 |
| www.lwrvenlo.nl |
Uit de serie Uitstapjes
Locatie: Limburgse Windhonden Renvereniging te Venlo. Buiten het seizoen mogen op
uitnodiging van een lid niet-windhondeneigenaren hun hond laten rennen.
Tijdens een van de trainingsavonden waren we te gast met Skip. SuperSkip die
in de regio bekend staat vanwege zijn hoge snelheid, wilde graag een poging
wagen op de baan. Zou hij echt ‘als de hazewinden’ zijn als wordt verteld?
Voordat Skip de baan
mocht proberen, verkenden we het parcours. Daarna bekeken hij en wij de
razendsnelle windhonden in actie. Wat een prestaties worden door deze
snelheidsduivels neergezet. Marianne had alvast haar Greyhound Izzie en Skip
voor een startplek op de lijst laten zetten. Het was allemaal reuze spannend.
We waren benieuwd of Skip het concept snapte van ‘een vastgesteld parcours
volgen’ en ‘achter een lapje bont aanracen’. Voor een levende haas draait Skip
zijn poot niet om, maar zou hij surrogaat accepteren? Izzie mocht voordoen hoe het werkelijk moet. Windhonden
zijn gebouwd om in korte tijd op een luttele afstand te schakelen. Ze
verbeterde die keer zelfs haar eigen baanrecord. Bravo!
De baanmeester stelde
Skip op. Er werd meeslepend tegen Skip gesproken over een alternatief voor een
haas. Omdat het zijn vuurdoop was, werd hij voor de kooi geplaatst. Het
startschot viel en de nephaas ging ervandoor met Skip in zijn kielzog. Skip sprintte de hele ronde door. Wel hield de baanmeester, heel
coulant, rekening met Skips ‘slakkentempo’. Een lichte deuk in je ego om tussen professionals
te rennen als je meent dat je er net zo gezwind als een haas vandoor kunt gaan.
Bij aankomst in de zandbak is het de bedoeling dat je jouw hond opvangt, zodat
de nephaas niet verscheurd wordt. De baanmeester liet voor de finish de haas
extra langzaam gaan en tot slot liggen, zodat Skip er even aan kon proeven.
Omdat het voor mij de
eerste keer was, bevond ik mij op de verkeerde positie. Ik stond schuin naast
de zandbak, waardoor Skip dolenthousiast naar mij toe holde in plaats van de
haas beet te pakken. Achteraf bleek dat zijn acceleratie behoorlijk in de buurt
kwam van ‘Afghanentijd.’ Maar eerlijk is eerlijk: geen hond zo supersnel als
een windhond. Beiden
hebben we twee dagen met onze kop in de wolken gelopen. Wat een belevenis. En
voor wie het niet geloofd, is er bewijs: SuperSkips run staat op film.
