 |
| Skip in de hal van het UKG Utrecht |
Vrijdag 19 juni 5.15 uur. We worden gewekt door dubbel gesnooz en een volière vogels. Stipt zes uur zijn we nuchter (uit piëteit met Skip laten wij het ontbijt achterwege) op weg naar de UKG naar de driedubbele door oogspecialist Ab Heijn geregelde afspraak. Top! Nadat we aan de Utrechtse Heuvelrug voorbij zijn gereden, gingen bij Skip de alarmbellen rinkelen: dit wordt geen genoeglijk uitstapje. We parkeren voor de deur; Skip doet nog een plasje aan de overkant. 8.00 uur In de hal van het UKG Utrecht staat een cameraploeg klaar. Skip veert op. Wat een ontvangst voor de bekende Kluifje en SpelletjesSkip van het tijdschrift Hondenmanieren! Het blijken opnamen voor een promotiefilmpje binnen de eigen gelederen. 8.15 uur worden we opgehaald door oogarts Sylvia Djajadiningrat. Door de kalmte en vakkundigheid die ze uitstraalt, worden we rustiger: als iemand Skip kan redden is het deze lieftallige persoon. 8.45 uur Skip heeft de dubieuze eer om als eerste Buhund het domein van de anesthesisten te betreden. Skip wordt door de stagiaire iets te enthousiast geschoren en geprikt. De vloeistof sijpelt zijn ader in, de tube wordt in zijn keel ingebracht, het gas wordt via een slang zijn neus ingeblazen. Ik kus Skip welterusten. In de wachtkamer zien we even later Skip liggend op een trolley de oversteek maken naar de MRI ruimte. We doden de tijd met de verhalen van lotgenoten. 10.00 uur. Oogarts Sylvia Djajadiningrat komt ons bijpraten, terwijl Skip slaapt als een roos. Er is additionele echocytologie nodig om de aard van het weefsel te bepalen. Specialist radiologie dr. Susanne Boroffka die gepromoveerd is op dit soort problematiek is er speciaal voor Skip. Weer glijdt het rvs karretje met Skip onder een beige dekentje door de hal richting een andere kamer. We zien zijn kop en uitgerolde krulstaart. 10.45 uur Sylvia praat met ons en loopt met drie buisjes naar het lab. 11.00 uur Sylvia vertelt dat de uitslag helaas op zich laat wachten, maar dat Skip op de recovery ligt. 11.30 uur Met een groggy en gedesoriënteerde Skip die naar 4711 eau de cologne ruikt, verlaten we Utrecht. De betrokken arts vergezelt ons naar de auto en zwaait ons uit. 13.15 uur Aankomst Venlo. Gedrieën zoeken we ons mandje op: de ingreep en voor ons de emotie en een tekort aan slaap eisen hun tol. 13.30 uur schrikken we wakker. Sylvia heeft het toch voor elkaar gekregen om een laborante bereid te vinden de biopten te analyseren. Na een zenuwslopend half jaar dokteren is eindelijk de diagnose gesteld. Een chronische ontsteking van maar liefst 6 cm doorsnede die ingekapseld zit in Skips linkerspeekselklier veroorzaakt de oogklachten. Lees morgen hoe het nu verder gaat.
Met dank aan iedereen die Skips en ons verblijf tot een vip arrangement maakte. Wat een verademing is een dierenhospitaal in tegenstelling tot een ziekenhuis voor humane geneeskunde: perfecte tijdsplanning, een luisterend oor, maatwerk, constante stroom van informatie, gratis koffie, thee en een krantje, betrokken personeel en alles kan achter elkaar geregeld worden. Speciale dank gaat uit naar Sylvia Djajadiningrat voor haar empathie, vriendelijkheid, duidelijke uitleg, overleggen en adequaat handelen.