Kleine hondjes als accessoire waren even
in. Ik lees dat de asiels overstelpt worden met afdankertjes: net als
handtasjes zijn ze aan modegrillen onderhevig.
Maandagavond zag ik de documentaire
over een inmiddels bejaarde tweeling die op jonge leeftijd onvrijwillig in de
raamprostitutie belandde. Geen smeuïge anekdotes, maar een trieste terugblik op
twee levens die zo anders hadden kunnen verlopen. Een reportage die beklijft.
Niet Louise en Martine Fokkens maakten indruk op mij, maar de Chihuahua van een
van hen. Het hondje zat continue aan de weelderig boezem van de eigenaresse
gedrukt: een klein kopje met uitpuilende oogjes stak boven haar grove hand uit.
Het beestje werd compleet genegeerd: geen aandacht, geen liefkozing, geen
koekje, geen woord, niets. Slechts een keer werd het petieterige beestje buiten
op de grond gezet: waren het de ribbetjes die je zag, of de afdruk van haar vingers?
Het hondje wankelde kort op de pootjes. Voordat het omviel (?) werd hij of zij
weer opgetild.
Het hondje zonder naam leek hoofdzakelijk
dienst te doen als houvast voor de dame die zoveel had meegemaakt. Misschien lag
het aan de montage, de hoofdrol was immers voor de bijdehante zussen weggelegd,
maar als je je leven als handtas of reddingsboei moet slijten, dan heb je ook een
hondenleven.
www.kluifje.com - de originele hondensite met
kunst, cultuur & vermaak
mydogskipdoesthetrick.blogspot.com-
playful dog entertrainment