De rubberen deurmat deed ooit dienst als attribuut voor SpelletjesSkip en schijfjes Rodiworst. Nu viel er toevallig een brokje in. Pop raapte het op. Ik dacht dat ze vies zou kijken, omdat de mat jaren in de schuur had liggen verstoffen. Dat was een vergissing.
Pop was nooit zo van de kunstjes en spelletjes. Ze maakte duidelijk dat ze meer wilde. Ik strooide er meer sappige vleesbrokjes tussen. Ze was er likkebaardend een tijdje zoet mee. Toch zeiden haar ogen toen alles op was: voortaan is de deurmat weer een voetveeg.