 |
| Neuzen |
Ter gelegenheid van hun verjaardag waren we met Skip naar Best getogen om aldaar met broer Kiran en zijn eigenaren een klein feestje te bouwen. We hadden een prachtige lentedag uitgekozen, zodat de honden heerlijk in de enorme tuin van de familie konden ravotten en wij, onder het genot van koffie met verse Limburgse vlaai, gezellig konden keuvelen over onze oogappels.
De broertjes zijn als twee druppels water. Op het
moment dat Skip en Kiran elkaar voor het eerst zagen, keken ze in de spiegel.
Ze vlogen elkaar meteen in de poten. Felicitaties gingen over en weer.
Volgens een oud Noors gebruik begroetten ze elkaar met een neuskus. Urenlang hebben ze
gespeeld, gerend en elkaars snuitjes gelikt. Was de herkenning vanwege de
bloedband, hun identieke uiterlijk of omdat ze nestgenootjes waren geweest? Het
was meteen dik aan tussen de broers. De eeneiige tweeling was zelfs voor ons
baasjes nauwelijks uit elkaar te houden. Identificatie geschiedde aan de hand
van de halsband.
De beide reutjes werden overvloedig door Annelita op allerlei
lekkers getrakteerd. Maar honden hebben nooit genoeg. Dochter Farah probeerde
stiekem boven op de trampoline van haar koek te happen. Dat hadden de slimme broertjes
snel in de smiezen.
Moe gespeeld volgde het afscheid. Maar wie is wie? Met
de juiste hond reden we terug naar het Zuiden. Exact op die dag werd in Best de
Vijfjaarlijkse grootscheepse Rampenoefening gehouden. We troffen nogal wat
obstakels aan op onze route. De terugreis duurde dubbel zolang. Dat hadden we graag
over voor zo’n weergaloos feest. Kirans eigenaars vonden de beide broertjes zo
spontaan met elkaar omgaan dat ze kort geleden een huisgenootje voor Kiran
hebben bijbesteld: pup Ymar. Wat een feest zal het daar elke dag worden! Uit de serie: uitstapjes.
 |
| Skip, Kiran en Farah. |