Skip wil in onze wijk wandelen. Waarom is mij volslagen onbekend,
want hij verafschuwt doordeweeks blikkerige verkeerskakofonie. Bovendien moet
hij aan de rand van het stadscentrum verplicht aangelijnd. Zou hij een geheim
rendez-vous hebben? Of is zijn beweegreden minder spannend? Is er überhaupt wel
een motief? Hij en ik weten van te voren dat die tijdelijke vrijheidsbeperking
een onoverkomelijk discussiepunt wordt. Hij wil overdreven snuffelen buiten het
bereik van de lijnlengte waar de beschermende kleidijk onhandig schuin loopt,
elke vijf passen stilstaan, bokken, van links naar rechts treuzelen, op alle
achteropkomend fietsverkeer wachten, en tegenstribbelen als ik verder wil. Eigenlijk
alles om de boel te traineren om mij ervan te overtuigen dat los van de lijn
veel comfortabeler voor ons beiden is. Ik snap die obstructie wel, alleen kan
en mag ik me om veiligheidsredenen niet laten verleiden. Vandaag stuurt me doelbewust
naar de zijkant van het recent opgeleverde appartementencomplex. Alsof hij me
dringend iets moet laten zien. Dat is zo. Na jaren van afwezigheid hebben we
eindelijk weer een brievenbus in onze buurt.