We slapen beneden, althans we proberen te slapen. Pop hoort getrippel is mijn vermoeden. Ik hoor het niet, wat ik wel hoor zijn windwervelingen en lucht verplaatsingen, een wiegende piepende kelderdeur. In de gang kijkt Pop als bevroren voor zich uit. Dat houdt ze zo best een tijdje vol tot ze pootje voor pootje terugdeinst en grote ogen opzet en tuurt naar? Die grote ogen zie ik niet, dat weet ik gewoon. Ze acteert zoals paranormale katten kunnen doen. Kind of spooky: is er een nachtelijke bezoeker en wie is dat dan? Huiver. Positieve gedachten houden. Denk om en maak er iets wonderbaarlijks van. Nee, geen engelbewaarder, dan blijft dat liedje je als een oorwurm de hele nacht wakker houden. Ik haal een (troostend) gedicht aan dat vaker op Facebook staat bij een overleden hond. Schrijver onbekend.
I wake up in the middle of the night
I hear your paws tapping on the floor
But all I shall find is an empty basket
Because you are no longer with me
Did de ferryman forget you?
Are you still here?
Then I realize this is the way of a loved one once so close
telling me that he always walks beside me
Je bent van harte welkom op