Met pikhouwelen worden
autoruiten ijsvrij gebeiteld. Gehobbel over spekgladde klinkers. Het vriest dat het
kraakt. Nul graden. Fonkelende ondergrond. IJsblauwe lucht. De zon lacht ons op
de open vlakte toe. Zelden hebben we een wandeling moeten afbreken, maar het
was geen doen. Elke schrede die we tijdens deze tocht der tochten zetten, sprak
andere spieren in ons lichaam aan. Heel vermoeiend voor de kuiten, bovenbenen,
heupen en rug. Een Chihuahua in skipak verzette geen stap en werd op de arm
genomen. Het lag niet aan de uitrusting, maar aan de bikkelharde onderlaag. Een
10 weken jonge doodlepup weigerde en steigerde. De ijssneeuw brandde bij elk pasje onder zijn zachtroze babyvoetjes. Skips breed gespreide tenen hadden wel grip
op de bevroren sneeuwlaag. Hij zakte minder diep weg in de ijssneeuw dan wij. Harde
korsten en ribbels maakten het lopen voor hem onaangenaam. Alerte konijnenoren boven
een hol. Een slidderende Tibetaanse Mastiff nam poolshoogte. Skip zakte in een
krater. Pas toen hij overtuigd was dat de Tibetaan met de noorderzon vertrokken
was, stak ook hij zijn kopje boven de sneeuw uit. Voor vandaag houden we het buiten
voor gezien. Genoeg nieuwe hondenspelletjes op www.kluifje.com
om binnen actief te zijn.