Pop stuift door het miniscule halletje naar binnen om het drukke welkomstcomité te vermijden én omdat ze de poes des huizes wil verrassen. Ze scheert langs de honden en langs Miauw (!) naar de bekende plekken waar ze de stoïcijnse Miauw eerder de stuipen op het lijf heeft gejaagd. In de kale wintertuin achter de brandnetels, onder de hibiscus, en tot slot in de kelder.
Miauw blaast onder het bed van de baas. Ik sluit de deur. Pop trapt erin en zet de voorpoten op de vensterbank. Nauwlettend wordt de tuin van waaruit Miauw tevoorschijn moet komen in het oog gehouden. Daar heeft Pop katachtig geduld voor dat dit keer niet zullen lonen.
Je bent van harte welkom op