Er is kermis. We gaan niet door het centrum van de stad, laat ik Pop vooraf weten. Een overvloed aan vreemde, teringherrie, getingel, fel stroboscooplicht, harde muziek, joelende omroepers en gillende kids kunnen te heftig zijn voor mens en hond. Dat zullen we nog weleens zien, lacht Pop. Wanneer ik af wil buigen, trekt Pop naar onze vaste route. Ik geef me gewonnen. Wanneer Stijfkopje iets in haar hoofd heeft, kun je het best toegeven. We wandelen langs alle attracties. Pop negeert alles, laveert met gemak tussen de drukte: voor haar bestaat de kermis niet.
.jpg "kermis")