Uit de ouwe doos: Noorse Buhund prequel dogtales 19
Rond uitlaattijd maken we een wandeling met Skip en Skolli
in een afgelegen bos. Beide honden blijven aangelijnd. Dat is wel zo fair. Desalniettemin
vangt Skip razend snel een overstekend konijntje dat, net voor onze voeten, uit
de struiken te voorschijn schiet. Skip is bang dat de logé het konijntje afpakt
en blijft er vastberaden mee in zijn bek lopen. Ik lijn hem af, zodat hij zijn
prooi ergens kan verstoppen. Maar hij vertrouwt het niet. Argwanend blijft hij
cirkelen om een geschikte bergplaats te vinden.
Dan zien we hem, met eigen ogen, het konijn in zijn geheel
in één hap doorslikken. Zijn eigen buik fungeert als kluis. Dat is inderdaad de
enige plek waar er niemand bij kan. Totaal verbijsterd kijken W. en ik elkaar
aan. We verwachten eigenlijk dat Skip elk moment in elkaar zal zakken en
stikken. Of het op zijn minst benauwd zal krijgen. Maar niets van dit alles
gebeurt. W. komt als eerste weer bij zijn positieven. Hij stamelt iets van ‘gsm
bij zich’ en ‘dierenarts bellen’.
De dierenarts kan er wel mee lachen en vraagt: ‘Wat heeft
hij nu weer uitgevreten?’ ‘Uitgevreten? Zeg maar opgevreten!’ De dierenarts
vertelt dat het geen kwaad kan en dat hij hoogstens een beetje moeizaam op zijn
zij zal liggen vannacht. Plantaardig spul zoals een maïskolf schijnt veel
gevaarlijker te wezen. Skip blijft er stoïcijns onder en we merken niets
vreemds of anders aan hem. Hij wil thuis zelfs gewoon zijn voer.
’s Avonds ligt hij zeer content in de hondenmand en maakt
smakkende geluiden in zijn slaap. Zou hij aan het herkauwen zijn? We volgen het
advies van de dierenarts op en controleren vijf dagen zijn ontlasting. De
tweede dag draait Skip een gigantische bolus. Ik peuter er verwachtingsvol met
een stokje in, maar vind zelfs geen tandje of stukje bot terug van het
onfortuinlijke konijn. Ongelooflijk, alles verteert.
Enkele maanden later heeft Skip een toevalstreffer. Hij
vangt weer een konijn en laat het na een dodelijke beet direct los. W. was nog
kort in de veronderstelling dat deze buit nu sociaal met ons gedeeld zou worden
en dat er vanavond jachtschotel op het menu zou staan - voor mij als vegetariër geen
aanlokkelijk aanbod. Ik ga liever voor het alcoholische drankje dat er bij
hoort. Zo’n crime passionnel went voor mij althans nooit. Bij nadere inspectie
blijkt het konijn de gevreesde ziekte myxomatose te hebben. Zou Skip daarom het
konijn meteen neer hebben gelegd? Deze keer kan ik met een gerust hart toosten
met een glas rode wijn. In feite heeft Skip een barmhartige daad verricht.