donderdag 19 februari 2015

JACHTSCHOTEL


Uit de ouwe doos: Noorse Buhund prequel dogtales 19
Rond uitlaattijd maken we een wandeling met Skip en Skolli in een afgelegen bos. Beide honden blijven aangelijnd. Dat is wel zo fair. Desalniettemin vangt Skip razend snel een overstekend konijntje dat, net voor onze voeten, uit de struiken te voorschijn schiet. Skip is bang dat de logé het konijntje afpakt en blijft er vastberaden mee in zijn bek lopen. Ik lijn hem af, zodat hij zijn prooi ergens kan verstoppen. Maar hij vertrouwt het niet. Argwanend blijft hij cirkelen om een geschikte bergplaats te vinden.

Dan zien we hem, met eigen ogen, het konijn in zijn geheel in één hap doorslikken. Zijn eigen buik fungeert als kluis. Dat is inderdaad de enige plek waar er niemand bij kan. Totaal verbijsterd kijken W. en ik elkaar aan. We verwachten eigenlijk dat Skip elk moment in elkaar zal zakken en stikken. Of het op zijn minst benauwd zal krijgen. Maar niets van dit alles gebeurt. W. komt als eerste weer bij zijn positieven. Hij stamelt iets van ‘gsm bij zich’ en ‘dierenarts bellen’.

De dierenarts kan er wel mee lachen en vraagt: ‘Wat heeft hij nu weer uitgevreten?’ ‘Uitgevreten? Zeg maar opgevreten!’ De dierenarts vertelt dat het geen kwaad kan en dat hij hoogstens een beetje moeizaam op zijn zij zal liggen vannacht. Plantaardig spul zoals een maïskolf schijnt veel gevaarlijker te wezen. Skip blijft er stoïcijns onder en we merken niets vreemds of anders aan hem. Hij wil thuis zelfs gewoon zijn voer.

’s Avonds ligt hij zeer content in de hondenmand en maakt smakkende geluiden in zijn slaap. Zou hij aan het herkauwen zijn? We volgen het advies van de dierenarts op en controleren vijf dagen zijn ontlasting. De tweede dag draait Skip een gigantische bolus. Ik peuter er verwachtingsvol met een stokje in, maar vind zelfs geen tandje of stukje bot terug van het onfortuinlijke konijn. Ongelooflijk, alles verteert.

Enkele maanden later heeft Skip een toevalstreffer. Hij vangt weer een konijn en laat het na een dodelijke beet direct los. W. was nog kort in de veronderstelling dat deze buit nu sociaal met ons gedeeld zou worden en dat er vanavond jachtschotel op het menu zou staan - voor mij als vegetariër geen aanlokkelijk aanbod. Ik ga liever voor het alcoholische drankje dat er bij hoort. Zo’n crime passionnel went voor mij althans nooit. Bij nadere inspectie blijkt het konijn de gevreesde ziekte myxomatose te hebben. Zou Skip daarom het konijn meteen neer hebben gelegd? Deze keer kan ik met een gerust hart toosten met een glas rode wijn. In feite heeft Skip een barmhartige daad verricht.