Wanneer Pop kuilen graaft (en daarin gaat liggen), is het pas echt zomer en hot
Wanneer Pop kuilen graaft (en daarin gaat liggen), is het pas echt zomer en hot
Op een mooie pinksterdag
in alle vroegte
met alleen wakkere vogels
dauw bedekt gras
bekijkt Pop op het tegelpad
het leven van de zonnige kant
Pop mocht van de baas losgaan. Teken, stekels en bloed na een uurtje onafgebroken cirkelen tussen de rozenbottels. De verdere dag lag ze thuis he-le-maal happy ko.
Een half uur vermaken we ons in een verscholen hoekje van het terras dat de zon je-ziet-me-wel-je-ziet-me-niet belichtte. Ik met een spring-in-het-veld, Pop dromend van het eindelijk gespotte parkkonijn waarvan ze hoopt dat we daar zo dadelijk naar terugkeren. No way José. De andere uithoek van het terras bemant een groepje bebrilde mannen met een uit de kluiten gewassen zwarte gedreadlockte hond. Ze spreken een taal die Scandinavisch aanhoort. Bij het verlaten van het terras moeten we erlangs. Moi: 'May I ask which language you speak?' Pop schrikt van de hond die ze nog niet ontdekt had en aanblaft. Een van hen antwoordt: 'Norsk. We are nordmenn.' Moi: 'That explains her bark, my dog only understands Dutch and Swedish.'
Op kousenvoeten onderzoekt Pop de grond rondom de zuilbomen
Zomers buiten. Pop heeft nietsvermoedend de schaduw opgezocht. Poes Miauw ligt hemelsbreed twee meter van haar af in de zon.
Pop kiest de route aan de linkerkant van een meanderend stroompje in wording. Wij houden rechts aan.
Op een gegeven moment komt ze erachter dat er geen oversteekplaatsen zijn. Omdat we haar van jongs af aan afgeraden hebben om in het water te gaan*, is waden of zwemmen geen optie.
* We wonen vlak langs de drukbevaren rivier waar veel watervogels vertoeven, dus het water in of op is gevaarlijk voor een onbezonnen (jeugdige) hond.
Tjirp, tjirp. Ah, een lichtschuwe krekel tussen het gras. Fijn laten zitten.
De stevige wind vervoert de reuk van rottende brasems op de oever naar haar omhooggehouden neus. De spitse oren horen konijnen, mollen en muizen in het hoge gras. Pop doorkruist bosschages en bramenstruiken. Ze wil het allemaal met eigen ogen zien en beleven en het liefst ook proeven. Ze heeft een druk dagje en drinkt zelfs het meegenomen waterflesje leeg. Happy rolls met uitzwenkingen in het gladde gemaaide grasland.
Thuis is ze hondsmoe en tevreden. Het vergemakkelijkt het verzorgen van de traanogen, de rode streepjescodes op de oren en het checken op teken waarbij de kam een dekseltje vol doornen en stekels uit de vacht veegt.
naar beneden via het veldweggetje
Pop is meer woudloper dan wijkloper. Tegenwoordig heeft ze, als het even niet regent, wel oren naar een blokje om. Het ligt vast aan het saaie grijs dat de dagen domineert. Met een rondje door de wijk of een wandelingetje naar het park doorbreken we de sleur tot het grote bosuitje.
van dor naar sappig groen