Die middag groef Skip die nog nooit te voren
in eigen tuin gespit had, drie grote kuilen op een rij. Daarvoor had hij wel
een uur lang intensief met zijn neus een spoor over het gazon gevolgd. Naar welk
onontdekt dier was hij op zoek? Wat ik gemist had, was dat een pad Skips vorderingen
volgde langs de afgrond. Had de hond bewust een valkuil gemaakt voor de pad en
was die met zijn snufferd over de rand gekukeld? Of had hij daadwerkelijk goed
geroken en het amfibie uitgegraven. Skip vond het een raar rubberig geval en wist niet
wat hij ermee moest. Met trage sprongen, flats, flats, bewoog de pad zich
richting ons moerasvijvertje. Skip stak er een pootje voor. Baas W. ‘redde’ de
koele kikker en bracht hem in veiligheid. Skip speelde een beetje de beledigde
onschuld: waarom moest hij zijn zelf opgegraven ‘schat’ afstaan? Na zoveel inspanning
sloeg de geeuwhonger toe. Skip mocht de pad tussen de handen van de baas ruiken: zijn trek was meteen over. Vast en zeker een knoflookpad!
valkuilen
pad onder de modder