skip de alarmbellen rinkelen: dit wordt geen genoeglijk uitstapje. We parkeren voor de deur; Skip doet nog een plasje aan de overkant. 8.00 uur In de hal van het UKG Utrecht staat een cameraploeg klaar. Skip veert op. Wat een ontvangst voor de bekende Kluifje en SpelletjesSkip van het tijdschrift Hondenmanieren! Het blijken opnamen voor een promotiefilmpje binnen de eigen gelederen. 8.15 uur worden we opgehaald door oogarts Sylvia Djajadiningrat. Door de kalmte en vakkundigheid die ze uitstraalt, worden we rustiger: als iemand Skip kan redden is het deze lieftallige persoon. 8.45 uur Skip heeft de dubieuze eer om als eerste Buhund het domein van de anesthesisten te betreden. Skip wordt door de stagiaire iets te enthousiast geschoren en geprikt. De vloeistof sijpelt zijn ader in, de tube wordt in zijn keel ingebracht, het gas wordt via een slang zijn neus ingeblazen. Ik kus Skip welterusten. In de wachtkamer zien we even later Skip liggend op een trolley de oversteek maken naar de MRI ruimte. We doden de tijd met de verhalen van lotgenoten. 10.00 uur. Oogarts Sylvia Djajadiningrat komt ons bijpraten, terwijl Skip slaapt als een roos. Er is additionele echocytologie nodig om de aard van het weefsel te bepalen. Specialist radiologie dr. Susanne Boroffka die gepromoveerd is op dit soort problematiek is er speciaal voor Skip. Weer glijdt het rvs karretje met Skip onder een beige dekentje door de hal richting een andere kamer. We zien zijn kop en uitgerolde krulstaart. 10.45 uur Sylvia praat met ons en loopt met drie buisjes naar het lab. 11.00 uur Sylvia vertelt dat de uitslag helaas op zich laat wachten, maar dat Skip op de recovery ligt. 11.30 uur Met een groggy en gedesoriënteerde Skip die naar 4711 eau de cologne ruikt, verlaten we Utrecht. De betrokken arts vergezelt ons naar de auto en zwaait ons uit. 13.15 uur Aankomst Venlo. Gedrieën zoeken we ons mandje op: de ingreep en voor ons de emotie en een tekort aan slaap eisen hun tol. 13.30 uur schrikken we wakker. Sylvia heeft het toch voor elkaar gekregen om een laborante bereid te vinden de biopten te analyseren. Na een zenuwslopend half jaar dokteren is eindelijk de diagnose gesteld. Een chronische ontsteking van maar liefst 6 cm doorsnede die ingekapseld zit in Skips linkerspeekselklier veroorzaakt de oogklachten. Lees morgen hoe het nu verder gaat.

Met dank aan iedereen die Skips en ons verblijf tot een vip arrangement maakte. Wat een verademing is een dierenhospitaal in tegenstelling tot een ziekenhuis voor humane geneeskunde: perfecte tijdsplanning, een luisterend oor, maatwerk, constante stroom van informatie, gratis koffie, thee en een krantje, betrokken personeel en alles kan achter elkaar geregeld worden. Speciale dank gaat uit naar Sylvia Djajadiningrat voor haar empathie, vriendelijkheid, duidelijke uitleg, overleggen en adequaat handelen.




donderdag 18 juni 2015

MASSAGE VOOR HONDEN


Op de foto geniet Skip van een weldadige massage: vanuit de kin naar beide wangen, van daaruit naar de oren en zijn nek, en weer terug. En hij niet alleen, want alle honden zijn dol op menselijk gezelschap, worden graag aangehaald en blijven zo dicht mogelijk in onze buurt. Met een uitgebreide knuffelsessie of massage kun je vrijkousen een groot plezier doen, want honden genieten net zo van een liefkozing als de mens. Je kunt het kriebel- en aaiwerk serieuzer aanpakken door gericht met jouw hond aan de slag gaan. Massage is niet alleen ver-ruk-ke-lijk en ontspannend, het bevordert de gezondheid en kan bovendien gebruikt worden om het gedrag van je hond te veranderen.

Massage is het therapeutisch manipuleren van de zachte weefsels van het lichaam. Het geeft honden kracht en flexibiliteit, werkt stimulerend bij vermoeidheid en heeft een kalmerende werking. Het totale verwenpakket kan bestaan uit de verschillende handgrepen: oefen met je handen weinig druk uit op bepaalde punten, kneed behoedzaam, maak kleine cirkelbewegingen, hark met je vingers in lange uithalen, of til de huid lichtjes op. Probeer tijdens het masseren uit te vinden wat jouw hond fijn vindt en wat niet.

Tekenen van zaligheid:
Je weet dat de hond de massage waardeert als hij met zijn ogen knippert of ze half dichtdoet. Uit diep zuchten blijkt zijn genoegen. Vooral doorgaan als jouw hond aanmoedigende hoge geluidjes produceert. Het ultieme gevoel is bereikt, wanneer zijn ogen zijn weggedraaid en je alleen het oogwit ziet: hij is helemaal in trance. Wanneer de hond zich ontspannen en veilig voelt, kan het best gebeuren dat hij in slaap valt.

Tekenen van ongerief:
De hond tilt of draait zijn kop naar je toe met een blik van ‘moet dat nou’. De hond is duidelijk gespannen, deinst terug of hijgt als uiting van ongemak. Het kan zijn dat je de hond te hard masseert of een gevoelige plek beroert. Vrijwel alle honden hebben een hekel aan het aanraken van hun gevoelige voeten en voetzooltjes.

Op prijs gesteld worden (zie ook blog/foto’s Hondenmassage 17 juni 2015):

Onder de kin kietelen - is ‘hemels’. Een moederhond toont haar affectie door kopjes en kleine likjes op deze plek te geven.

In de nek kroelen - is ‘je van het’. Hij zal zijn nek nog verder uitstrekken in de hoop dat je zijn schouderbladen niet vergeet.

Over de buik strelen terwijl de hond op zijn rug ligt - betekent totale overgave van de hond. Hij vertrouwt je.

Flank aaien - Een positieve contactvorm waarmee je als eigenaar wilt zeggen: ‘ik ben niet alleen je baas, maar ook je vriend’.

De borst kriebelen - een opwindend gevoel voor de hond. Hij zal met zijn ogen knipperen en als vastgenageld blijven staan of zitten, in de hoop dat deze massage lang mag duren.

Koppie krauwen - hiermee laat je de hond weten dat jij de baas bent. Onzekere honden zullen deze duidelijke ‘boodschap’ zeker waarderen. Rebelse, zelfstandige honden proberen je aandacht te verplaatsen naar neutralere plekjes of beëindigen de sessie zelf.

Kriebelen achter of onder het oor - een vriendelijke bejegening waar de hond graag op getrakteerd wordt. Kan verlichting geven bij jeuk. De oortipjes masseren is meer iets voor de gevorderde hond.

Stevig masseren met de vingers van de onderrug bij de staartaanzet - veel honden gaan zelf met hun pootje meekrabben of zwaaien hun bips ritmisch van links naar rechts. Typerend is de bijbehorende smachtende blik en het theatrale gekreun.

Onder de oksels of in de lies strijken - tedere strijkbewegingen voor de hond. Gebruik een wattenbolletje als je hond last heeft van een geïrriteerde huid.

Uit: Vrijkous door Cela den Biesen IJSTIJDschrift

woensdag 17 juni 2015

HONDENMASSAGE

Aaihond
Aaien is een onweerstaanbare vorm van aandacht. Massage ondervinden honden als weldadig. Het totale verwenpakket kan bestaan uit verschillende handgrepen: weinig druk uitoefenen op bepaalde punten, behoedzaam kneden, kleine cirkelbewegingen maken, harken in lange uithalen, of de huid lichtjes optillen. Probeer tijdens een aaisessie te achterhalen wat jouw hond fijn vindt en wat niet. Hieronder de favoriete fijne kneepjes van Skip en binnenkort ook van jouw hond!

Billenkoek
BILLENKOEK
Wiegel de bips en het gebied rondom de staartaanzet - legio honden gaan zelf met hun pootje meekrabben, of heupwiegen ritmisch van links naar rechts. Typerend is de bijbehorende smachtende blik en het theatrale gekreun. Menige draaikont gaat hiervoor in de kikkerhouding liggen.
 
Borstcrawlen
BORSTCRAWL
Met de knokkels over de borst krieuwelen is een opwindend gevoel voor de hond. Hij zal met zijn ogen knipperen en als vastgenageld blijven staan, zitten of liggen, in de hoop dat deze verwennerij lang mag duren.
 
Facial - gezichtsbehandeling
FACIAL
Wrijf zachtjes met de rug van uw hand langs de hondenwang. Wrijf vanaf de mondhoeken richting oren. Drukt de hond zijn snuitje tegen uw gezicht, dan mag u dat als een uitnodiging zien om met uw wang tegen zijn wang te strijken. De hond doet dit denken aan de likjes die zijn moeder hem gaf. Er zijn zelfs honden die u tijdens zo’n knus moment omhelzen door hun pootjes om uw hals te vouwen.

Gestrekt
GESTREKT
Wrijf over de achterhand en knijp zachtjes langs de rand van de achterpoten en kneed de billen. De achterpoten strekken nu (bijna) vanzelf.
 
Harken

HARKEN
Het basic over de rug aaien is een positieve contactvorm waarmee u als eigenaar wilt aanduiden: we zijn vrienden en horen bij elkaar. Varianten hierop zijn met de vingers over de rug lopen of met lange halen en gespreide vingers harken. Wissel steeds vanaf de nek met een hand af en breid dit langzaam uit richting de flank.
Heupwiegen
HEUPWIEGEN
De hond ligt wijdbeens op zijn rug. Leg zowel links als rechts een hand tegen zijn heupen en wieg ze zoetjes.
 
in zijn nekvel pakken
IN ZIJN NEKVEL PAKKEN
In de nek kroelen is ‘je van het’. De hond zal zijn nek nog verder uitrekken in de hoop dat je zijn schouderpartij niet vergeet. Een weldadige wijze om na een wandeling de spieren van uw ‘trekhond’ te ontspannen.
 
Koppiekrauw
KOPPIE KRAUWEN
Liefkozend de gekromde vingers zachtjes over de kop krabben. Hiermee laat u de hond weten dat u de leiding heeft. Onzekere honden zullen deze duidelijke boodschap zeker waarderen. Rebelse, zelfstandige honden proberen uw aandacht te verplaatsen naar neutralere plekjes of beëindigen de sessie door bij u vandaan te gaan.

Liften
LIFTEN
Senioren vinden het heerlijk als hun hondenjas (hun huid wordt net als die van de mens slapper naarmate de ouderdom vorder) bij hun nek- of rugvel lichtjes wordt opgetild.
Onder de kin strijken
ONDER DE KIN STRIJKEN
Onder de kin kietelen is ‘hemels’. Een moederhond toont haar affectie door kopjes en kleine likjes op deze plek te geven. Met zachte kneepjes kneed u vanuit de kaaklijn richting beide wangen, van daaruit door naar oren en nek en vice versa.
Orenspel
ORENSPEL
Kriebelen achter of onder het oor is een vriendelijke bejegening waar de hond graag op getrakteerd wordt. Voorzichtig aan de haartjes in de oren plukken kan verlichting geven bij jeuk. Aan de oortipjes frunniken is meer iets voor de gevorderde aaihond.
 
Schouderklopje
SCHOUDERKLOPJE
Wie heeft dat niet graag! De hond ligt op een zij. Plaats de vlakke handpalm op het schouderblad. Maak met een rustige beweging grote cirkels op dezelfde plaats, alleen de huid beweegt.
 
Strijkkwartet
STRIJKKWARTET
Strijkbewegingen onder de gevoelige oksels (schaarbeweging middel- en wijsvinger) of in de lies strijken. Gebruik een wattenbolletje als uw hond last heeft van een geïrriteerde huid. U kunt wat mentholpoeder op de droge huid strooien. Dit maakt de huid wel nog droger, dus daarna insmeren met lotion.
 
Trilplaat
TRILPLAAT
Losjes schudden of zachte klopbeweginkjes maken geven het effect van een trilplaat op de sportschool. Wist u trouwens dat uw hond zelf aan fitness doet als hij zijn poten stretcht na een dutje?

Vinger aan de pols 
VINGER AAN DE POLS
Wrijf met de kom van uw hand het polsje. Het gros van de honden heeft een hekel aan het aanraken van hun gevoelige voeten en voetzooltjes. Dit voorkomt u deels door het betreffende voetje met uw andere hand te omsluiten.
Voetenwerk
VOETENWERK
Wie kent het niet: de hond ligt ’s avonds aan uw voeten en vraagt door zijn kopje te draaien of u wilt voetjevrijen. Anders gezegd: met een of beide voeten over zijn buik schuiven. Mag u de hond over de buik strelen terwijl hij in totale overgave op zijn rug ligt, dan betekent dat de hond u volledig vertrouwt.
 
Finishing touch
FINISHING TOUCH
Er zijn honden die alleen al bij de aanblik van de stofzuiger fluks op hun zij of rug gaan liggen. Zet de stofzuiger op de laagste stand! Na het stofzuigen is de (lange) hondenvacht zand- en stofvrij. Het is tevens een handige afsluiter van een aaisessie om losgekomen haren direct op te ruimen.
 
Contactliggen
CONTACT
Komt de hond uit eigen beweging naar u toe en vlijt hij zich tegen u aan? Ga dan naast hem liggen of sluit hem in uw armen. Kleinere hondjes die graag met zich laten sollen kunnen op schoot. Contactliggen verstevigt de band en het zorgt voor een gevoel van kameraadschap en vertrouwen. 

Massage voor honden uit mijn artikel: strijkbeurt voor Hondenmanieren nr. 12 2012



dinsdag 16 juni 2015

STADSE FRATSEN XV

Ravi. Foto: Mark van der Zouw.

PS 28 maart 2015 VAN DE WEEK met Frederique de Jong journalist/presentator
(…) Na de uitzending rijd ik rond elf terug naar Amsterdam. Lekker rustig over de provinciale weg. Dan ga ik wandelen met mijn leenhond in de weilanden van Weesp of tennissen op de Kattenlaan.

INTERVIEW PS 3 januari 2015
(…) Een week later ontvangt Arjan Hogewoning het bezoek thuis, na zijn avondwerk in de dermatologiepraktijk. Zijn vrouw zit in Ierland voor haar werk. Hij heeft zijn broer Dolf, ambassadeur in Mexico te logeren. Aangeraden wordt om Fred, de wat kwaaiige teckel, vooral niet aan te halen.

De Familie Griffel VM 8 december 2014 tekst: Evelien van Veen
(…) In de Amsterdamse bovenwoning van kinderboekenschrijvers Bibi Dumon Tak en Jan Paul Schutten branden kaarsen; het is zo’n winterdag waarop het eigenlijk niet licht wordt. De theepot staat op een lichtje, honden Toffie en Ravi liggen opgekruld op de bank. Het is een plek om over geluk te praten.

(…) De bel gaat - de buurvrouw komt de honden halen om ze een keer extra uit te laten. Jan Paul gaat de trap af met Ravi, maar Toffie blijft aarzelend op de bank. Dumon Tak kreunt: ‘O, nu moet ik zingen, want anders durft hij de trap niet af. Nee, Toffie ik ga nu niet zingen.’Zingt dan toch, melodieus en met een verrassend heldere zangstem: ’Toffie, Toffie, Toffie, Toffie.’ En ja, voorzichtig zet het hondje schreden naar de gang. ‘Het blijft een bang asielhondje’, verklaart ze. ‘Hij was mishandeld en aan een paal gebonden, hij kon niet eens lopen toen we hem kregen. En hij was zo bang. Toen ben ik voor hem gaan zingen. Zoals je voor een baby zingt. Dat hielp.

(…) Dumon Tak: Ik heb dat moederlijke instinct om te zorgen. En ik weet dat het geen kinderen zijn, maar die honden - dat is zo ontzettend leuk en goed.’ Lacht: ‘Jan Paul roept bijna elke dag: wat een schatjes hè, maar wat ben ik blij dat ze een vacht hebben en dat het geen kinderen zijn.’

maandag 15 juni 2015

SOME LIKE IT HOT

... and some like to cool. 

Crocodile feet
Krododillenvoeten

water sur face
waterspiegel

IJsberenvacht
polar bear coat

waiting for the geese to pass
wachten tot de ganzen voorbij zijn

baantjes trekken
swimming laps

zondag 14 juni 2015

AFPLAKKEN

Etsy raamfolie tree with bird and dog

Buiten de deur. De recessie op zijn retour? Te koop borden worden gestickerd met ‘verkocht’. Binnenhuisarchitect Wim van Knippenberg die een volle portefeuille heeft. Van beneden tot boven met kranten afgeplakte vensters zijn een van de tekenen dat er druk wordt verbouwd. Wat is de verklaring voor deze potdichte ramen? Bij klussen heb je licht en ventilatie nodig. Moeten de schnabbelaars anoniem blijven? Mag de toonzaal pas als geheel open? Zijn de toekomstige bewoners bang dat iemand zich vrijwillig aanbiedt om te helpen? Gewoon een hekel aan pottenkijkers? Met Skip kom ik uit bij een originele afplak: ouderwets bruin pakpapier tot de helft, waar creatief AT WORK is uitgeknipt.

Nadien wordt dikwijls weinig originele raamfolie tegen de ruit gestreken om permanente inkijk te weren. Of om blaffende uitkijkers het zicht te ontnemen op passanten (het is toch een open deur dat blaffen vaak een uiting van verveling is). In opmars zijn de gekoppelde lage shutters van witgekalkt sloophout waar honden door de kieren kunnen gluren. Het is toch geen porem dat huishonden zich in bespottelijke standjes op vensterbank of op de rug van de bank moeten wringen om iets te zien. Maak het je hond toch niet zo lastig. Honden horen en ruiken drommels goed zonder dat ze zien wie er langs hun stulp loopt. Wees blij dat je hond voor je waakt - al is het meestentijds cry wolf - en beloon hem met meer beweging. Zul je merken dat een stil alarm ook werkt.

zaterdag 13 juni 2015

WINDHONDENRENNEN

www.lwrvenlo.nl

Uit de serie Uitstapjes
Locatie: Limburgse Windhonden Renvereniging te Venlo. Buiten het seizoen mogen op uitnodiging van een lid niet-windhondeneigenaren hun hond laten rennen. Tijdens een van de trainingsavonden waren we te gast met Skip. SuperSkip die in de regio bekend staat vanwege zijn hoge snelheid, wilde graag een poging wagen op de baan. Zou hij echt ‘als de hazewinden’ zijn als wordt verteld?

Voordat Skip de baan mocht proberen, verkenden we het parcours. Daarna bekeken hij en wij de razendsnelle windhonden in actie. Wat een prestaties worden door deze snelheidsduivels neergezet. Marianne had alvast haar Greyhound Izzie en Skip voor een startplek op de lijst laten zetten. Het was allemaal reuze spannend. We waren benieuwd of Skip het concept snapte van ‘een vastgesteld parcours volgen’ en ‘achter een lapje bont aanracen’. Voor een levende haas draait Skip zijn poot niet om, maar zou hij surrogaat accepteren? Izzie mocht voordoen hoe het werkelijk moet. Windhonden zijn gebouwd om in korte tijd op een luttele afstand te schakelen. Ze verbeterde die keer zelfs haar eigen baanrecord. Bravo!

De baanmeester stelde Skip op. Er werd meeslepend tegen Skip gesproken over een alternatief voor een haas.  Omdat het zijn vuurdoop was, werd hij voor de kooi geplaatst. Het startschot viel en de nephaas ging ervandoor met Skip in zijn kielzog. Skip sprintte de hele ronde door. Wel hield de baanmeester, heel coulant, rekening met Skips ‘slakkentempo’. Een lichte deuk in je ego om tussen professionals te rennen als je meent dat je er net zo gezwind als een haas vandoor kunt gaan. Bij aankomst in de zandbak is het de bedoeling dat je jouw hond opvangt, zodat de nephaas niet verscheurd wordt. De baanmeester liet voor de finish de haas extra langzaam gaan en tot slot liggen, zodat Skip er even aan kon proeven.

Omdat het voor mij de eerste keer was, bevond ik mij op de verkeerde positie. Ik stond schuin naast de zandbak, waardoor Skip dolenthousiast naar mij toe holde in plaats van de haas beet te pakken. Achteraf bleek dat zijn acceleratie behoorlijk in de buurt kwam van ‘Afghanentijd.’ Maar eerlijk is eerlijk: geen hond zo supersnel als een windhond. Beiden hebben we twee dagen met onze kop in de wolken gelopen. Wat een belevenis. En voor wie het niet geloofd, is er bewijs: SuperSkips run staat op film.


vrijdag 12 juni 2015

MEEMOEDER


Ik word opgeroepen. Skip kan niet mee. Hij krijgt een goedmakertje en stapt in zijn mand. De deur wil niet op slot. Dat zal je altijd zien. Ik haal twee maten kruisschroevendraaiers uit de kelder. Daarmee ontmantel ik de klinken en demonteer ik het slot. Zet alles weer terug op de plek waar het hoort, wat ik best knap van mezelf vind. De deur kan nog steeds niet dicht. Met het open- en dichtdoen glipt Skip de tuin in. Geraffineerd. Hij verdwijnt in een van zijn slaapkuilen. Met Bragi* in mijn achterhoofd durf ik Skip niet zo achter te laten. De tijd dringt. Skip mag zolang naar M. Hij is er als de skippen bij. Als meemoeder is zij praktisch thuis. Baas B. en de meiden waren er ook, dus het werd een gezellig bezoekje. NB Achteraf bleek dat een verdwaald kersenpitje de boel saboteerde.
*Noorse Elandhond Bragi verdween 22 juni 2014 uit zijn hermetisch afgesloten tuin. Vermoedelijk gestolen. Hij is nog steeds spoorloos.


donderdag 11 juni 2015

BADA BING


Een loodrechte zon. Een molshoop moet op de schop. Met kracht rijt Skip wortels en pollen aan flarden. Hij krabt zich het schompes in de keiharde klei. Pure sport. De altijd benieuwde Bing tast de bedoening af. Skip speelt stommetje en schaalt de productie op. De baas, een leuke knul met de juiste mentaliteit - de vriendelijke Bing is voorbeeldig opgevoed - gooit een tak voor zijn spierbundel weg. Een slechte worp, bijna misgekleund door Bings rapide poten. De twee lichtruige gasten die bij Bings baas horen, zijn meer geïnteresseerd in Skip. ‘Vangt hij weleens wat? Hoe heb je hem dat geleerd? Eet hij ze op?’ Ze blijven doorzagen over details en vinden Skip: ‘Cool! En fakking gaaf!’ Niks gangsta’s, gewoon softies. Skip berooft een vette mol van het leven en wordt du moment gefilmd met een smartphone. Bada Bing. De baas van de verdraagzame Staff probeert Skips verrichtingen te overtoepen: ’Ik moet mijn hond kort houden, want als een vechthond eenmaal bloed geproefd heeft … Zijn vrienden hebben slechts oog voor Skip. Op naderende wandelaars maakt hij wel indruk: zij liften hun kwetsbare Chihuahua voor de zekerheid.
*Bada Bing = klusje geklaard, klaar is Kees.

woensdag 10 juni 2015

HOLLEBOLLE GIJS


Binnen één week twee keer liefkozend ‘Beertje’ genoemd worden door totale vreemden. De grens van wat toelaatbaar is, is overschreden: 20 kg mag de weegschaal maximaal aangeven. Eerdaags slaat de adoratie om in 'rolmops'. Toch minder schattig.

Tijdens de negen (!) weken dat Skips jachtvriendinnen in Marokko vakantie vierden, hebben we expres aanzienlijke afstanden afgelegd. Let wel: gewandeld en niet gerend. In je eentje de konijnenpopulatie in toom houden, is ondoenlijk. De lekkere compensatie die de meisjes voor Skip hadden achtergelaten, hielp evenmin om het streefgewicht te bewaren.

De porties van Skip worden gereduceerd: afgepast voer en minder snoepen. Hollebolle Gijs hoort het woord ‘lijnen’ met afschuw aan en krijgt van de weeromstuit barstende honger. De muizenjacht wordt met succes heropend. Ingedikte kalfjesvlaaien zijn ineens heel aantrekkelijk. Geen eenheidsworst voor Skip. Als de drie hartsvriendjes wat lopen te sjokken in het hondenbos opper ik: ‘Als jullie nu eens met zijn drieën het konijnenkansspel hervatten, dan vliegen de ‘kilo’s’ eraf. En hoeft er niemand op rantsoen.’ Want: ook Byker heeft het op de heupen.

dinsdag 9 juni 2015

KLETSMAJOOR

Onderduiken
We stappen zo vanuit de beschaving de natuur in. Skip waadt door een haag van hoog gras. Daar treft hij de 11 maanden jonge bruine tijger D. die net als hij liever buiten de gebaande paden snuffelt. Zijn getaande baas steekt meteen van wal. Hij houdt een monoloog over zijn bewogen leven dat zich zo’n beetje over heel Europa afspeelde: voor aanpakkers is er overal en altijd werk. Een bereisde lettervreter wimpel je niet af.

Welbespraakt en gelardeerd met smeuïge details rebbelt de sportief uitziende man door over de meest uiteenlopende onderwerpen. Van hoe Polen is opgeknapt, de zwart uitheemse eekhoorns, bosbouw, tot dochters van dertien en alles daar tussenin. We maken geregeld een tussenstop als de honden een konijnenhol nader inspecteren.

Dat brengt de man op zijn hobby: het uitpluizen van WO II heeft. Onlangs had hij de ingang van een grensoverschrijdende tunnel gevonden. Of wij wisten dat er zich onder onze voeten onderdoorgangen bevonden. ‘Allang’, pochten wij. ‘Skip en de rebellen maken er al jaren gebruik van. Het gebeurt regelmatig dat Skip (en de rebellen) onder onze neus door van bosvak veranderen.’

Een wandeling van 1 uur werd er ongemerkt bijna 3, wat ook de honden prima vonden. De parkeerplaats is het eindstation. Hij stapt in een ouwe brik. Wij moeten nog een eindje. Wordt vast vervolgd.