Tussen de hete hondsdagen zit welgeteld één dag waarop het kwik tien graden daalt. Pop profiteert ervan wanneer ik haar in het park naar links dirigeer, omdat ik rechts een gefrustreerde eigenaar tegen zijn hond te keer hoor gaan dat-ie moet komen. Te laat bemerk ik dat links de rozenbottelstrook ligt die we mijden omdat het er te spannend is voor Pop. Pop gaat he-le-maal los. Tussen al die slome dagen waar we het koelere bos prefereren, is stuiven door de struiken (opvliegende kleine vogeltjes) een welkom verzetje. Na afloop de pootjes in de plomp afkoelen, slurpen en waden, en de onmisbare cooling down op de terugweg naar de auto.
Thuis ploft ze terstond neer, haar ogen kan ze nauwelijks open houden. Voldaan en hondsmoe laat ze zich verwennen met een weldadige stoelmassage. Wanneer ze na een slaapuurtje opstaat, is ze wat stijfjes. En dat is dan weer zo slim van haar: ze wisselt een rondje door de steppetuin af met rollen in het gras en weer uitrusten, weer een rondje door de tuin, rollen en rusten. Perfect voor overbelaste spieren en gewrichten zo blijkt ook de dag erna.
