Poezenvrouwtje Eva met Duttie
Een compilatie van verzamelde tekstjes die laten zien dat honden er in onze samenleving onvoorwaardelijk bij horen.
PS 1 november 2014 ‘wegwerkers’
door Joep School & Anker van Warmerdam
Salima Garrah, medewerker bij tankstation
Kriterion
… Het bizarste wat ik
ooit meemaakte tijdens een avonddienst was een ruzie tussen een taxichauffeur
en een mevrouw. Een man die bloemen kwam halen om zijn vriendin ten huwelijk te
vragen, liep even later met een knuppel en een grote hond op de chauffeur af …
1 november 2014 column Thomas
van Luyn ‘Stinknatuur’
… een tropisch
aquarium leek me een nutttig opstapje naar konijnen en honden en dergelijken –
je moet ergens beginnen …
… Van alle beesten
die we vroeger thuis hadden was de hond mij het dierbaarst, hoewel ze piste in
de gang, kakte voor de deur, lintworm had en htisig kussentjes opreed als ze
loops was – ik wil niet vies doen, het was gewoon zo. De reden dat ik van haar
hield, was dat ze ongegeneerd hysterisch blij was als ze me zag als ik uit
school kwam, alsof ze me twintig jaar niet had gezien. Dan stak ze haar neus
diep in mijn kruis en liet ze van blijdschap haar plas lopen.
VM 8 november 2014 22 minuten
met Neil Young door Steffie Kouters
… Drie kwartier
later dan afgesproken wordt er op de dure deur geklopt: het is de manager. Niet
Youngs fameuze manager Eliot Roberts, maar een jongere. Deze manager is het
type waakhond van wie van alle kanten afspat dat hij bereid is zijn leven te geven
voor zijn baas.
Eva Hoek PS 8 november 2014
Het was
dinsdagmiddag, de mensen haastten zich naar huis en ook ik wilde net naar
binnen gaan, toen er een man met een stok voorbij stiefelde. De Duitse herder
naast hem verveelde zich zichtbaar, en toen ik hallo zei zag hij zijn kans. Een
sprong, een blaf en hup, daar hing ie, 35 kilo enthousiaste hond om mijn nek.
“Ho!” riep ik, want zo’n held ben ik niet en bovendien kwijlde hij. “Hij doet
niks hoor,” zei de man. “Hij is gewoon blij.” “Dat kun je wel zeggen,”zei ik
terwijl ik een stap naar achter deed en de hond weer afsteeg. “Hoe heet ie?”
“Char. Zo heette hij al voor het medium, hoor. Ik heb al 35 jaar Duitse
herders. Niet deze. Vanaf de grond keek Char me verwachtingsvol aan. Ik: “Is
het een mannetje of een vrouwtje?” De man: “Er hangt een pistooltje onder,
dus…”