Een half uur vermaken we ons in een verscholen hoekje van het terras dat de zon je-ziet-me-wel-je-ziet-me-niet belichtte. Ik met een spring-in-het-veld, Pop dromend van het eindelijk gespotte parkkonijn waarvan ze hoopt dat we daar zo dadelijk naar terugkeren. No way José. De andere uithoek van het terras bemant een groepje bebrilde mannen met een uit de kluiten gewassen zwarte gedreadlockte hond. Ze spreken een taal die Scandinavisch aanhoort. Bij het verlaten van het terras moeten we erlangs. Moi: 'May I ask which language you speak?' Pop schrikt van de hond die ze nog niet ontdekt had en aanblaft. Een van hen antwoordt: 'Norsk. We are nordmenn.' Moi: 'That explains her bark, my dog only understands Dutch and Swedish.'
Je bent van harte welkom op