De dolle dagen zijn voorbij. Veel rode duivels, Vikingen, geel geschminkte Hop Sing-Chinezen en top of the bill een oliesjeik die zijn als knalroze varken verklede vriendin kuste. Limburg slaapt haar roes uit. Het is zo stil dat we de halve ochtend verslapen.
Van bonte boel naar grijze mist. Skip en ik hebben het rijk alleen. On de ontbladerde bomen rollen dikke druppels van de kale takken af. Ze petsen in het Maaswater. Uptempo. In de uiterwaarden maakt Skip muizensprongen. De muizen liggen niet meer in hun nest, net zoals een vos die likkebaardend achter een doorzichtig gordijn van bramenlianen gluurt. Skip is meteen in alle staten.
Hoesten. Een slingerend fietsende zwarte neger op de dijk trekt Skips aandacht. Mazzel! Skip zet er vraagtekens bij: is het een slijtvast kleurtje of is het nep? Ik vraag me af of hij een late gast is of een vroege vogel op weg naar meneer pastoor voor een askruisje. Hoe dan ook: de vos is vergeten.