Zodra ik met mijn jas
aan richting achterdeur ga, weet Noorse Buhund Skip genoeg. Hij blijft op zijn plek of
verstopt zich in zijn mand. De auto waar we mee naar het bos gaan, staat immers
vóór het huis geparkeerd. Even naar de brievenbus of een boodschapje doen daar
heeft Skip geen oren naar. Aan het lijntje gehouden worden is niks voor een
vrijgevochten Buhund. Voor vertrek meld ik me altijd keurig af: effe naar
Appie of back in a jiffy. Dat laatste betekent zoiets als: ik ben zo
terug. Ja prima, zie je Skip denken, zolang ik maar niet mee hoef.