Zware bewolking hangt dreigend boven ons. Het is klam. Ik voel me net een afdruiprekje. Hoe moet Pop zich dan wel niet met die dikke bontjas aan voelen? Sinds het middaguur ben ik bij haar in de tuin, hopend op een zuchtje wind. Net als ik even binnen ben, raast er een straaljager zo laag over dat we een raketaanval vrezen. Oorverdovender dan ooit tevoren en alles wat los staat rammelt en rinkelt in de overtreffende trap. Pop rent in lage ineengedoken houding en met de staart tussen de poten onthutst naar binnen, naar haar veilige plek.
Het zijn onzekere tijden. Op de website van defensie vind ik geen oefeningen in de buurt. Ik zet de tv aan. Heel kort, enkele minuten, valt er op de lichtkrant op RTL Z te lezen dat er een dreigingsniveau genaamd Charlie is. Het zweet breekt me uit - niet dat ik er wakker van lig - maar net als menigeen denk je op zulke momenten stiekem: je weet maar nooit. Ik zap langs andere zenders en terug bij RTL Z is de melding verdwenen. Om onnodige paniek te voorkomen?
Pop herstelt op haar veilige plek en na een half uurtje durft ze weer de tuin in. Zich veilig wanend onder de miscanthus houdt ze de nu zwarte lucht nauwlettend in de gaten. Ik durf haar niet meer alleen te laten - voor je het weet wordt het traumatisch. Tegen zessen gaan we samen naar binnen. Het Journaal besteedt er geen aandacht aan. Ook de NAVO geeft (ook later) geen precieze details vrij.
Je bent van harte welkom op