Modderwater klotste over het lange smalle slingerpad naar beneden. Bij driesprongen ontstonden spontaan waterbassins. Het laatste stukje bospad voor het asfalt stortte in en werd een ravijn.
Kroos en algen vormen door hagelstenen zo groot als duiveneieren een gemarmerd kunstwerk.
Pop: hier kunnen we voorlopig niet meer wandelen.
PS In coronatijd genoten we van de natuur, waren we aardig voor de natuur. Terug naar het normale zijn de meesten dat vergeten. Stuurt Moeder Aarde ons met deze weersexcessen een reminder?