Ik nader haar vanuit het schuurtje. Pop post op haar heuveltje zo'n 30 meter verderop. Normaal 'vlucht' Pop al wanneer ze de camera ziet. Nu blijft ze stoïcijns zitten. Is ze het onderhand gewend dat ik haar graag fotografeer of heeft ze haar oog op iets laten vallen? Dat laatste blijkt het geval, niet veel later dient zich een van de buurhondjes aan. Is het haar neus of haar oren die dat al ruim van te voren weten?