Vier is ze inmiddels, onze prinsessa. Ze is precies zoals de rasstandaard voorschrijft: mooi eigenwijs, beweeglijk, levendig en ze heeft een lijntje om te zoenen. Op het herontdekte voormalige Floriadeterrein kan ze zich volledig uitleven in de bospercelen met aangelegde takkenwallen, het kaarsrechte dennenwoud (squirls!) de bult met daarin de arena, heuvels met jonge lariksen (birds!), modeltuinen (rrrabbits!), weiland (mice!), een immense zandbak, meertjes met drijvende uitkijkposten (o.a. watersalamanders en kreeftjes), sloten (rrrats!), fruitboomgaarden, het China en het Indonesië paviljoen (frogs) die helaas binnenkort gesloopt worden, hellingen en tunnels, en een voetgolfbaan die ’s winters buiten gebruik is dus voor ons toegankelijk. Het omheinde terrein is in vakken verdeeld en overzichtelijk wat het voor ons prettiger wandelen is dan bijvoorbeeld in een dicht bos. Voor Pop is het een constante ontdekkingsreis waar ze van de hak op de tak springt. Ze blijft nooit lang ergens hangen (zoals op de Groote Heide), omdat er telkens nieuwe horizonten verkend moeten worden.
Wanneer
ze door de bossen snelt, voelt het voor haar als de vrijheid van de
Scandinavische en Canadese natuur. Met een brede smile op haar snoet neemt ze
hobbels en hindernissen met gemak. Langs de takkenwallen volgt ze vliegensvlug
het winterkoninkje. Ze schiet van tuin naar naastgelegen tuin achter de
konijnen aan. Bij elke afdaling van de arena is ze nog steeds verbaasd dat haar
achterpoten haar voorpoten inhalen. Op de langgerekte heuvels met lage bomen
kan ze haar blafquota perfect kwijt. Langs het meer zijn riet en waadplekken de
ideale ontmoetingsplaatsen met fladderende vleugels. Dat meerkoetjes en
waterhoentjes voor haar het water op vluchten, zodat zij er niet bij kan, vindt
ze jammer. Wij zijn blij dat we haar expres geen zwemdiploma hebben laten halen
en dat het blijft bij pootje baden. Bij de grote zandbak is het heerlijk dollen
met soortgenoten waar ze door de ruimte die er is heerlijk en divers kan spelen
en draven; iedere type hond heeft immers zijn eigen speltechniek. Op de lange
paden maakt ze meters en bereikt ze topsnelheden wanneer ze de reiger
achtervolgt. De voetgolfbaan wordt gebruikt als behendigheidsbaan en
bultje-op-bultje-af. Op de weiden tussen de kassen stikt het van de muizen,
hier oefent ze elke dag haar muizensprongen en steekt ze haar snuit in
muizengaten. De Oosterse paviljoens zijn minidorpjes met allerlei soorten
trappen en muren, verstopplaatsen, een plantenvijver en een waterval waar
geklauterd kan worden. Zo’n ochtendexpeditie is puur genieten, ondanks dat
honden er niet van de lijn mogen. Maar er is geen controle en niemand die zich
eraan stoort.
Helaas wordt het voormalige Floriadeterrein een steeds succesvollere Brightlands campus en een drukker (Greenport) bedrijventerrein wat inhoudt dat er steeds meer wordt bebouwd. Op zonnige dagen is het daarbij een eldorado voor voorbij sjezende hordes senioren op hun elektrische fietsen. We vrezen de dag dat de toegangspoorten op slot gaan. Zolang als het kan, rijden wij en plenty andere (jacht)hondeneigenaars die hun honden de vrije uitloop waar ze recht op hebben gunnen, er daarom elke dag op de 'hondenuren' naar toe.
