Een overwaaiend buitje. Pop en Byker verkassen van het gazon naar de wintertuin op de bank. Het is droog en de honden willen weer naar buiten. Pop heeft respect voor de barricade: een tweedehands stoelkussen. Ze is nooit van de kunstjes en spelletjes geweest en dat merk je bij zo'n hindernis. Ervoor wachtend kijkt ze verlangend naar de tuin en sjokt weer terug naar de bank. Ze kijkt naar Byker die jaren en jaren aan behendigheidssport en denkspelletjes heeft gedaan en gaat onder de tafel liggen. Byker staat op. Duwt haar neus onder de rechterflap, hopst op het grind en piept er links weer in. Dat alles zonder dat het onstabiel staande stoelkussen omvalt. Pop staat met open bek van bewondering: aha, zo doe je dat.
.jpg)
.jpg)