Skips nestdekentje
Het was op een warme oktoberdag met een knijpzonnetje. We zaten
met visite buiten. Skip die in de schaduw - waar
het voor ons minder aangenaam zou zijn - op een
buffelbot kauwde, stond op en liep naar binnen. Vrolijk troonde hij bij het
naar buiten komen een wapperend dekentje mee. Of het de gewoonste zaak van de
wereld was dat een hond zijn eigen spullen ging halen in plaats van zijn
personeel in te schakelen. Hij schoof er op de plaats van bestemming met zijn
poten mee tot het lag hoe het liggen moest. Tevreden plofte hij zich neer. Bij
die ene keer is het trouwens niet gebleven. Regelmatig zien we hem met zijn
lievelingsdekentje sjouwen om het precies op die plek te deponeren waar hij het
nodig vindt. Het personeel (wij) kan vervroegd met pensioen.