Het buitenbestaan in de zomer vergt veel van een hond. Echt rust vindt Pop niet.
Ze probeert een middagdutje te doen, maar de oren horen
telkens geluiden die haar opmerkzaamheid vragen.
Op mijn vraag of ze niet beter in de schaduw kan liggen,
komt ze loom overeind en begeeft zich naar binnen en de steile trap op. In de koele
gerolluikte slaapkamer valt ze op bed. Onmiddellijk is ze vertrokken en in
diepe slaap. Als er nu een bom gedropt zou worden, zou ze het niet (willen)
horen. Eindelijk rust.
Je bent van harte welkom op