Skip heeft een nieuw
speelkameraadje. Jimmy is zijn naam. Tijdens de eerste ontmoeting zakten beiden
tegelijk door de voorpoten. Dit was voor Skip het sein om zijn specialisatie –
meermaals om de eigen as draaien – uit te voeren, begeleid door een opgewonden
blafje. Gewoonlijk schrikt dit andere honden zo af dat het bij een aanzet tot
spelen blijft. De eenjarige Border Collie met de ijsblauwe ogen vond het echter
prachtig en bootste het dansje meteen na, de blaf liet hij achterwege. Skip
ging helemaal los en showde zijn andere talenten die meteen door de slimme
Jimmy werden opgepikt. Zo rollebolden beide kunstenmakers een half uur lang.
Het was een lust voor het oog om te zien. Toch maakte ik er een eind aan. Bij Skip
nam de motivatie zienderogen af. Hij raakte vermoeid, maar wilde
zich niet laten kennen. Tja, en een (jeugdige) Border Collie blijft gewoon
doorgaan. De crux van dit verhaal: oudere honden willen nog best spelen, zeker
als zich de juiste playmate aandient.