Boedhha: hij die verlicht is en tot inzicht is gekomen. Ik heb me er nooit zo in verdiept, maar Wikipedia vermeldt dat de dikbuikige lachende Chinese boeddha niet de stichter van het boeddhisme is. Die eer valt te beurt aan de leer van spiritueel leider Siddhartha Gautama Buddha, herkenbaar aan het puntige frambozenhoofd en in kleermakerszit.
Verder lees ik dat je een Boeddhabeeld als geschenk dient te krijgen. De beeltenis van de geluksgod is het tastbare bewijs van de brenger van onbezorgde gelukzaligheid. Zeker als je geregeld over zijn dikke buik wrijft en hem met zijn lachende gezicht naar de deur zet. Iedereen die binnenkomt wordt zo geluk en welkom gewenst. Heel feng shui allemaal.
Afdanken is not done. Als je vindt dat een ander het geluk meer nodig heeft, geef je 'm door. Terug naar het pad van onze Boeddha die een gezellig plekje vond bij onze vaste hondentrainer. Ooit kregen we het porseleinen beeldje bij de Chinees waar Katur en Skip steevast het gewicht werd genomen. En altijd met het standaard grapje 'Nee, er zit nog te weinig vlees aan voor de saté. No buy. Volgende keer beter.' Pop heeft dat niet meer meegemaakt. Met het verwisselen van de restauranteigenaar verscheen op de toegangsdeur de sticker: verboden voor honden.
Je bent van harte welkom op