Tijdens het koken is de keuken no
go area voor de blonde labrador Marie. Geen probleem, ze wacht
onwankelbaar als een good girl op haar hondenbed dat daarom
expres aan de drempel grenst. Geregeld stopt haar bazin haar een appetizer toe
in de vorm van een groentje of iets fruitigs. Althans, als ze braaf blijft
liggen.
Terug van een winterse wandeling wordt het
stoofpotje dat de ganse nacht had staan pruttelen, voor het avondeten
opgewarmd. Marie, nog nastomend van het takken sjouwen, zoekt verkoeling op de
terracotta plavuizen. De bazin maant haar op het orthopedisch bed te gaan
liggen, anders worden de ouwe gewrichten stram. Dat wil de likkebaardende oldtimer pertinent niet. Ze
fingeert dat ze het verzoek niet begrijpt en speelt geconditioneerd het
ruilspelletje: zij apporteert plenty tennisballen en knuffels in ruil voor
een itsy bitsy teeny weeny hapje van de geurige lamsbout. De bazin
die voor hetere vuren heeft gestaan, laat zich niet bedotten. ’Doe maar
lekker blond Marie’, slaakt ze quasi hoofdschuddend een zucht. Als de belegen
blondine mokkend op haar hondenbed is gezonken, moet de overgebleven knuffel
het ontgelden.