Basset Rosalie is sokverslaafd.
Haar baas, een gezette ongehuwde provinciaal, leidde een huishouden van Jan
Steen. Rosalie maakte handig misbruik van de ontbrekende netheid om een verzameling
aan te leggen. Ze stal sokken uit de deurdichte wasmachine, kieperde telkens de
wasbox om en opende met het grootste gemak de deur van de linnenkast om sokken uit
het mandje op het middelste schap te vissen. Verdwaalde sokken onder het bed,
of bovenop de droger? De klimmende en buikschuivende Basset is geen hindernis
te hoog of te laag. Uniek en, je zou denken, onmogelijk voor dit ras. Op haar collectie
herensokken zou menigeen jaloers zijn geweest. Zou, want tegenwoordig stopt haar
sloddervossende baas die ondanks dat hij goed in de slappe was zit, alle
seizoenen zijn pootjes blootsvoets in de schoenen. Een offer dat hij graag
brengt nadat Rosalie meer dan eens, door verzuimen op te ruimen, op de
snijtafel van de dierenarts belandde. Want Rosalie spaarde niet alleen sokken, haar
lievelingsexemplaren foefelde de fetisjiste in haar eigen kluis. Met andere
woorden: ze at de sokken op. Dat sokken niet voor consumptie bestemd zijn en operatief
uit het darmstelsel verwijderd moeten worden, laat zich raden. Standjes, een
goed gesprek, eenzame opsluiting als de baas van huis is, Rosalie was immuun
voor alle argumenten. Ze leerde er niet van en vond steeds allerlei manieren om
bij de later ordentelijk weggeborgen sokken te komen. Nu zoekt de Basset die
met afkickverschijnselen kampt nog een vervangende bezigheid. Iemand?