Een lint van joggers kleurt vanuit het bos komend het zwarte asfalt neon. Er vallen nogal wat gaten in de groep eer ze allemaal de bocht gepasseerd zijn. Wij gebruiken een tussenruimte om over te steken, Pop blijft zitten, alsof er een colonne aan haar voorbijtrekt. Pas wanneer de laatste jogger aan haar voorbij is getrokken, staat ze op en volgt ze ons. Wachten en blijven is vluchtig behandeld in haar opvoeding. Was dat nodig? Ze is zelf uiterst voorzichtig en kan goed situaties inschatten. Dit blijven wachten, leek op het geven van welwillende toestemming: toe maar, het is goed. Ik wacht wel.
Je bent van harte welkom op