Noorse Buhund prequel dogtales
Een machtig mooie Noorse Buhund stond onder het kopje
herplaatsing op de Scandia site. We hebben gebiologeerd naar de foto van die jonge
blonde god met zijn afgewende koppie zitten staren. Hij had meteen mijn hart
veroverd. Hij heet Skip en zocht een nieuw thuis. We hoefden er geen seconde
over na te denken. We belden voor meer achtergrondinformatie met de fokster die
ons na een goed gesprek het nummer van de eigenaars gaf. Het klikte. We spraken
af om over drie dagen de hond te komen bezichtigen. Het was heel raar maar vanaf
het moment dat we de internetfoto zagen was het onze hond. Het duurde voor ons
gevoel veel te lang voordat we vol verwachting naar Zeeland reden om onze
toekomstige hond op te halen. Had onze intuïtie ons niet bedrogen, zou deze
hond voor ons en voor hem de juiste keuze zijn?
De voordeur zwaaide open en daar stond Skip op een afstandje
in de gang. Het was ‘m gewoon en het gevoel was meteen wederzijds. Voor de
eigenaren was het moeilijk om hun hond af te staan. Ik bewonder hen dat zij
kozen voor wat voor Skip het beste was en we zijn ze nog elke dag dankbaar dat
ze veel energie in zijn opvoeding hebben gestoken. Na een ongedwongen gesprek
over alle ‘ins en outs’ en met de afspraak voor een proefperiode van twee weken
voor beide partijen mochten we hem mee naar huis nemen. Wij wisten toen al dat
we onze hond niet meer terug zouden geven. Skip liep met ons mee naar de auto,
sprong erin en we reden naar huis.
We wandelen en spelen de helft van de dag. Dat wil zeggen: wij
wandelen en Skip die rent, zwiert, springt, vliegt en graaft. Het is heerlijk
om te zien hoe Skip geniet en hoe goed hij hier op zijn plaats is. Bij zijn
vorige eigenaren wilde hij nog wel eens weglopen. Dat is wellicht debet aan het
zelfstandige karakter van de Noorse Buhund en misschien was het zijn onbezonnen
jeugdig enthousiasme. Wij geloven graag dat hij op zoek was naar ons. We zijn
zielsgelukkig dat we elkaar gevonden hebben.