Net als witte herder en grote zus Payka waart Pop weleens rond als wit spookje. Dansend naar insecten en duikend naar muizen. Om haar een plezier te doen verblijven we samen tijdens een snikhete avond in de tuin. Ik sla mijn veldbedje op en Pop ligt ontspannen ernaast in het gras. Aan het firmament vuurvliegjes, flikkerende sterren en reizende vliegtuinlampjes alsof ze samen aan het flipperen zijn. Het is muisstil. Uit het niets verschijnt er om middernacht een aureool om de kerk. Magisch. Ik haal mijn telefoon die ik binnen had laten liggen en als ik DE foto wil knippen, schiet de maan een meter naar rechts. Machtig mooi om te zien. Ons witte wolfje had meer van ons buiten zijn verwacht. Geen in toonhoogte oplopend ooooooo, ze laat me met een gerust hart alleen achter.