In een vorig leven nam Skip vaker de benen. Stond bij
gelegenheid het tuinpoortje bij zijn vorig adres op een kier, dan kon hij
zichzelf niet bedwingen om op eigen houtje op onderzoek uit te gaan. Ter
afsluiting bleef hij dagen weg [hierna werd hij door ons geadopteerd]. Skip is
heel zelfstandig en loopt niet in zeven sloten tegelijk. Dat blijkt wel uit het
feit dat, toen hij vond dat hij zijn ongeoorloofde expeditie had afgerond, hij
aanklopte bij een huskyfarm vele kilometers van zijn woonplaats verwijderd.
Hij woont nu al weer enkele jaren tot groot plezier bij ons.
Tegenwoordig kan ik aan de stand van zijn oren en schouders aflezen of Skip zin
heeft in een veldtocht. Eén luttele seconde vóór dit specifieke moment krijg ik
nog de kans om hem te strikken door spannender te zijn dan datgene waar onze
fanatieke jager naar toe wil.
Marith, het dochtertje van Skips vorige eigenaren vertelde
ons, dat hij gedurende de kraamtijd Napoleon genoemd werd, omdat hij de baas
speelde, als eerste op ontdekkingstocht ging, nergens bang voor leek en altijd
haantje-de-voorste was. Napoleon Bonaparte is vooral befaamd en berucht om zijn
strategische veldtochten. Dat hierin een parallel zou kunnen worden gezien,
begrijp ik, maar Skip was toen nog een schattige pup die braaf bij zijn moeder
en nestgenootjes verbleef. Hoe hadden zij kunnen voorspellen dat Skip een aparte was en heel bon in avontuurlijke escapades?
Skip is een zachtaardige loyalist
en een gewillige knecht die zich binnen een team eenvoudig voor het karretje
van andere honden laat spannen. Juist het tegenovergestelde van een
grotesk leider. Frappant, want over Napoleon heerst ook gerede twijfel. Was hij
een goedhartige kleine korporaal die populair was bij zijn onderdanen vanwege
zijn doorzettingsvermogen of een nietsontziende hebzuchtige tiran met een
onmetelijke expansiedrift? Enkele capaciteiten zouden op Skip van toepassing
kunnen zijn: hij is een conflictvermijdende allemansvriend en geliefd bij
iedereen om zijn bescheidenheid. Vervelende trekjes van een dwingeland figuur
bezit hij absoluut niet.
Het blijft me toch bezig houden of Skip in eerste instantie
die naam kreeg en waarom. De fokster beweert dat Skip, altijd Skip heeft
geheten. Ze vermoedt dat de kinderen van beide families destijds de naam,
samen, tijdens een of ander spel hebben verzonnen. Een andere verklaring heeft
zij er niet voor. Toch vindt Annelita (eigenaresse van broer Kiran) onlangs een
gedateerde mail met als afzender de tijdelijke namen van de toenmalige pups:
Buba, Kiara, Kuif (nu Kiran) Panda en Napoleon (nu Skip)! Hoe het ook zij, als
ik Skip later die dag weer eens dartel als een kangoeroe door het veld zie
hopsen, weet ik zeker dat er geen treffendere naam gekozen kon zijn dan de naam
die hij sindsdien draagt: Skip(py). Napoleon en Skip, hun beider geschiedenis
zal altijd een mysterie blijven.
Intrigerend detail blijft dat, tijdens ons eerste bezoekje
met Skip en Marith aan een McDonald’s, bleek dat het restaurant compleet
ingericht was met als thema ‘Napoleon’. Toeval?