zaterdag 28 februari 2015

STADSE FRATSEN XI


Eindelijk weekend VK magazine tekst Eva Hoek
Eddy Terstall:’Mensen die niets  met dieren hebben, wantrouw ik, die zijn meestal ook niet goed met mensen.’ Franciscus van Assisi had het niet beter kunnen verwoorden.

Mijn Amsterdam Roeland Hazendonk P@ 25 oktober 2014
Roeland Hazendonk Wil altijd nog
‘Heel even - al is het één minuut - mijn eigen hond (Foef) zijn. We hebben leuk contact, maar je weet niet wat hij denkt. Net als bij de meeste mensen.’

Buitenspelen Puur Natuur 2 2014
Broer “Ik heb geen zus en ook geen broer, maar wel een hond die Broer heet. Honden zijn mijn lievelingsdieren. Tiko Mooij 7 jaar.

Fressnapf Journal - Amor auf vier Pfoten. 
Honden brengen schwung in het liefdesleven van hun eigenaar. Dat is de uitkomst van een enquête onder 500 Duitse hondeneigenaars. 90% bevestigt de flirtfactor. 88% komt door de hond makkelijker in contact met andere mensen. 2% daarvan leidt tot een vaste relatie. 11% laat weten dat de hond door zijn mensenkennis hen behoed heeft voor teleurstellingen.

vrijdag 27 februari 2015

WAAROM SPEELT MIJN HOND NIET?

Spelboog: zullen we spelen?

Spelende honden en contact hebben met soortgenoten houden de sociale vaardigheid in stand. Toch hoor je weleens tijdens een wandeling: ‘Mijn hond speelt niet’. Oorzaken kunnen zijn:

· Honden spelen alleen met aardige soortgenoten: vriendjes waarbij zij zich op hun gemak voelen.

· Bij de doorsneehond ligt het vaak aan het ‘opgedrongen’ speelkameraadje of hij wel of niet speelt. Het is niet vanzelfsprekend leuk met de hond van een goedbevriende eigenaar.

· De hond is gefocust op zijn eigenaar of op zijn balletje waardoor hij totaal geen aandacht heeft voor soortgenoten.

· De hond heeft nooit geleerd om te spelen. Hij herkent de uitnodiging tot niet.

·  De hond heeft slechte ervaringen in het verleden opgedaan.

· De hond stoot andere honden af vanwege een gebrek aan sociale vaardigheden: hij kan bijvoorbeeld zijn opwinding nog niet regelen.

· Oudere honden kunnen minder speels zijn dan voorheen. Redenen kunnen zijn de gezapigheid die bij de ouderdom hoort, verminderde mobiliteit of pijn. Met een passende spelmodus kan zelfs een oudje tot leven komen!

· De omgeving leent zich niet voor ongedwongen spel. Er is geen schuil- of verstopmogelijkheid waardoor de hond zich onveilig voelt.

· De hond haakt voortijdig af omdat de spelpartner ongewenste manieren heeft of zijn comfortzone niet respecteert.

• Er bestaat ongelijkheid: de ene hond zit vastgeketend, de ander heeft volledige vrijheid.

· Honden spelen het fijnst met een speelkameraadje met dezelfde speltechniek. Het eigen ras of type geniet daarbij de voorkeur: soort zoekt soort. Vermoedelijk begrijpen ze elkaars intenties en mimiek optimaal.
Elke individuele hond heeft een speciale manier van spelletjes spelen: de mate van lichamelijk contact, het soort spel, de duur en het tempo ervan, een ruwe of voorzichtige trant. Zo houden Labradors, Boxers, Doggen en aanverwanten vaak van onbehouwen contactsporten. Jachthonden hebben individuele interesses zoals speuren en snuffelen. Herderachtigen integreren hoeden en drijven in hun spel. Poolhonden zien weer graag de eigen comfortzone gerespecteerd en windhonden trekken het liefst sprintjes.



donderdag 26 februari 2015

PILLENDOOS


Morrie krijgt sinds kort een dagelijkse dosis Rimadyl. Het verschil met wel of geen pijnstilling/ontstekingsremmers is evident. Het waren tropenjaren met twee jongere vriendinnen en te veel konijnen om in je eentje aan te kunnen. Dat heeft aan zijn lijf gevijld. Tel daarbij de ouderdomsklachten op die je pro deo bij de ouwe-knarren-leeftijd cadeau krijgt en voor je het weet zit je aan de pillen en moet je een stapje terug doen. Om Morrie geen overdosis te bezorgen (ik ben soms wat vergeetachtig), heeft deze senior net als menige oude van dagen een handig pillendoosje. Het ligt op mijn bureau. Dat weet de hond. ’s Morgens komt hij, zich verheugend op de pillen, het kantoor binnen walsen. Ze zijn zo lekker (de pot vermeldt ‘smakelijke tablet’) dat Morrie ze geheid verslijt voor snoepjes. Vandaar dat hij het onbegrijpelijk vindt dat ik het overige etmaal zo gierig ben met uitdelen.

woensdag 25 februari 2015

PELS

Zoogdieren bereiden zich aan het einde van de zomer voor op de winter. De zomervacht wordt verruild voor een dubbeldikke winterjas. Soms blijkt dat achter vergeefse moeite en was de zomervacht warm genoeg geweest. Bij natte en milde winters zou een dunnere waterdichte pels meer welkom zijn.

Het klimaat is van invloed op de structuur van de vacht. De rui en de aanleg van een zomer- en wintervacht worden gereguleerd door temperatuur, of de hond binnen of buiten gehouden wordt, én licht. Het aantal borstelbeurten heeft ook invloed; te vaak kammen en borsten veroorzaakt een kunstmatige rui. Verharen wordt dus gestuurd door een interne biologische jaarklok. Die klok loopt mee met de lengte van de dagen. Ik neem gemakshalve aan dat daarmee de tijd tussen zonsopgang en zonsondergang wordt bedoeld.

Het is nog frips, terwijl de dagen al lengen. Er tippelen meer dan 2 miljoen honden rond in Nederland. Het wollen onderhemd van veel van die honden is in de war. Ik hoor hondenbaasjes klagen dat dotten haar als steppenrollers over het parket rollebollen. Skips broek vertoont witte flosjes. Dat betekent plukken, stofzuigen en swifferen.

dinsdag 24 februari 2015

DE GROTE OVERSTEEK


Uit de ouwe doos: Noorse Buhund prequel dogtales 20. Geïnspireerd door de avonturen van Asterix.

Elke dåg zijn we benieuwd in welk åvøntuur Skippix nu weer belåndt. In het bijzijn van åndere hønden hångt hij grååg de ønøverwinnelijke døgsen uit. Våndååg begeven we øns in dit ingewikkelde døch øngecømpliceerde verhåål nåår een zønøvergøten waterbuffer die dapper weerstånd probeert te bieden aan de Måås. Vanwege de heftige regenval treedt de rivier regelmatig buiten haar oevers. Staan de uiterwaarden droog dan kun je er fijn wandelen. Nu zijn ze tijdelijk veranderd in één grote modderige waterplas. Skippix is in een dolle bui. Ik besluit eerst achterlangs te lopen waar het slijkerige pad een pier is. Dat is minder riskant omdat hij nergens heen kan.


Aan gene zijde van het ondergelopen gebied hoort hij onverwacht het geblaf van zijn allerbeste vriend Fiksen. Wråf! Wårf! Voor ik er erg in heb, ploegt hij door het drassige gebied. Zijn poten zakken diep in de bagger. Zonder aarzelen ploetert hij verder. Op mijn geroep om terug te keren krijg ik geen respons. Langzaam verdwijnen zelfs zijn schouders in het ontstane natuurbad. Je ziet nog net zijn dappere kop vastberaden boven het water uitsteken. Lånd in zicht! Hij klautert aan wal en schudt de modder slechts gedeeltelijk van zich af. In hoog tempo snelt hij naar de Sjef van Fiksen. Die heeft de lekkerste en de meeste kjeks bij zich en daar is het Skippix uiteindelijk om te doen.


Vanaf de overkant roep ik hem terug. Pas als alle kjeks zijn verorberd reageert hij en kijkt onbewogen mijn richting uit. Hij lijkt niet van plan om nog een keer de grote oversteek te maken. Ik roep in de verte naar de Sjef en vraag om Skippix dan maar af te leiden, zodat ik hem kan ophalen. Net als ik de bocht genomen heb, hoor ik geroep. Skippix komt me toch achterna. Hij is terug het water ingedoken. Alle goden nog aan toe! Door het slijk heb ik intussen een modderbruine in plaats van een blonde døgsen. Ik had gewoon geduld en vertrouwen moeten hebben en wachten. Ik heb al eerder gemerkt dat ik op de plaats moet blijven staan waar hij verdwijnt, omdat hij daar altijd weer terugkeert - hoewel dit soms wel even kan duren. GRRRØØÅÅRRR!


Skippix steekt voor de zoveelste keer over. Onder een intussen toegestroomde scanderende menigte betreedt hij de oever. Zo werkt dat dus: niet goed luisteren en toch ingehaald worden als een held.
De ønverschrøkken Skippix lååt zich niet åfleiden døør dit soort zåken. Hij denkt niet nå øver zijn gøede en minder gøede gewoontes. Weldra rent hij te midden vån zijn åndere høndenvriendjes een ererøndje. EINDE

In dierbare herinnering aan Max van Jacques en Henny.

maandag 23 februari 2015

MEMORIES


Bij opa kasten uitmesten en opruimen. De memory card van mijn ouweheer laat het geregeld afweten. Als zijn werkgeheugen volloopt, is hij van alles kwijt. Hoe minder ballast in huis, des te simpeler zijn levensavond is. Technische apparaten bedienen gaat nog slechts als er bij voorkeur één - of maximaal twee - handelingen te verrichten is. De audioset aanzetten, radio omwisselen naar cd, lade openen en sluiten, cd plaatsen en het start knopje indrukken om de cd af te spelen lukt niet meer. Opdat hij niet steeds met zijn beperking wordt geconfronteerd wordt, neem ik de cd’s mee naar huis.

Zondagmiddag plaatjes draaien. Skip schuift gezellig naast me. Een trip to memory lane met Frank Sinatra, Engelbert Humperdinck en Jim Reeves. Andre Rieu, James (over)Last en Jürgen Marcus skip ik. Als Tom Jones’ What’s new pussy cat door de speaker schalt, krijg ik een verachtelijke blik van Skip: zo kan die wel weer. Ik switch naar de in 1997 verongelukte countryzanger John Denver met Take me home, country roads. Skip houdt het niet meer. Gelijk heb je jongen. Gedateerd, maar in de seventies werden zijn platen grijsgedraaid. Skip wil naar buiten. Op de veranda zoekt hijdemonstratief een plekje dat het verst van de muziek verwijderd is. Tussen opa’s schijfjes vind ik tot mijn verrassing een cd met loungemuziek om om te chillen. Die draagt Skips goedkeuring. We ontspannen samen tijdens een sessie bankhangen. 

zondag 22 februari 2015

ZOEK DE ZON OP


Zoek de zon op, dat is zo fijn. Lou Bandy zong het in 1936 al. Ik ben het geheel met hem eens. Niets fijner dan de eerste voorzichtige zonnestralen toezingen. Onontgonnen gebied tussen Beesel en Reuver.

De paden op, de lanen in, vooruit met flinke pas ... 
(marsliedje geschreven door Antoon Leonard de Rop/Richard Hol)

De zwanenkolonie van het kasteel. 
Daar mag je alleen maar naar kijken, maar aankomen niet,
door smartlappenkoning Johnny Hoes

Het aroma komt je tegemoet (zodra je Supra open doet. Dat is van Nelle). 
Over het glooiende landschap wordt door de tractor op de achtergrond gier gespoten.

In de auto horen we op de Limburgse zender 'Es ist noch Suppe da' van  Jupp Schmitz uit 1969. Heel toepasselijk. Goed plan. Een dampende kop warme soep als smakelijke afsluiting van een zonnige winterwandeling.


zaterdag 21 februari 2015

HONDENBOT


Voor de allerliefste hond van de hele wereld én de Melkweg een reuzenbot. Helaas mocht Skip er niet zijn tanden inzetten. Dit mega grote bot (buitenbank 'OS HEN' van designer Sai Sugasawa voor  het spiksplinternieuwe label TOG) was slechts op doorreis. AID Interieur leverde de bank af bij Cana hondensport. Zij hebben de Nederlandse primeur. Bij Cana hondensport zit je (voortaan) goed.

vrijdag 20 februari 2015

HOND LATEN STOPPEN MET BLAFFEN


In de blog van 7 februari - waarom blaffen honden heb je kunnen lezen dat vooral de reden waarom een hond blaft belangrijk is. Voorkom dat je hond excessief gaat blaffen. Blafgedrag is een zeer complexe materie die, eenmaal aangeleerd, moeilijk in toom te houden is. Er zijn veel manieren en veel verschillende situaties. Enkele ideetjes om de hond te laten stoppen met blaffen:

- Blaft je hond uit verveling? Naast voldoende (vrije) uitloop en aandacht heeft je hond tijdverdrijf nodig. Geef hem iets te doen wat hij leuk vindt en waar hij zich een tijdje mee zoet kan houden. Je hond zal boe noch bah zeggen.

- Je hond wil je iets duidelijk maken. Reageer hierop. Bevestig dat je hem gehoord hebt en begrijpt waarom hij blaft. Zodra je de oorzaak hebt aangepakt/gecheckt, zul je zien dat het blaffen verminderd of ophoudt. Voorbeeld. Zijn speeltje ligt onder de bank. Jij haalt het speeltje waar de hond onmogelijk bij kan onder de bank vandaan. Of een denderende vrachtauto rijdt langs. Je antwoordt: ‘Wat een herrie, hè?’.

- Onderweg tref je een kennis (met hond). Jullie proberen een praatje te maken, maar dat wordt overstemd door geblaf. Elke hond kent zijn eigen comfortzone (vanaf twee tot verder). Doe een stapje terug tot het blaffen stopt. Door afstand te nemen, geef je de hond letterlijk de ruimte.

- Je hond blaft om iets af te dwingen. Voorbeeld: hij wil iets van jou hebben (denk: koekje of bal). Negeren werkt niet. De oorzaak wegnemen wel. Stop met de actie die je wilde gaan doen. Voorbeeld: leg de bal weg en geef hem geen koekje. In de ogen van de hond zou dat een beloning zijn voor het blaffen. Is de hond weer stil en braaf dan kun je een nieuwe poging wagen.

- Hoe leg je een hond die onnodig blaft het zwijgen op? Toegeven en negeren verhevigen toekomstige blafconcerten. Je stem verheffen is nergens voor nodig. Je hond is immers niet doof. Verre van dat zelfs: honden horen vele malen beter dan de mens. Negeert hij een zwijgverzoek dan neemt de hond jou op dat moment echt niet serieus. Overrompel je hond met een alternatief: (samenzweerderig) fluisteren. Dat is om twee redenen effectiever. De hond moet zich beter concentreren om je te verstaan. Plus als jij wilt dat hij ophoudt met lawaai maken (blaffen) moet jezelf geen overdonderend geluid produceren. Additionele handgebaren kunnen wezenlijk bijdragen aan een verbaal verzoek. Bijvoorbeeld: jij telefoneert en de hond blaft achter het venster naar een passant. Je kunt de beller niet verstaan en wilt dat het hinderlijk geblaf verstomd. Door ‘stil’ te fluisteren of ‘sst’ met je vinger voor je mond het zwijgsignaal te geven (je wenkbrauwen trek je vragend op), snapt de hond dat hij stil moet zijn.

- Blafgedrag kan ontstaan als een hond zich thuis voelt. Voor hem is dit het moment om zijn territorium te verdedigen. Wees hier als baas op voorbereid. Denk nooit: een beetje blaffen, kan geen kwaad. Hij ziet voorbijgangers als succesvol verjagen; bombardeer je hond tot interne postbezorger. De hond zal zijn waaktaak steeds serieuzer nemen. Folie op de ruiten plakken of de bank verplaatsen, zijn weinig zinvol. Honden horen en ruiken personen, en andere honden en katten die zich rondom jullie huis bevinden - ook met gesloten ramen en deuren! Onbewust kun je door je eigen geagiteerde gedragingen je hond tot hoofd security bevorderen. Door bij het minste of geringste op te veren, maak je jouw hond onrustig.

- Blaffen als de deurbel gaat, is te voorkomen door de hond te leren naar zijn plaats te gaan in plaats van te blaffen. Begin hier zo vroeg mogelijk mee. Spring niet op als de bel gaat, maar reageer rustig. Breng de hond naar zijn plaats, geef hem wat lekkers en laat hem daar blijven. Je leert hem de deurbel associëren met zijn plaats en het krijgen van iets lekkers in plaats van met te gaan blaffen.

- Je hond telkens (harder) tot de orde roepen of onomatopeeën (klanknabootsende woorden zoals ksst) maken, ziet de hond vaak als gezellig meeblaffen. Is de hond na een of maximaal twee keer waarschuwen niet stil, dan kun je deze manier beter door een effectievere vervangen. Denk hierbij aan het voortdurend jengelende kind in de supermarkt waar de moeder honderdduizend keer nee verkoopt.

-  Stoppen met blaffen kun je afleren met het aanleren van blaffen. Eerst leer je hem blaffen op een zelfgekozen uiting (‘luid’ of ‘hoe spreekt-ie?’). Op het moment dat de hond zwijgt, verbind je daar ook een uitdrukking aan (‘klaar’ of ‘stil’). Op de juiste momenten de hond belonen maakt het verband tussen stilte en herrie duidelijk.

- Honden die willen uitvallen naar gemotoriseerd verkeer of een hondse opponent, doe je tijdens het wandelen bij voorkeur een tuig aan met handvat. Hiermee houd je de hond met vier voeten op de grond wanneer hij aanstalten maakt om uit te vallen. Hondentrainer Maike Maja Nowak gaat dan nog een stapje verder. Een van haar beproefde tactieken is net voor het moment dat je hond wil uitvallen naar iets of iemand, je been laten functioneren als slagboom. Voordat de hond gaat schelden, zwaai je jouw rechterbeen met een zweefbeweging richting de hond die links van je loopt; daarbij houd je het been opgeheven voor zijn borst. NB Je zet het been pas neer als de hond stilstaat, anders trap je hem op zijn tenen. Een volmaakt uitgevoerde manoeuvre werkt verbluffend goed. Doordat je de hond klem zet, kan de hond geen kant op en zal hij het na verloop van tijd uit zijn hoofd laten om te gaan blaffen.

- Volgens Suzanne Clothier is de waaromvraag ondergeschikt. Zij zoekt het vooral in de hond afleiden. Dat doe je met het spelletje: go hunt. Voordat je het in de praktijk gaat inzetten, oefen je dit terugkerend interactief lokmiddel tijdens ontspanning. Kegel een voertje voor de hond op een meter of twee, drie bij je vandaan. Natuurlijk gaat de hond op de uitnodiging in. Herhaal het gooien van een voertje. Verbind er een verzoekwoord aan. Bijvoorbeeld: gooien? Zodra het enthousiasme en de routine erin zitten, kun je ‘go hunt’ bij calamiteiten inzetten. Je hoeft slechts de term te gebruiken en jouw hond heeft geen oren meer naar andere ongewenste zaken: enthousiast zal hij het lekkere spelletje mee spelen. In een situatie waarin je de hond wilt afleiden, blijf je net zo lang gooien totdat de hond zijn zinnen verzet heeft - gebruik dan kleine brokjes en/of gooi ze op lijnlengte, of verder van hem vandaan.

donderdag 19 februari 2015

JACHTSCHOTEL


Uit de ouwe doos: Noorse Buhund prequel dogtales 19
Rond uitlaattijd maken we een wandeling met Skip en Skolli in een afgelegen bos. Beide honden blijven aangelijnd. Dat is wel zo fair. Desalniettemin vangt Skip razend snel een overstekend konijntje dat, net voor onze voeten, uit de struiken te voorschijn schiet. Skip is bang dat de logé het konijntje afpakt en blijft er vastberaden mee in zijn bek lopen. Ik lijn hem af, zodat hij zijn prooi ergens kan verstoppen. Maar hij vertrouwt het niet. Argwanend blijft hij cirkelen om een geschikte bergplaats te vinden.

Dan zien we hem, met eigen ogen, het konijn in zijn geheel in één hap doorslikken. Zijn eigen buik fungeert als kluis. Dat is inderdaad de enige plek waar er niemand bij kan. Totaal verbijsterd kijken W. en ik elkaar aan. We verwachten eigenlijk dat Skip elk moment in elkaar zal zakken en stikken. Of het op zijn minst benauwd zal krijgen. Maar niets van dit alles gebeurt. W. komt als eerste weer bij zijn positieven. Hij stamelt iets van ‘gsm bij zich’ en ‘dierenarts bellen’.

De dierenarts kan er wel mee lachen en vraagt: ‘Wat heeft hij nu weer uitgevreten?’ ‘Uitgevreten? Zeg maar opgevreten!’ De dierenarts vertelt dat het geen kwaad kan en dat hij hoogstens een beetje moeizaam op zijn zij zal liggen vannacht. Plantaardig spul zoals een maïskolf schijnt veel gevaarlijker te wezen. Skip blijft er stoïcijns onder en we merken niets vreemds of anders aan hem. Hij wil thuis zelfs gewoon zijn voer.

’s Avonds ligt hij zeer content in de hondenmand en maakt smakkende geluiden in zijn slaap. Zou hij aan het herkauwen zijn? We volgen het advies van de dierenarts op en controleren vijf dagen zijn ontlasting. De tweede dag draait Skip een gigantische bolus. Ik peuter er verwachtingsvol met een stokje in, maar vind zelfs geen tandje of stukje bot terug van het onfortuinlijke konijn. Ongelooflijk, alles verteert.

Enkele maanden later heeft Skip een toevalstreffer. Hij vangt weer een konijn en laat het na een dodelijke beet direct los. W. was nog kort in de veronderstelling dat deze buit nu sociaal met ons gedeeld zou worden en dat er vanavond jachtschotel op het menu zou staan - voor mij als vegetariër geen aanlokkelijk aanbod. Ik ga liever voor het alcoholische drankje dat er bij hoort. Zo’n crime passionnel went voor mij althans nooit. Bij nadere inspectie blijkt het konijn de gevreesde ziekte myxomatose te hebben. Zou Skip daarom het konijn meteen neer hebben gelegd? Deze keer kan ik met een gerust hart toosten met een glas rode wijn. In feite heeft Skip een barmhartige daad verricht.

woensdag 18 februari 2015

ASWOENSDAG


De dolle dagen zijn voorbij. Veel rode duivels, Vikingen, geel geschminkte Hop Sing-Chinezen en top of the bill: een oliesjeik die zijn als knalroze varken verklede vriendin kuste. Limburg slaapt zijn roes uit. Het is zo stil dat we de halve ochtend verslapen.

Van bonte boel naar grijze mist. Skip en ik hebben het rijk alleen. Onder de ontbladerde bomen regent het dikke druppels die van de takken afrollen. Ze petsen in het water van de Maas. Uptempo. In de uiterwaarden maakt Skip muizensprongen. De muizen liggen niet meer in hun nest, net zoals een vos die likkebaardend achter een doorzichtig gordijn van bramenlianen tuurt. Skip is meteen in alle staten. 

Hoesten. Een slingerend fietsende zwarte neger op de dijk trekt Skips aandacht. Mazzel! Skip zet er vraagtekens bij: is het een slijtvast kleurtje of is het nep? Ik vraag me af of hij een late gast is of een vroege vogel op weg naar meneer pastoor voor een askruisje. Hoe dan ook: de vos is vergeten.

zondag 15 februari 2015

NARRENKAP

Vasteloavend same
Allein is det neet te doon!

Gezellige carnaval!

Viermaal 'Zottekop' van Iris Le Rutte

zaterdag 14 februari 2015

VALENTIJNSDAG

Dog Valentine by Mitch Frey

Fijne Valentijnsdag!


donderdag 12 februari 2015

OLIEVLEK


Ik heb het me menigmaal afgevraagd. In de natuurgebieden waar Skip en ik wandelen zien we weleens olie op poelen drijven. Ik hield er Skip altijd ver van. Tot de dag van vandaag gaven wij de boswachter die met zijn pick-uptruck door de bossen scheurt de schuld. De oorzaak ligt iets genuanceerder.
Olievervuiling middenin de natuur is meestal loos alarm. Het vliesje op het water is geen olie, maar afkomstig van bacteriën die ijzer afbreken. Je ziet het vaak in gebieden met kwelwater. Kwelwater is water dat uit de bodem opborrelt. Het  bevat veel ijzer.
Oplossing: doe de test. Steek een stokje of een vinger in het water. Bij olievervuiling vloeit het vlies snel dicht, bij ijzerbrekende bacteriën blijft het open staan. Bron: Natuurmonumenten.

woensdag 11 februari 2015

THUISKOMERTJE


Maandagochtend, de stad ontwaakt geleidelijk. Skip en ik lopen tussen steen richting de haven. Omdat Skip wat aan zijn oog mankeert, even geen gegraaf of in de struiken duiken. Voorgeschreven door de oogspecialist. De gekozen route is een compromis tussen gras en asfalt. Bij de aanlegplaatsen waar de jeugd samenklont, heeft een veldslag gewoed: een myriade blikjes, waterflesjes, juspakken en wietzakjes. Tegen de steigers drijft een waterige soep. Drie afvalbakken staan er onbenut.

Skip is geen stadse hond. In het centrum loopt hij op brokjes die ik hem geef om vooruit te komen. Net een koppige ezel die een wortel voorgehouden krijgt. We bestuderen etalages en ik causeer kort met kennissen - Skip wordt geknuffeld - en zwaai naar doortrappers die ik ken. Skip houdt zich kranig tot de tweede scooter, die de volle (blaf)laag krijgt. Ik geef Skip gelijk. Brommen over de promenade is verboden.

In een reflex muizenspringt Skip op de grasstrook omhoog. Een konijn rent richting de kade. Ik leid Skip af met een Kaninchen Leckerli, wat werkt. We ontmoeten een hondenvriendin die grif mooi voor me gaat zitten. Ik laat mijn handpalmen zien: ‘Alles op.’ Grif duwt ze haar neus tegen mijn jaszak waar twee reservekoekjes inzitten: liegebeest. ‘Jou maak ik niks wijs! Maar dat zijn thuiskomertjes. Zonder die twee geraken we nooit bij onze eigen voordeur.’

dinsdag 10 februari 2015

STROOMVERSNELLING


Noorse Buhund prequel dogtales 18
In onze gemeente worden hoofdzakelijk schapen ingezet om het openbaar groen natuurvriendelijk te onderhouden. Langs paden en wegen worden mobiele omheiningen van gevlochten (stroom)draad geplaatst. Binnen deze netten kunnen de schapen veilig grazen. Op een broeierige middag staan de ooien in de berm langs het pad waar we altijd lopen. De herder bleek met zijn kudde aan de wandel. Aangezien Skip schapen compleet negeert, verwachtte ik geen problemen. Toen we aan de omvangrijke kudde voorbij moesten, snelde Skip er schichtig en met een grote boog om heen. Het waren toch wel héél veel wollige dames!

Ik stuurde hem, al roepende, richting de ingang van een nabij gelegen wei. Hier was een waadplaats ontstaan door de overvloedige regen van de afgelopen tijd. Daar zou hij zijn dorst kunnen lessen. Naast de toegangspoort stonden nu echter zwarte kunststoffen cementkuipen die dienst deden als drinkwatervoorziening voor de schapen. Helaas zag Skip de verplaatsbare afrastering niet. Terwijl hij vooroverboog om te drinken bleef zijn kop in het net waar stroom op stond, steken. Hij gaf een enorme hoge gil, raakte in een stroomversnelling en hinkte met verkrampte poten in blinde paniek naar een flink eind verderop waar hij kermend tegen een muur bleef liggen. Het leek wel of er in plaats van zwakstroom, 220V op stond. Ik ben later teruggegaan en heb de herder erover aangesproken en heb tevens zelf aan de draad gevoeld; meer dan een onaangename schok kreeg ik niet. Een hond moet dit anders en als zeer pijnlijk ervaren want Skip is niet gauw uit het veld geslagen.

Enfin, zolang de dekbedjes er nog graasden wilde Skip absoluut niet meer die kant uit. Zodra hij ze maar rook zette hij de handrem erop. Dit werkte zo niet. Ik heb eerst afgewacht tot zij ergens anders gestald werden. Daarna met een heftig tegenstribbelende hond aan de lijn, geprobeerd langs de achtergebleven stroomloze draad te lopen. Geen gezeur en niets aan de hand: je bent toch een flinke Vikinghond! Ik pakte de draad steeds vast om te laten zien dat het veilig is. Het heeft zeker anderhalve maand geduurd voordat het voorval compleet uit zijn systeem verdween en hij er weer op zijn gemak liep.

Onverwacht bleek de schokkende ervaring van Skip een pluspunt. Toen hij onlangs blindelings achter een haas aan schoot - die uit angst de weg overstak - heb ik zijn gil ‘AUWWAUWWAUW’ nagebootst en als noodkreet geschreeuwd. Het werkte! Hij kwam abrupt tot stilstand en draaide zich direct om en rende met haastige spoed naar me toe. Ik had mezelf intussen met een van schijnpijn vertrokken gezicht en quasi kreunend, theatraal op de grond geworpen. Skip ging naast me zitten en likte toegewijd mijn gezicht. Ik stamelde brav hund en krabbelde, zogenaamd dankzij zijn reddingsactie, weer overeind. Ook de angsthaas ontsnapte die dag ternauwernood al zigzaggend tussen het rijdende verkeer door. Ik besef terdege dat we die dag allemaal het haasje hadden kunnen zijn.



maandag 9 februari 2015

STADSE FRATSEN X

Foto: Isabella Rozendaal

Verzamelde stukjes tekst en plaatjes om te laten zien dat honden er in onze samenleving onvoorwaardelijk bij horen.

Henk lift mee met hondenhater Midas Dekkers VM 15-11-2014
… ‘Het gevoel wanneer je een dier of mens verliest, is hetzelfde’, zegt hij. ‘Je hebt geen aparte genen voor mensenverdriet of dierenverdriet. Ik denk aan mijn hond en aan mijn zoons. Midas en ik zullen het hierover niet snel eens worden.
… Het heeft iets aandoenlijks, dat vermoeide gezicht met dat licht-cynische plezier in zijn ogen, die snor en borstelige wenkbrauwen. Alsof hij je aankijkt vanaf een mat. Alsof je tegen hem kunt zeggen; ‘ Kom, we gaan wandelen, en dat hij dan achter je aansjokt.

Eindelijk weekend VM tekst: Carolien Spaans
Actrice Susan Visser (49) rent op zaterdag met Katie (9 of 10) een rondje bos. Nou ja, rennen. … met hangende poten melden we ons in het Amsterdamse Bos, waar Susan op zaterdag hardloopt. … ‘Dat hele joggen van mij stelt niks voor. Ik ren wat ik wandel wat en soms wil ik ook nog wel een stuk huppelen. Word ik vrolijk van.’ … Trainingsmaat Katie, een Parson Russell Terrier die wel fanatiek is (‘Zij legt mijn afstand twee keer af’) is ondertussen ook al zo vrolijk. Misschien toch eens die gympen afstoffen.

Eindelijk weekend VM Wat ligt het tempo hoog! Tekst: Eva Hoeke
Kent U dat, dat lamlendige gevoel op de zondagmiddag? Die inertie waardoor alles even suf en saai lijkt, een bewegingloosheid waar je bijna niet meer uitkomt? Ja, hè? De remedie is simpel: ga naar buiten. Weer of wind, maakt niet uit, jas aan en lopen maar, de hoek om, de straat uit, rechtdoor en nog veel verder, net zolang tot het getob is verstomd, je perspectief gekanteld en de zin is weergekeerd. Werkt altijd, in ieder geval voor Tessa de Loo (schrijfster en hondenbazin), die lopen noodzaakt noemt. ‘Hoe afschrikwekkend het ook lijkt, ik spreek mezelf ernstig toe en ga. Want ik weet: binnen tien minuten gebeuren er wonderen in je lichaam.

zondag 8 februari 2015

OP EIGEN POTEN LEREN STAAN


Foto: Emma Napper

Naar natuurdocumentaires kijk ik zelden (of ik zet ze halverwege af als iedereen nog gelukkig is). Het begint altijd zo schattig met een setje in love dat nakomelingen krijgt. Je volgt de jongen bij hun eerste stapjes, het opgroeien, hun verzelfstandiging, het uitvliegen, de verwerving van een eigen stek, hun strijd om een partner en tot slot is de cirkel weer rond met het ouderschap. Het loopt nooit goed af. Want zo is de natuur.

Bovenstaand beeld van een kangoeroemoeder met kind komt uit de David Attenborough serie 'The making of Life Story'. Een sprekende illustratie van hoe de meeste hondeneigenaars over hun viervoeter denken. Antropomorfisme (het toekennen van menselijke eigenschappen aan dieren) is ons niet vreemd. Op de ongemanipuleerde foto zie je een moeder die haar stouterd bij de arm pakt en terechtwijst. In gedachten hoor je de kleine Skippy beloven: ‘Ik zal het nooit meer doen, mamma!’

zaterdag 7 februari 2015

WAAROM BLAFFEN HONDEN?



Blaffen is een hondse expressie vergelijkbaar met praten voor mensen. Honden proberen met hun geblaf iets duidelijk maken. Ze kunnen om uiteenlopende redenen blaffen:

     -    voor de lol: blaffen is een leuke hondse bezigheid.

-     uit frustratie: de hond zit of wordt in een situatie gedwongen die hij als onprettig ervaart.

-  uit aandacht: hij wil (jouw) opmerkzaamheid en krijgt die niet of onvoldoende

-  uit enthousiasme: als een uiting van opwinding. Bijvoorbeeld tijdens ontmoetingen of tijdens spel.

-      om te waken: hij hoort of ziet iets wat niet bij jullie thuis hoort.

-      ter verdediging: ter verdediging van zijn domicilie.

-    uit verveling: blaffen ontspant.

-     als dreiging: om een indringer/insluiper te verjagen.  

-      om te waarschuwen: om jou iets duidelijk te maken bij onraad.

-      uit angst: hij vindt iets of iemand eng.

-   als aankondiging: indruk te maken op een hondse opponent: 'ik laat niet met me sollen. Blijf bij me uit de buurt.' 

-    omdat het in de genen zit: bepaalde rassen worden gefokt om aan te slaan.

Neem het geblaf van je hond altijd serieus! Hoe je voorkomt dat een hond overmatig blaft, lees je in een volgende blog.

vrijdag 6 februari 2015

AHA-ERLEBNIS

Damb: Dierenartsen Midden-Brabant in Diessen

Skip loopt al twee maanden met een tranend linkeroog. Deppen, zalven en druppelen baatten niet. Net zomin als some tlc (tender loving care). En dat iedereen die de aflopende bruinrode traanboog ziet, zegt: 'Och wat een aandoenlijk ouwetje', helpt ook al niet mee. 

We zoeken het hogerop. Skips dierenarts Irene Moors beveelt dezelfde ogendokter aan die wij al op het oog hadden. Zo kwam het dat we tijdens hagelwitte buien naar AH in Diessen reden. Pigcountry. Volgepropte vrachtwagens met varkens (slik) onderweg naar de slachtbank. Ondanks de kou riekt het overal naar mest. AH heeft ook een filiaal in Someren, maar daar konden we pas volgende week terecht. AH beter bekend als Drs. Ab Heijn mag zich dé oogspecialist noemen. Een uiterst aimabele en bevlogen dierenvriend die Skip vanwege PNC al eerder bezocht.

Wat is Skip een bikkel; hij zal intussen wel tabak hebben van dat lekkend oog. Kwispelend op de verstelbare tafel onderging hij zonder morren en verdoving Allerhande behandelingen. Ik vond de spuit die de traanbuis schoon moest spoelen al eng om te zien, laat staan dat iemand ‘m daadwerkelijk in je oog prikt. 

Geen aha-ervaring wat betreft diagnose. De boosdoener wordt gezocht in de hoek van het derde ooglid waar een zwellinkje zit dat de traanbuis dichtdrukt. Assistente Lotte zoefde de schuifdeurtjes van de hangkast open. Ze heeft vast in haar studententijd in een café gewerkt; in gedachten zie je zo de bierpullen over de bar glijden. Weer kregen we een zalfje in de handen gedrukt, ditmaal om de zwelling te laten slinken. Over maximaal twee weken moet het over zijn. Duimen jullie voor die lieve Skip?

PS Skip kreeg thuis een biologisch en ecologisch verantwoord scharrelkipfiletje. Dat had hij wel verdiend, vonden we.


donderdag 5 februari 2015

NAPOLEON


Noorse Buhund prequel dogtales 17
In een vorig leven nam Skip vaker de benen. Stond bij gelegenheid het tuinpoortje bij zijn vorig adres op een kier, dan kon hij zichzelf niet bedwingen om op eigen houtje op onderzoek uit te gaan. Ter afsluiting bleef hij dagen weg [hierna werd hij door ons geadopteerd]. Skip is heel zelfstandig en loopt niet in zeven sloten tegelijk. Dat blijkt wel uit het feit dat, toen hij vond dat hij zijn ongeoorloofde expeditie had afgerond, hij aanklopte bij een huskyfarm vele kilometers van zijn woonplaats verwijderd.

Hij woont nu al weer enkele jaren tot groot plezier bij ons. Tegenwoordig kan ik aan de stand van zijn oren en schouders aflezen of Skip zin heeft in een veldtocht. Eén luttele seconde vóór dit specifieke moment krijg ik nog de kans om hem te strikken door spannender te zijn dan datgene waar onze fanatieke jager naar toe wil.

Marith, het dochtertje van Skips vorige eigenaren vertelde ons, dat hij gedurende de kraamtijd Napoleon genoemd werd, omdat hij de baas speelde, als eerste op ontdekkingstocht ging, nergens bang voor leek en altijd haantje-de-voorste was. Napoleon Bonaparte is vooral befaamd en berucht om zijn strategische veldtochten. Dat hierin een parallel zou kunnen worden gezien, begrijp ik, maar Skip was toen nog een schattige pup die braaf bij zijn moeder en nestgenootjes verbleef. Hoe hadden zij kunnen voorspellen dat Skip een aparte was en heel bon in avontuurlijke escapades?

Skip is een zachtaardige loyalist en een gewillige knecht die zich binnen een team eenvoudig voor het karretje van andere honden laat spannen. Juist het tegenovergestelde van een grotesk leider. Frappant, want over Napoleon heerst ook gerede twijfel. Was hij een goedhartige kleine korporaal die populair was bij zijn onderdanen vanwege zijn doorzettingsvermogen of een nietsontziende hebzuchtige tiran met een onmetelijke expansiedrift? Enkele capaciteiten zouden op Skip van toepassing kunnen zijn: hij is een conflictvermijdende allemansvriend en geliefd bij iedereen om zijn bescheidenheid. Vervelende trekjes van een dwingeland figuur bezit hij absoluut niet.

Het blijft me toch bezig houden of Skip in eerste instantie die naam kreeg en waarom. De fokster beweert dat Skip, altijd Skip heeft geheten. Ze vermoedt dat de kinderen van beide families destijds de naam, samen, tijdens een of ander spel hebben verzonnen. Een andere verklaring heeft zij er niet voor. Toch vindt Annelita (eigenaresse van broer Kiran) onlangs een gedateerde mail met als afzender de tijdelijke namen van de toenmalige pups: Buba, Kiara, Kuif (nu Kiran) Panda en Napoleon (nu Skip)! Hoe het ook zij, als ik Skip later die dag weer eens dartel als een kangoeroe door het veld zie hopsen, weet ik zeker dat er geen treffendere naam gekozen kon zijn dan de naam die hij sindsdien draagt: Skip(py). Napoleon en Skip, hun beider geschiedenis zal altijd een mysterie blijven.

Intrigerend detail blijft dat, tijdens ons eerste bezoekje met Skip en Marith aan een McDonald’s, bleek dat het restaurant compleet ingericht was met als thema ‘Napoleon’. Toeval?





woensdag 4 februari 2015

MAFFIAPRAKTIJKEN



Diep in het woud waar de vos woont, wordt Skip besprongen door de eerste actieve teek van 2015. Het is potdomme pas 1 februari! De sluipschutter die er overwinterde, zag zijn kans schoon en pakte die. Thuis krabde Skip zich veelbetekenend op de borst. Ajuto! In het schijnsel van de heldere volle maan is er met de teek afgerekend. Er kleeft bloed aan mijn handen als de teek, geplet en verpakt in een vloeitje, terug wordt gebracht naar zijn famiglia. Als waarschuwing dat ieder ander het zal bezuren als-ie het durft te wagen mijn hond te irriteren. Cosa Nostra: wie aan mijn hond komt, komt aan mij. Eh, ik ga ervan uit dat dit onder ons blijft. Want: wie de omerta overtreedt, kan de doodstraf krijgen. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

dinsdag 3 februari 2015

BULLENPEES


Ik moet naar de DA. Skip, onze dorpse fiks gaat bij hoge uitzondering mee naar de stad. Om de gang naar de drogist aantrekkelijk te maken, wippen we bij de buren binnen: de dierenspeciaalzaak. Discus heeft heel verleidelijk open dozen met los lekkers op het onderste schap. Dat is aansporen tot proletarisch winkelen. Skip propt drie kauwlapjes in de bek en neemt de tijd om langgerekt voor de kassa te gaan liggen kluiven. Voordat ik voor schut ga, reken ik de door Skip gepikte lapjes plus twee en een bullenpees af.

De lapjes stop ik in de jaszak, de bullenpees draag ik als een vers stokbrood onder de arm. Of ik zo uit een boulangerie kom. Ik loop letterlijk voor lul. Want wat menige hondeneigenaar verdringt, is dat de bij de hond zo favoriete bullenpees feitelijk een gedroogde stierenpiemel is. (Bul duidt op stier en pees op de lang getrokken gedroogde roede.) Na veel gedoe - Skip staat om de paar meter stil om de bedrijvigheid in zich op te nemen - belanden we thuis. In de consternatie ben ik vergeten bij de drogist aan te kloppen. Sta ik effe mooi voor paal.

maandag 2 februari 2015

MAAND VAN DE GEBITSVERZORGING 2015


In de maand februari kijken dierenartsen gratis de bijtertjes van je viervoeter(s) na. Laat je tanden zien!


zondag 1 februari 2015

KLEINE ZELFSTANDIGE


Een vaporiserende mist. Half vijf in de late middag ziet eruit als zeven uur in de vroege avond. Skip probeert een mol te overreden om bovengronds te komen. De kleine zelfstandige kan er uren zoet mee zijn. ‘We gaan naar huis, Skip.’ Skip reageert niet. Ik verberg me achter kreupelhout en geef geen kik. Skip kijkt op als een joggende vader met coachend zoontje langs rennen. Graaft weer verder. W. start de motor van de auto. Skip kijkt rond. Iedereen is weg. Mm. Twijfel op zijn gezicht als hij weer om zich heen kijkt. Het is wel erg koud en nat, en om in het naderende donker eenzaam buiten te blijven … Skip kiest voor de warmte van ons, van binnen. Hij laat de molshoop voor wat-ie is. Hoogst ongebruikelijk, maar de senior komt op een holletje blindelings naar mij toe.